Gra LOST RPG

Nina

Simon całował ją coraz mocniej, ona z taką samą intensywnością oddawała pocałunki. Mężczyzna był ciepły, czuła się w jego ramionach tak dobrze, tak bezpiecznie i tak rozkosznie, ze mogłaby nigdy juz ich nie opuszczać. Niestety, Simon jutro wypływa... kiedy ta myśl przeszła jej przez głowę, podświadomie znów przylgnęła do niego ciałem, jakby ono samo, bez udziału umysłu nigdy nie chciało się rozstawać z ciałem Simona.

Wilk

Simon usmiechnal sie do siebie obsypujac jej szyje i tamiona pocalunkami. Co sie stanie, jesli sprobuja? Moze wszystko sie ulozy, zapomni o Michelle, Polly, Marshallu, o tym co mial, a co stracil?

Nina

Z każdym pocałunkiem wiedziała, ze będzie jej jutro ciężej pomachac od tak na do widzenia, bo wątpiła raczej, ze Simon będzie chciał to kontynuować po powrocie do domu. Zajmie się swoimi sprawami, a o niej, głupiutkiej blondynce zapomni. Przymknęła oczy i starała się nie mysleć o tym co będzie jutro.

Wilk

Z kazda kolejna pieszczota, kazdym pocalunkiem coraz wiecej mysli wylatywalo ze swistem z jego glowy. W koncu nie ostala sie zadna, ktora nie bylaby bezposrednio powiazana z Shannon.

[mzoe tym razem ty zablysniesz?^^]

Nina

[chryste.]
Tym razem nie trwało długo (albo może trwało? Oboje stracili poczucie czasu) zanim ich ciała znów, rozgrzane do temperatury wrzenia połączyły się, przyspieszone oddechy i bicia serc nie dały rozróżnić ani rozdzielić, stali się jednością w pełnym tego słowa znaczeniu, fizycznie i myślowo. Świat dookoła przestał istnieć, byli tylko oni, namiot w którym się kochali i wzajemna rozkosz.

Wilk

Simon opadl na piasek dyszac ciezko, calujac Shannon i bladzac dlonmi po jej ciele jednoczesnie. Dawno juz nie uprawial takiego seksu. Dawno nie uprawial zadnego, ale to juz byl niewarty jakiejkolwiek uwagi szkopul.

Nina

Położyła głowę na jego torsie, oddychała głośno i szybko. Słyszała przyspieszone wciąż bicie Simonowego serca. Po chwili podniosła twarz i spojrzała na niego. Tym razem też będziesz się domagał komplementów? uśmeichnęła się lekko nieprzytomnie.

Wilk

Nie. mruknal cicho muskajac opuszami palcow jej wargi To ty tutaj na nie zaslugujesz.

Nina

Shan przypatrywała się uwaznie twarz Simona, która teraz, z błogim wyrazem zdawała się znacznie młodsza niż zazwyczaj. Przejechała delikatnie palcem po bliźnie na twarzy i podparła brodę tuż nad mostkiem Simona.
Simon... chyba cię jutro nie wypuszczę... wyszeptała.

Wilk

Usmiech momentalnie spelzl z jego twarzy.
Shannon. Podjalem juz decyzje.
Sam nie wiedzial, czemu to powiedzial. Przeciez mogl zostac, sprobowac. Widac zadra w jego sercu byla zbyt duza by tak po prostu o niej zapomniec.

Nina

Przełknęła głośno ślinę i przygryzła wargę. Starała się nie pokazać po sobie jak bardzo chciałaby zeby został. Acha. I nic nie jest w stanie jej zmienić? zapytała odwracając lekko głowę i nie patrząc mu w oczy.

Wilk

Nic. powiedzial glosem nie znoszacym sprzeciwu.
Po chwili milczenia pocalowal ja w czubek glowy.
Przepraszam.

Nina

Wzruszyła ramionami, starając się żeby wyglądało obojętnie. W porządku. Zaczynam się przyzwyczajać. mrukneła wciąż na niego nie patrząc.

Wilk

Shannon...
Ujal ja za podbrodek i przekrecil jej glowe w swoja strone.
Po prostu musze plynac. powiedzial cicho patzrac jej w oczy Zrozum.

Nina

Wiem ze musisz płynąć. Ale nie wymagaj ode mnie, zebym zrozumiała, dobrze? wyszeptała patrząc mu w oczy. Nie będę ukrywać, że o ile po południu perspektywa twojego wypłynięcia była odrobinę nieznośna to teraz...