Gra LOST RPG

Wilk

Tym razem to ja jestem powodem. odparl wymijajaco. No chodz tutaj, bo zaraz zmarzne.

Sal

Przysunęła się do niego bliżej i ponownie wtuliła w jego klatkę piersiową.
Znaczy co, facet? Tak nagle poczułeś się zobowiązany do cholernego samoudręczania się psychicznego? spytała poważnie.

Wilk

Simon rozesmial sie niezbyt przekonujaco.
Powiedzmy...
Ponownie zaczal bawic sie wlosami Pollu muskajac opuszkami palcow jej twarz.
To jak? Masz zamiar powiedziec mi cos o sobie czy mam to z ciebie wydusic?

Sal

Wyduś siłą. zaproponowała z rozbawieniem, przymykając oczy.
Było późno, a ona, po dzisiejszej zabawie z ogniem, naćpaniu się podpałką i wodnych ekscesach w środku nocy była naprawde zmęczona. Przymknęła na chwilę oczy.

Wilk

Jakos mi jej brakuje...
Simon ziewnal poteznie. Byl nieziemsko zmeczony. Zamknal oczy.
--Tylko na chwile...--
Zasnal.

Sal

Obudził ją wiatr.
Było zimno, ona cała zziębnięta, na dodatek t-shirt Simona, którym byli przykryci, wybrał się na probny lot nad plażą.
Cholera zaklęła, wyplątując się z uścisku SImona i podchodzac do swoich ciuchów.
Włożyła bluzkę, przez chwilę szukała spodni, rozcierajac sobie zmarznięte ramiona dłońmi. Znalazła je kilka matrów za namiotem, podniosła i ząłożyła.
Oż jasna cholera!zaklęła głośno.
Za paskiem nie było pistoletu.

Wilk

Oudzila go nagla zmiana temperatury. Dotychczas osloniety bok, muskal teraz dziwnie, jak na tropiki, zimny wiatr.
Simon powoli otworzyl oczy. Tak, jak sie spodziwal, Polly nie bylo w polu widzenia. A szkoda, zawsze lubil budzic sie nad rankiem z piekna kobieta u boku.
Przeciagnal sie i wypelzl z "Namiotu" rozgladajac sie za Pauline.

Sal

Podbiegła do wygrzebującego sie spod namiotu Simona.
Cholera jasna, facet, nie mam tego pieprzonego pistoletu powiedziała, patrząc na niego z rosnącą paniką w oczach. Cholera jasna, ktoś tu był i zabrał moją spluwę.

Wilk

Ze co?
Jej slowa podzialaly na niego jak celnie wymierzony policzek. Rozbudzil sie momentalnie. Bez slowa zanurkowal spowrotem do namiotu. Na szczescie jego bron lezala tam, gdzie ja zostawil.

Sal

Wsunęła się za nim do namiotu.
Jego pisotlet leżał tam, gdzie go zostawił poprzedniej nocy, ba - nie rzesunął się nawet o milimetr. Polly zagryzła wargę i spojrzała tepo na Simona.
I co? Cholera, rpzecież pistolety nie chodzą sobie z nudów po pieprzonej plaży, do cholery! Ktoś musiał go, cholera no, ukraść.

Wilk

Tylko kto do cholery jasnej?
Przeciez ofiarowywal im bron nie tak dawno temu. Ba, on ich zachecal by ja wzieli! Po cholere ktos ja ukradl? Przeciez wystarczylo porposic.
Sluchaj Polly, czy ostatnimi czasy ktos nie probowal zdobyc spluwy? Wiesz, pytal sie albo cos w tym stylu.

Sal

Polly starała się przywołać do siebie jakieś wspomnienie z poprzednich kilku dni. Zmarszczyła czoło i wbiła niewidzący wzrok w rosnącą za plecami Simona palmę.
Po chwili na jej twarzy pojawił się przebłysk nagłego olśnienia.
Marshall

Wilk

Simon bez slowa naciagnal spodnie i chwycil swoj pistolet.
Trzymaj sie za mna. Gosc moze byc niebezpieczny.
Wyszedl z namiotu i odbezpieczyl bron. Juz mial ruszyl w kierunku reszty siedzib plazowiczow, gdy udezyla go pewna mysl. Cofnal sie, pochylil i pocalowal Polly w usta. Usmiechnal sie lekko i ruszyl na poszukiwanie blondyna.

[wychodzi: Simon]

Sal

Zaskoczona pocałunkiem Simona przez chwilę stała bez najmniejszego ruchu. Po kilku sekundach pryzpomniała sobie ejdnak, jak cholernie jest zła na MArshalla, i jak straszliwie ma ochotę mu przyłożyć. Wsadziła ręce w kieszenie iruszyła za Simonem,.

[Wychodzi: Polly]

Wilk

Simon bez zastanowienia wpelzl do namiotu i chwycil t-shirta. Pospiesznie naciagnal go na grzbiet wysypujac przy okazji na siebie dobre pol kilograma piasku poczym ruszyl spowrotem w kierunku dzungli.

[wychodzi: Simon]