Gra LOST RPG

Nina

--No to pięknie się zapowiada. gdzie ten cholerny Luke !? -- zastanawiała się Nina. Coraz wiecej osób się zbierało na plaży, i coraz wiecej było widowni. Mogliby już do cholery ruszać, inaczej zaraz agora zamieni się w ring bokserski.
Na dobrą sprawę, nie wiedziała nawet co powiedziec i czy wogóle się odzywać. Siedziała jak ta kretynka cicho...

Scheat

Spokojnie wyjęła ten kretyński pistolet, który Pauline dała jej przed i wyprawą i oddała jej go.
Coś bym ci może i mogła zrobić, ale nie chcę, bo to nie po chrześcijańsku.
Zignorowała wielce urażnoną kobietę, która pewnie zaraz ją zamorduje i zwróciła się do Niny.
Idziemy już do tych jaskiń, czy będziemy sobie tak tutaj stali?

Sal

[Raczej będziemy tak stali - Orick prosił, żeby na niego czekać]

Pauline włożyła pistolet do kieszeni i, ciągle wygladajac jak pies ze wscieklizną, złapała plecak i oddaliła się nieco. Usiadła jak mogła najdalej od Francuzeczki i Rockmana, którzy chyba założyli jakiś pakt o doprowadzanie jej do furii przy kazdej nadarzajacej się okazji.
--Pieprzona dewotka--, pomyslała, obserwując Florence.
Spojrzała na swój puchar. W tej chwili wydał jej się bezwartościowym, pozłacanym naczyniem, które wygląda fajnie na pólce z bibelotami. Niemalże rzuciła go na piasek obok siebie i schowała głowę w kolanach.
--Mam wszystkiego dość, psia mać--

Nina

Chyba powinniśmy jeszcze zaczekać na Luke'a... Nie wiem gdzie się podział... powiedziała niepewnie. --Pauline zaraz strzeli uwagę, ze "Luke nie jest jakimś pierdolonym przywódcą", ale powiedziała to, tak żeby tylko coś powiedzieć.

Scheat

[No to sobie poczekamy, jak się do tej pory nie pozabijają, to będzie dobrze Wink (1)

]
Luke'a... oh dobrze mogę poczekać.
Zagadnęła siedzącą obok Ninę.
Co ją znowu ugryzło? Jak żyję nie widziałam jeszcze takiego beznadziejnego przypadku, chociaż pięć lat studiowałam psychologię. Gdyby była młodsza zakwalifikowałabym jej rodziców do 'Grupy wsparcia dla opiekunów dzieci z ADHD' Mówiła to wszystko szeptem, żeby Pauline jej nie słyszała.

Nina

Obok nich cały czas siedział Charlie, nie chciała żeby poczuł się głupio, więc zdecydowała że opowie co wie o tej sytuacji Florence, ale zrobi to później. Ach, nie znasz Polly? Bo ja przez te kilka dni zdążylam ją już poznać na tyle, że jej niekontrolowane wybuchy wściekłości wydają się niemal normalne. Nie rozwineła dalej tego wątku, tymbardziej ze połowa rozbitków obserwowała w milczeniu całą sytuację. Dwie szepczące między sobą dziewczyny byłyby dla nich kolejnym aktem przedstawienia. A tego Nina nie chciała. Nie cierpiała być w centrum czyjejkolwiek uwagi. Powiedziała na głos
Jak sie czujesz? Lepiej już z nogą? Byłam u Ciebie zaraz po powrocie z dżungli, ale spałas. Zostawiłam Ci butelkę z wodą, widziałaś

Scheat

Od razu zorientowała się w co Nina gra i szybko sie przyłączyła.
Dobrze się czuję, ale noga mnie boli jak cholera, na szczęście bagaży dużo nie mam. Jeden taki mnie tu przetransportował i teraz jak widzisz sobie siedzę popijając wodę od ciebie.

Sal

Pauline wstała i spojrzała na Ninę i Florence.
--O co zakład, ze te dwie laleczki właśnie zastanawiają sie, w którym miejscu zbudowac dla mnie jakąś pieprzona izolatkę?--
Wróciła do nich. W zasadzie mogła posiedzieć jeszcze tutaj i się posamoudręczać, jak to zwykle robiła.
Usiadła na ziemi, koło pniaka, na którym siedziała Nina i w milczeniu rysowała coś palcem na piasku.

Scheat

Te. Zwróciła się do Pauline. Nie obrażaj się na mnie, bo ja nie jestem pies, co wszystkie wyzwiska zniesie i jeszcze się bedzie łasił.
Ona chyba też miała jakies uczucia, Pauline nie była jedyna osoba na świecie, która miala prawo je okazywać.

Nina

Nina zaczęła szukac punky zaczepienia. Dobrze wiedziała, ze nikt nie zapomni o tej sytuacji,a le można bylo odwrócić od niej uwagę. Spojrzała na puchar Polly i pomyślała, ze musi być dla niej cholernie wazny, skoro ciąga go za sobą po tej bezludnej wyspie. Podeszła do pucharu i spojrzała na Pauline
Mogę?

Sal

Francuzeczko droga, nie jestem tą rasa psa, co ma w zwyczaju obrażanie się. warknęła. Jeśli chcesz, zamiast na tym pierdolonym piasku mog się wyżyć na tobie, lalka
Nina spytała, czy moze wziąć jej puchar. Pauline podniosła głowę i spojrzała na Ninę.
Jasne, lalka.

Nina

Robiło się coraz ciekawiej, i była pewna że jej głupia gadka o czymkolwiek juz tego nie zatrzyma. Przyjrzała sie pucharowi i temu co było na nim napisane: Dla Puline Berkley za zajęcie pierwszego miejsca w mistrzostwach tańca.
Otworzyła szeroko oczy. Jakoś do tej pory zdawało jej się, ze to puchar za walki bokserskie i znokautowanie jednym ciosem dziesięciu kobiet w wadze Polly. Ale nie. Pauline była tancerką. I to cholernie dobrą tancerką, skoro zajeła pierwsze miejsce. A myślała że te kobiety wygrywajace turnieje tańca to same delikatne i milutkie dziewczynki. Jedno było pewne. Pauline miała tyle emocji w sobie, które mogła spożytkować albo kogoś wyzywając i mieszając z błotem, albo własnie tańcząc, że jej taniec musiał być świetny
Kobieto, nie wiedziałam że tańczysz? Latino czy standard? Zapytała patrząc na puchar i na śmierć zapominając o atmosferze i spięciu , taka była zaskoczona.

Scheat

Nie dziękuje nie skorzystam. Nina głośno zachwycała sie pucharem Pauline.
Za co to dostałaś? Pierwsze miejsce w rejonowych zawodach na dobijanie zwierzątek futerkowych?

Sal

Za sterylizację wkurzających Francuzeczek odwarkneła.
Spojrzała na Ninę. Ta patrzyła z niedowierzaniem na jej puchar, jakby spodziewala się trofeum za walkę wręcz w kisielu.
Latino. Standard jest cholernie nudny, chociaz nie mogę do tej odzałowac tanga

Nina

Gratulacje, Polly odstawiła puchar spowrotem koło dziewczyny i wróciła na swoje miejsce.
Tak się właśnie zastanawiam, czy Wy czerpiecie przyjemność z tego ciągłego skakania sobie do gardeł...