Gra LOST RPG

Sol

Siedziała w swoim namiocie, opierając się o jedną ze ściań i po raz kolejny mając nadzieję, że to wszystko nagle się nie zawali. Z książką na kolanach usiłowała dostrzec litery i wcale nie szło jej to tak dobrze, jakby chciała - dach był zrobiony na tyle dobrze, że nie przepuszczał deszczu, jednak wiązało się to z czymś innym - na równi z deszczem nie przepuszczał również światła.
Scarlett nienawidziła czytać na zewnątrz. I nawet jeśli była zmuszona ryć nosem po książce, wolała to, niż ten piasek ciągle lecący w oczy, szum morza, ludzie odwracający jej uwagę. W Los Angeles nie było zresztą inaczej - nie wyobrażała sobie, żeby mogła czytać przy tym ciągłym zgiełku dużego miasta.
Westchnęła i odgarnęła wpadające za ucho włosy, na oślep usiłując znaleźć okulary, których oczywiście nie było ani w zasięgu ręki, ani w zasięgu wzroku. Zdenerwowana, uderzyła plecami o ściankę namiotu - jak się okazało, trochę zbyt gwałtownie. Prowizoryczna budowla zatrzęsła się niebezpiecznie i zanim Scarlett zdązyła zareagować, runęła prosto na nią.

Orick

Hurley, który łaził niczym akwizytor po okolicznych namiotach, rozdając owoce niczym wolontariusz czerwonego krzyża, właśnie miał zamiar dać owoce tej pannie, która tak stroniła od innych, kiedy jej chatka uległa zniszczeniu. Zapukał w drzewo obok.
Halo... Jest ktoś w domu? Zapytał, ściskając kosz z owocami. Pomóc? Rzucił, zaglądając, czy ktoś przeżył ową katastrofę architektury.

Sol

Nie, skądże znowu. Uwielbiam leżeć pod stertą drewna i liści. rzuciła Scarlett spod sterty tego wszystkiego, co jeszcze przed chwilą było w sumie całkiem przyjemną chatką. Jak chcesz, możesz się przyłączyć, znajdzie się jeszcze trochę miejsca.

Orick

Hurley parsknął śmiechem. Położył koszyk na ziemi i niezdarnie podniósł kupę tego czegoś, co niegdyś było dachem jej domu, wyrzucając gdzieś obok.
Ten... Żyjesz? W sensie nic ci nie jest? Nie spłonęłaś, nie strzeliłaś sobie w łeb, jak to czynią niektórzy na wyspie? Zapytał, jak zwykle siląc się na zabawny ton.

Sol

Nic z tych rzeczy. Ale wszystko przede mną... murknęła Scarlett, wygrzbując się już o własnych siłach spod pozostałości chatki - całości nie przykrywał już dach, więc poszło jej dosyć łatwo. Dzięki za pomoc rzuciła, otrzepując się z piasku. Pewnie gdyby nie ty, leżałabym tak jeszcze przez kolejne kilka dni. Niekoniecznie żywa.

Orick

Wielki Bohater Hurley zawsze rusza na pomoc kobietom w opresji Parsknął śmiechem i podał jej rękę Hurley. Rzucił, czerwieniąc się lekko. Chcesz owoca? Rzucił szybko, drugą ręką wskazując na koszyk, leżący obok.

Sol

Spojrzała na niego rozbawiona. Prawie jak Herkules rzuciła, uśmiechając się. Scarlett odparła, potrząsając energicznie ręką mężczyzny. Spojrzała w kierunku kosza z owocami. Wyglądały na smaczne. Więc co chcesz w zamian?

Orick

Ja? Zapytał zaskoczony Hurley. Nic. Latam sobie tu i ówdzie, owoce rozdaję i jesteś pierwszą osobą, która w ogóle pyta, czy coś chce w zamian Uśmiechnął się szeroko, okazując tym samym aprobatę tego, że w ogóle pomyślała o nim w TAKI sposób.

Sol

Jasne. Więc mam uwierzyć, że przyszedłeś tu tylko po to, żeby się zapytać, czy nie chcę owoca powiedziała Scarlett, rzucając mu podejrzliwe spojrzenie. I wcale nie oczekujesz, że dostaniesz coś w zamian. Bo to całkiem naturalne, że jeden facet chodzi sobie po dżungli i zbiera owoce dla ludzi, których nie zna, hmm?

Orick

Hej, spokojnie, ja tu tylko owoce rozdaje, komu trzeba. Wiesz, trzeba się czuć potrzebny a ja ten... wiesz... z moim... 'wyglądem' nie nadaję się na te heroiczne wyprawy wgłąb dżungli. Więc robię co mogę Niewinnie wskazał na koszyk. Ale jak nie to nie... Powiedział, lekko obrażony.

Sol

Wygląd nie ma tu nic do rzeczy Scarlett wzruszyła ramionami. No, może trochę, ale wiesz, wszystko można zmienić uśmiechnęła się. Okej, możemy zrobić tak. Ja sobie wezmę owoca i w ramach rekompensaty zabiorę cię kiedyś na mini wycieczkę po dżungli, co ty na to?

Orick

Hurley zaśmiał się serdecznym i ciepłym śmiechem.
Tak, taka propozycja jest mi już nieco bardziej na rekę Mrugnął szelmowsko Ja się zgadzam. Łap owoca. Rzucił jej jakieś mango, kiwi, czy co to było.

Sol

No to stoi uśmiechnęła się, łapiąc mango. W tym samym momencie zaczęło padać - deszcz był może i ciepły, ale bardzo rzęsisty.
Świetnie zdenerwowała się Scarlett, marszcząć brwi. Wprost fantastycznie. Teraz prosimy do kompletu kilka dzików i może kolejny spadający samolot warknęła, siadając z plaskiem na mokrym piasku.

Orick

Hurley parsknął śmiechem. Polubił ten nieco sarkastyczny i pesymistyczny humor kobiety.
Jakby coś spadło, to może kogoś fajnego by nam przywiało... Rzucił, starając znaleźć jakąkolwiek dobrą stronę.

Sol

A bo tu mało jest fajnych osób? rzuciła Scarlett, odgarniając mokre włosy z twarzy. Nie wiem, ile osób przeżyło, ale zakładam, że około czterdziestu. Na pewno jest ktoś fajny. Poza tym, wyobrażasz sobie kolejną czterdziestkę na tej plaży?