Gra LOST RPG

Salianka

- Tak, jak na mnie, kiedy zastanawiałam się, jaki rozmiar będą miały twoje piersi za osiem miesięcy. Zresztą, na mnie też tak nie patrz. Ja się po prostu o ciebie martwię. -- I o to biedne dziecko -- dodała w myślach.

Sal

- Kochanie, nie martw się. Zrobię sobie metalowe podpórki na piersi z bambusa.

Salianka

- Metalowe, czy z bambusa? Zresztą, skąd ty tu weźmiesz lutownicę? Musiałby być jednak z bambusa. Mogłyby się złamać. - roześmiała się na widok obrazu, który powstał w jej głowie. Przestała, kiedy poczuła na sobie wzrok Polly. Gdyby spojrzenie mogło zabijać, Natalie na pewno dawno by już nie żyła.

Sal

- Jestem przepełniona miłością i embrionem. Ciesz sie ze mną. - warknęła.

Salianka

- Jesteś słodka.

Sal

- Przepełniona miłoscią i embrionem. powtórzyła, dajac do zrozumeinia, ze nie jest to synonim słowa 'slodka'

Salianka

- Tylko, wiesz, jak na razie perspektywa macierzyństwa mnie przeraża. Może za kilka lat, kiedy znajdę faceta o charakterze twardej babki. Na razie pies mi w zupełności wystarcza - podrapała Gizmo za uchem. - Jesz coś, czy zamierzasz chodzić głodna i wściekła, aż do obiadu, na który będzie do zjedzenia dokładnie to, co teraz?

Sal

- Jesli zrobisz mi coś do jedzenia, to zjem. - wzruszyla ramionami.

Salianka

Popatrzyła na Polly, jak na małe dziecko, zrobiła dziwną minę, jednak sięgnęła po drugą miskę i wsypała do niej trochę płatków.
- Nienawidzę samej siebie - westchnęła, podając dziewczynie naczynie.

Sal

- Matko, jesteś moją ulubioną wyspiarką od dzisiaj! - poinformowała ją, pochłaniajac płatki.
- Po Scar.

Salianka

- Mówiłam, że da się z tobą żyć. Ciężko, ale się da. - rozejrzała się po kuchni. - A gdzie ten szczur?

Sal

- Jesli uciekł, to chwała mu za to. - mruknęła z pełnymi ustami.
- Zrobisz mi tez obiad?

Salianka

- Jeśli ma wyglądać, tak jak śniadanie, to tak. Na więcej nie licz. Po pierwsze, nic innego nie ma; po drugie, nawet jeśli jest, to nie chce mi się zbierać owoców, chyba że mi się dopiero zachce; po trzecie - westchnęła ciężko. - tęsknie za moim iPodem.

Sal

- Ja tęsknie za swoim pistoletem. mruknęła, oblewajac spodnie mlekiem.
- Na agorze sa resztki świni.

Salianka

- Idź przebierz spodnie. Nie rozumiem, jak wy możecie chodzić w takich brudnych ciuchach.