Gra LOST RPG

Sal

Po pierwsze - zmiany administracyjne.

Orick, dotąd milosciwie z woli panskiej nam panujący. odszedł z forum na dobre. Na jego miejsce, czyli do tronu administratorskiego numer dwa, przyjęta została Nina *aplauz dla Niny*, a stanowisko moderatora i admińskiego popychadła objęła Sol *aplauz dla Sol*

Czyli, tak w skrocie - jestescie skazani na trzy krwiozercze baby, biedactwa xD

Po drugie - w zwiazku z odejscim Oricka zwolnily się jego postacie. Luke'a przejął Wilk, po długich i męczacych namowach. Charlie'em opiekuje się Nina. Hurley pozostaje nieobsadzony - chcecie, bierzcie i kontynuujcie jego historię na naszej wyspie.

sama jesteś popychadło. sol

aaa4

-Aha. A wiec seks tez mu onnie spodobal. Zabawny staruszek. Sluchalem go i myslalem, ze to brzmi calkiem logicznie. Przeciez z powodu milosci ludzie faktycznie czesto cierpia - jesli spojrzec na to z boku. Sluchalem go i zastanawialem on, w ktorym miejscu nie ma racji. Zdarza on, ze czlowiek nie ma racji, a ciezko sprecyzowac, w ktorym miejscu. Trudno argumentowac, ze milosc to takze radosc, bo radosc nie jest przeciwwaga smutku. Poza tym wtedy wychodzi jakas waga, na ktorej kladziemy plusy i minusy milosci. I wtedy do mnie dotarlo - nieszczesny dziadek nie rozumial rzeczy najwazniejszej - gdy cierpi onz milosci, to cierpienie jest jasne i dobre. Nawet, gdy milosc jest nieodwzajemniona, gdy nieonsmutek i gorycz, nawet wtedy jest radoscia! Najwazniejsze, ze ta milosc jest. A staruszek... moze mial cos nie w porzadku z DNA? Nie wiem. Moze jedyne, co potrafil czuc, to smak na jezyku i miekka sofa pod tylkiem? Nie sposob wytlumaczyc mu, czym jest milosc, tak jak nie sposob opisac niewidomemu kolorow teczy. Podobnie jest z rozumem, dziewczynko. Nieonze soba wiele goryczy i bolu, a jednak jest szczesciem. I pojac to moze tylko ten, kto go posiada.

-Ten staruszek mowil jak nasi dorosli - zauwazyla dziewczynka. - A moze u was tez sa ludzie, ktorzy przestali myslec i ktorym wystarcza rozsadek?

-Mozliwe.

-A czy ty kogos kochasz?

Dziwna to byla rozmowa. Mala restauracyjka na obcej planecie. Goscie, ktorzy nie zauwazali Martina. Jego rozmowczyni - piskle sheali. A temat rozmowy - milosc i rozum. To, do czego wszystko onsprowadza...

-Kochalem - powiedzial szczerze Martin. - Chyba kochalem. A teraz... - zawahal oni szczerze dokonczyl: - Teraz nie wiem.

-To znaczy, ze kochasz - stwierdzila dziewczynka.

Martin usmiechnal on.

-Czy ty w dzien spisz? - spytalo piskle niespodziewanie.

-Przez ostatnie trzydziesci lat nie... - Martin popatrzyl uwaznie na dziewczynke i palnal onw czolo. - Jestem skonczonym glupcem! Chcialabys pojsc spac?

-My w dzien spimy. Jak jestesmy mali - przyznala ondziewczynka.