Gra LOST RPG

Sol

[przychodzi Sam]

Przyszedł. Rozbudzony zimną wodą, niemniej jednak nadal trochę zaspany.

Nina

Uniósł rękę na powitanie i szybko wrócił do jedzenia, żeby mu ktoś nie zjadł.

- SAAAM! - krzyknęła z dzikim entuzjazmem, prawie wywracając talerz.

A Nina podniosła tylko głowę i skinęła mu.

Sol

Przywitał się ze wszystkimi, uśmiechnął do Eden i wziął sobie talerz, który prawdopodobnie był jego, po drodze mordując Deana wzrokiem.

Nina

Czym to z kolei Dean się nie przejął, bo nie widział spojrzenia. A nawet jakby widział, to i tak by to po nim spłynęło.
- Smacznego Sammy - rzucił, jako dobry brat.

Marshall

- Powiem ci, Ruda, słoneczko - zaczął, nie zwracając uwagi na całą resztę - że nie powinnaś robić takich min, bo to urodzie szkodzi.

Nina

- A wiecie, że uśmiechanie i śmiech tak w ogóle wydłuża życie? - zapytała, popadając w filozoficzny ton.

- A ja ci powiem, że jak się je, to się nie powinno mówić. Jeszcze się nam udławisz, a to dopiero będzie szkoda - odmruknęła.

Marshall

- Oj to byłaby szkoda. Ale nie martw się - złego diabli nie biorą.

Nina

- Jak to tam było... Kilka minut śmiechu, wydłuża życie o ileś tam minut... - filozowała dalej Eden.

A Ninę zaczęła nawet wkurwiać Eden, a to był znak, że jest źle.
- Po prostu jedz - zgrzytnęła zębami do Marshalla i zerknęła na Eden.

Marshall

- Powiedz to Ninie - rzucił do Eden. - Bo ona z każdą chwilą skraca sobie życie.

Nina

- Nina... - zaczęła i zrobiła przerwę na zaczerpnięcie oddechu, ale Nina weszła jej w słowo.

- Eden - powiedziała ostro.

- Słucham? - zapytała, spoglądajac na nią niewinnie.

- Zamknij się - warknęła.

A Eden zdębiała, bo tego się nie spodziewała.
Posmutniała i wlepiła wzrok w swoje jedzenie.

Dean, który nigdy nie widział Eden w takim nastroju, prawie upuścił widelec.

A Nina tylko fuknęła i siedziała nadal, rozsiewając dookoła złe fluidy.

Marshall

A Marshall - usposobienie dobroci i altruizmu tego świata - dźgnął Ninę paluchem.
- Jesteś zua.

A Seth z obojętną miną klapnął obok Eden i szturchnął ją łokciem.
- Proponuję, żebyś wróciła do przedłużania sobie życia - powiedział, unosząc brwi i uśmiechając się kącikiem ust.

Nina

Nie wiele myśląc, odwinęła się i tak uderzyła Marshalla, że talerz z jedzeniem, który trzymał w ręce upadł wesoło na piasek. Jedzeniem w dół.
- Mówiłam ci - powiedziała na swoją obronę, bo nie zamierzała wywalić mu żarcia na ziemię.

Eden wzruszyła ramionami i zgodnie z poleceniem, nie odzywała się. Zmierzyła Ninę urażonym spojrzeniem.

Marshall

- Masz szczeście, że dużo nie zostało - powiedział, bo inaczej by ją chyba zamordował. - W każdym razie jesteś mi winna śniadanie, karzełku.

A Seth jako dobra dusza w zuym świecie, powiedział:
- A ja miałem nadzieję, że zabierzesz mnie na polowanie.

Nina

- Spier. Da. Laj - wycedziła, bo karzełek tylko bardziej ją zdenerwował. Najlepszą dla Niny opcją byłoby rzucić się na Marshalla, przynajmniej mogłaby się wyładować. Z drugiej strony, obiecała sobie poprawę.

Eden uśmiechnęła sie lekko, jednocześnie wzruszajac ramionami.
- Nie ma pogody... - rzuciła, chociaż sama myśl o polowaniu już ją troszkę rozchmurzyła.

Marshall

- O. Umiesz sylabizować - zauważył. - Ol-brzy-mie.

Uśmiechnął się lekko.
- Jak mówił mój ojciec, pogoda jest zawsze. Poza tym boisz się złej pogody? Nie wyglądasz na taką.