Gra LOST RPG

Scheat

Namiot był jako się patrzy, nawet kształt miał namiotowaty, przepisowy. Pomyślała, że drużynowa byłaby z niej dumna. Taka jakaś pustka tu panowała.
I bardzo dobrze, pustka jest najlepsza, bo puste miejsca łatwo zapełnić.
O drugie drzewo - podporę namiotu oparła swój plecak, który tak zazdrośnie do tej pory ściaskała. Jej skarb. Właściwie miała w nim tylko książki, szczoteczkę do zębów i jakieś ubrania.
W chwili, kiedy zdejmowała plecak pojawił się jeszcze jeden problem. Czy ma spać na gołej ziemi? --Poradzimy sobie.-- Ta spódnica, której nienawidziła najbardziej na świecie, ta do kostek... Pomysł niegłupi, spódnica rozcięta do połowy z boku, posłusznie uległa presji otoczenia i dała się rozerwać do końca. Bardzo miły kocyk.
Do tej pory wszystko szło tak łatwo...
To było takie paradoksalne, ona, która w LA bała się wyjść na ulicę, właśnie sama rozbiła namiot na bezludnej wyspie w otoczeniu zupełnie obcych ludzi.
Chciało jej się śpiewać.

Sayid

Sayidowi znudziło się siedzenie we własnym namiocie. Poszedł rozejrzeć się po plaży. Przy okazji natknął się na ładny namiot. Ładny namiot pochwalił jego włścicielkę.

Scheat

Ładny namiot? Sama by tego tak nie ujęła. Namiot był wygodny, praktyczny, od biedy nawet przytulny, ale ładny? Cóż, „de gustibus non disputandum est”. Skoro przystojnemu Arabowi namiot się podobał, to zapene przystojny Arab miał rację. Zresztą, spieranie się o wartości estetyczne jej przybytku z gościem, który wyglądał dosyć groźnie, na bezludnej wyspie nie było najlepszym pomysłem.
Gdyby Florence należała do tych kobiet, które podstępem wymuszały na mężczyznach wszystkie potrzebne do przeżycia i własnej przyjemności rzeczy typu woda mineralna, albo jakis koc, pewnie uśmiechnęłaby się słodko i spytała: "Zawsze pan taki miły?", ale Florence była nie z tych. Dlatego żyło jej się trudniej.
A i owszem ładny, tylko co mi po nim będzie kiedy umrę tu z głodu, względnie padnę z pragnienia.

Sayid

Na obrzeżach dżungli widziałem ładne miejsce z mnóstwem owoców wskazał miejsce, po czym uśmiechnął się do niej

Scheat

No i proszę. Szczerość się opłaca. Miejsce z mnóstwem owoców... na dodatek ładne. Zastanowiła się, czy Arab w swoim życiu tak mało ładnych rzeczy widział, "namiot ładny", "miejsce ładne". Wyraźnie próbował być miły... albo sobie z niej drwił.
Dzięki ci wielkie wybawicielu. Właśnie ocaliłeś mi życie. Florence Larousse jestem Powiedziała, po czym wstała i podała mu rękę. Dobre maniery... dokładnie tak jak ją wychowywano.

Sayid

Spokojnie. Po prostu chcę pokazać ci miejsce, gdzie mozna sie najesc. Sayid Jarrah

Scheat

No i za to właśnie ci dziękuję. Spojrzała na niego z ukosa. Miała zwyczaj analizowania wszystkich wypowiedzi nie tylko swoich, ale i innych. Chyba jednak nie miał niczego złego na myśli. Obawiam się, że sama nie trafię, z trudem znajduję drogę ze swojego pokoju do kuchni. Pokażesz mi?
Przeszła kilka kroków w stronę, którą wskazał jej Sayid. Obejrzała się. Nadal stał w miejscu. Pokażesz mi gdzie to dokładnie jest? Rzuciła przez ramię i poszła dalej w bliżej nieokreślonym kierunku. Miała nadzieję, że właściwym. Orientacja w terenie to był jeden z jej słabszych punktów.
[Wychodzi: Florence]

Sayid

Sayid po chwili ruszył za Florence, aby wskazać jej drogę.

Scheat

Wróciła do namiotu szczerze oburzona, w rękach miała naręcze książek; Eco, Hugo, Coelho. Właśnie uratowała ich przed stosem. Jakiś gościu chciał sobie zrobić z nich ognisko. Barbarzyńca!
Przeliczyła wszystkie; 20 dzieł wybitnych pisarzy, razem z jej książkami, które spokojnie leżały sobie w plecaku miała ich 26. niezła biblioteczka. Wybrała jedną "Katedra Marii Panny w Paryżu", jej ulubiona... znała ja na pamięć, postanowiła, że zaniesie ją Ninie.
[Wychodzi: Florence]

Scheat

[Przychodzi: Florence]
Wtoczyła się do swojego namiotu... tak już było późno...
Pomyślała o Pauline i o Ninie, to niesamowite jak ludzie są różni od siebie. Ninę polubiła, taka ciepła osóbka, do pogadania, do pośmiania. Ale Pauline.. Czy zdodnie z prawdą powiedziała, że ją lubi? Pauline intrygowała, swoją arogancją. Ale też odpychała od siebie. typowa Amerykanka. Jej największa wada, kazda narodowość jest lepsza od Ameryki. Okropne miała wspomnienia z tego kraju. Pójdzie jutro do niej. Właśnie na złość jej, Ninie i sobie pójdzie tam. Musi tę dziewczynę rozgryźć.

Scheat

Trzeba by pójść już do tej naszej Pauline. Wyspowa bohaterka nie wyglądała raczej na mola książkowego, ale kto wie... pozory mogą mylić. Znowu wybrała jakąś książkę, aż ją korciło, żeby dać kucharską, ale nie proszę bardzo Agata Christie jeśli historie o mordercach nie będą do niej pasowały, to ona jest przebojowa laską.
[Wychodzi: Florence]

Scheat

Do dopiero co przyniesionej zielonej torby wsadziła stare książki i całą zawartość jej własnego plecaka. Dwie pełne butelki wody stały jeszcze w kącie pod drzewem, aż dziw, że nikt się na nie nie połasił. Spakowała je do plecaka razem z dwoma innymi - pustymi, scyzorykiem i trzema bananami. Postanowiła się nie przemęczać, podpatrzyła miejsce gdzie inni zrzucali swoje śmieci, świetnie leżało tam mnóstwo butelek, wzięła 5 większych, zastanawiając się kto je będzie niósł z powrotem. Wepchnęła te wielkie puste butelki do plecaka, na szczęście wzięła w podróż duży.
[Wychodzi: Florence]

Nina

Nina powlokła się do namiotu Florence. W ręce trzymała dwulitrową butelkę. Chciała zapukac, ale raczej nie było drzwi.
Hej Florence, jesteś tam? Zapytała głośno. Florence nie odpowiadała, wiec zajrzała do namiotu. Zobaczyła biedną Florence śpiącą na ziemi, z nogą owinietą szmatą i połozoną na walizce. Postanowiła jej nie budzić. Położyła wodę obok jej głowy i poszła do swojego namiotu.

Scheat

[Przychodz: Florence]
Dużo do spakowania nie miała, porozdawała połowę swoich książek, zostało jej ich dziesięć, oprócz tego trochę najpotrzebniejszych ubrań, wszystko to zmieściło się do jednej, zielonej torby. Ciekawa była bardzo, czy ktoś jej w przenoszeniu się pomoże, czy też będzie się z bagażem toczyła przez dżunglę.

Wilk

[przychodzi: Simon]

- Gotowa? - rzucil wesolo.
Nie powinno byc tak zle. Torba nie wygladala na zbyt ciezka. Drobna Florence tym bardziej.
Podszedl do dziewczyny i ustawil sie do niej bokiem.
- Zarzucic mi ramie za szyje - powiedzial obejmujac ja w talii.