Gra LOST RPG

Troyon

Szałas Troyon wyglądał nieźle. Przy zastosowaniu bambusa, znalezionych w dżungli gałęzi i liści udało jej się uwić całkiem zdatny do przebywania w nim schronik. Jedynym problemem była nieszczelność daszku, którego nie potrafiła jednak sama załatać, a była zbyt nieśmiała, żeby kogokolwiek poprosić o pomoc.

Troyon

[wchodzi: Troyon]

Otrzepała z piasku koc leżący na prowizorycznym posłaniu z liści i ułożyła się na nim na wznak. Nakryła się drugim kocem, wciąż czuła lekki chłód. Przez niewielkie szpary w dachu przyglądała się jaśniejącemu powoli niebu.
--Usłyszę zamieszanie, jeśli mieliby wypłynąć przed południem-- - pomyślała i zamknęła oczy.

Troyon

Nic z tego. Wierciła się, przewracała z boku na bok, ale senność zniknęła. Nienawidziła gdy tak się działo, nienawidziła swojej bezsenności. Teraz jeszcze dodatkowo zdenerwowana wiedziała, że nie uda jej się zasnąć. Ze złością skopała koc na koniec posłania i usiadła. Obrzuciła wzrokiem swoje nieliczne rzeczy, które udało jej się ocalić z katastrofy. Gdzieś tam musiała być książka. Znalazła się w kącie szałasu, lekko przysypana piaskiem, leżąc grzbietem do góry, szeroko otwarta. Podniosła ją, by odkryć, że pod nią spoczywa czarne plastykowe pudełko. Zmarszczyła brwi i wydobyła pudełko z piasku. Lampa błyskowa, no tak. Lampa wciąż działa. Była jednak bezużyteczna bez aparatu. Już chciała odrzucić ją w kąt i zająć się książką, gdy do głowy wpadł jej nieco głupi pomysł. Wcisnęła pudełeczko w kieszeń spodni i wyszła z namiotu kierując się w stronę, gdzie stała tratwa.

[wychodzi: Troyon]

Troyon

[Przychodzi: Troyon]

Rozsiadła się przed szałasem z wygrzebaną wcześniej z kąta książką i pogrążyła się w lekturze.

MatthewBlue

[przychodzi Matthew]

Szedł powolnym krokiem. Zobaczył dziewczynę i zatrzymał się. Hej! Mogę się przysiąść?

Troyon

Podniosła głowę z nad książki.
Hej - powiedziała zdziwiona. Proszę...

MatthewBlue

Matthew usiadł obok dziewczyny. Jestem Matthew. A ty? Czekając na odpowiedź zawiązał buta. --Ładniutka--

Troyon

Troyon - odparła i dodała widząc minę chłopaka - Tak wiem, że to głupie imię

MatthewBlue

Uśmiechnął się. Nie. Czemu? Imię jak imię. - powiedział ciepło. A zresztą zależy skąd pochodzisz. A skąd pochodzisz?

Troyon

Wychowywałam się w Toronto - powiedziała, zamknęła książkę uprzednio zagiąwszy róg czytanej strony i odłożyła ją na bok - A ty?

MatthewBlue

Z Glasgow - powiedział z zadowoleniem, że dziewczyna zainteresowała się nim. w końcu odłożyła książkę. Skoro jesteś z Toronto, to rzeczywiście masz dziwne imię. - uśmiechnął się. Jak ci mija czas na wyspie?

Troyon

Poza różnymi zgonami, dzikimi zwierzami i dziwnymi ludźmi? - zapytała z ironicznym uśmieszkiem. Time of my life
Wiedziała, że jeśli będzie cyniczna, to chłopak w końcu sobie pójdzie. Ludzie nie lubili cyników. Robiła to bezwiednie, taka już była. Cieszyła się jednak, że przyszedł. Nie rozmawiała z nikim poza Michael'em, który przecież za kilka godzin wypłynie na tratwie.

MatthewBlue

Ja też tu się źle czuje. - odpowiedział. Czuł, że polubi dziewczynę. Może jak tratwa wypłynie nadejdzie pomoc i to się skończy... - powiedział z nadzieją w głosie. Wpatrywał się w dziewczynę i czekał na jej odpowiedź.

Troyon

Uśmiechnęła się lekko. Może. Miejmy nadzieję. Innego planu chwilowo nie mamy.
Spojrzała w kierunku, gdzie dobiegały końca prace nad tratwą i westchnęła. Kolejny raz ogarnęło ją poczucie bezsilności.

MatthewBlue

Matthew zobaczył, że dziewczyna się zasmuciła. Powiedziałem coś nie tak? -powiedział ciepło.