Gra LOST RPG

Scheat

Co jest?
Krzyknął przerażony Walt, słysząc strzał i odruchowo przylgnął do Michaela, jak mały, wystraszony chłopiec.

Wilk

Michael automatycznie oslonil syna wlasnym cialem rozgladajac sie dookola.

[ee... jaki znowu strzal?]

Scheat

[ten inteligentny, przeczytaj sobie.. w szałasie Chey]
Co to było?
Spytał Walt, rozglądając się trwożliwie na boki.

Nina

Shannon krzyknęła i zrobiła się blada. Popatrzyła w kierunku skąd doszedł strzał. Bezwładne ciało osuneło się na piasek. Ta blondynka zktóra rozmawiali wczoraj. Shannon jęknęła.
O Boże...

Wilk

Lezala bezwladnie na piasku. Plama krwi szybko poszerzala sie pod nia. Nawet widzac ja z tej odleglosci zrobilo mu sie niedobze. Michael zaslonil oczy synowi.
Nic, idz z Vincentem sie pobawic... powiedzial slabo popychajac Walta w przeciwn strone.

Marshall

Marshall jako jedyny zachował zimną krew. Szybko się podniósł, wziął kule i ruszył w kierunku Chey.

[Marshall wychodzi]

Wilk

Michael popchnal Walta w strone plazy, a sam poszedl za Marshallem.

[wychodzi: Michael]

Alex

Spojrzała obojętnie na bezwładne ciało.
Taki widok nigdy nie robił na niej specjalnego wrażenia.
--Nawet nie znałam tej dziewczyny--
Usiadła na piasku, rozmyślając o ostatnich dniach spędzonych na wyspie.

Nina

Shannon z dala przyglała się tłumkowi gapiów. Nie miała najmniejszego zamiaru podchodzić blizej i robić sensacji ze smierci dziewczny. Bo ze Chey nie żyje, już wiedziała. Zrobiło jej się okropnie. Niedobrze, zimno i słabo jednocześnie. Postanowiła że musi pójść na pogrzeb tej dziewczyny. Koniecznie. Usiadła "wtulając" plecy w bok namiotu i objęła ramionami kolana. Głowę ułożyła na ramionach, jak na podszcze, przyknęła oczy i usiłowała głęboko oddychać. Chciała się uspokoić.

Alex

Spojrzała na roztrzesioną Shannon.
Dobrze się czujesz? zapytała, sznurując buty.
Oddychaj dodała po chwili.

Marshall

[przychodzi Marshall]

Marshall wrócił przed namiot i usiadł obok Shannon. Westchnął cicho i objął dziewczynę ramieniem.

- Nie martw się... - powiedział cicho, przełamując coś w sobie. Nienawidził roli pocieszyciela, było mu jednak żal Shannon...

Nina

Zerknęła na Alex. W porządku, nie martw się powiedziała widząc przestraszoną minę dziewczyny. Pewnie bała się, że znów powtórzy jej się atak astmy.
Wtuliła głowę w ramię Marshalla chowając twarz.
Dlaczego na tej wyspie tyle osób chce odebrać sobie zycie? Dlaczego wciąż ktoś umiera? zapytała głosem zduszonym z emocji a także poprzez to, że twarz miała schowaną.

Marshall

Marshall pogłaskał drugą ręką Shannon po głowie niczym małe dziecko. Minę miał przy tym, delikatnie mówiąc, kwaśną. Nie pasował na kogoś, kto mówi, że "wszystko będzie dobrze".
- Nie mam pojęcia... Ale nie martw się, ojczulek chce wybudować tratwę i połynąc po pomoc. Już niedługo opuścimy tą wyspę

Alex

Buduje tratwę ? zapytała zdziwiona

Nina

--Tratwą przez ocean?-- pomyślała sceptycznie ale nie wypowiedziała tego głośno. Powoli odsunęła głowę od MArshalla tak, żeby na niego spojrzeć. Popatrzyła mu prosto w oczy i nie odezwała się już. Głowę znów oparła na ramionach i popatrzyła w morze. Czuła się paskudnie.
Myślisz, ze jakby wczoraj nie wystrzeliła z mojego namiotu jak z procy mogłaby nadal życ? zapytała MArshalla nie patrząc na niego.