Gra LOST RPG

Nina

Uśmiechnął się też, przyglądając się jej twarzy.
Wszystko w porządku? Żadnych rewelacji? Stłuczeń, złamań?

Że Michael zdradził. Oddali mu Walta, odpłynął a Oni zabrali Jacka, Sawyera i Ninę. odparła.

Sol

- Skurwysyn - zaklął głośno, mrużąc oczy.

Troyon

-Same rewelacje. - stwierdziła. - I wybiłam sobie bark. I cholernie się cieszę, że cię widzę. - powiedziała na jednym oddechu.

Nina

I vice versa. stwierdził. To znaczy, ja nie wybiłem sobie barku. puścił oczko.

Dobrze ujęte, w sumie... A wy - dlaczego nie wracacie na jachcie?

Sol

Skrzywił się nieznacznie.
- Ukradli nam - powiedział lakonicznie.

Troyon

-Jak się czujesz? Nic ci nie jest? - zapytała cicho, oglądając go od stóp do głów, żeby sprawdzić czy nie ma jakichś dziur, ran, ciał obcych.

Nina

Melduję posłusznie, że czuję się świetnie. odparł z uśmiechem. Nikt nie ucierpiał, no, może poza jachtem.

Wobec tego dobrze, że was nie ukradli. powiedziała poważnie. I dobrze, ze wracacie w jednym kawałku.

Sol

- Taak - powiedział ponuro. - Idę do bunkra - zakomunikował, podnosząc plecak z piasku.

Troyon

Odwróciła się i spojrzała na Sama.
-Ja.. tak jakby... znaczy.. my, znaczy... Simon, Desmond i ja, tak jakby... wysadziliśmy go w powietrze. - powiedziała chaotycznie.

Nina

Że co, przepraszam, kurwa, zrobiliście? uniósł brwi wysoko.

Eden przygryzła wargę i otwarła oczy szeroko, co sprawiło wrażenie, że są jeszcze większe.

Sol

Wytrzeszczył estetycznie oczy, wbijając wzrok w Troy.

Troyon

-Simon i Desmond chcieli zobaczyć co się stanie jak nie wpiszą kodu. No i nie wpisali, wszystko zaczęło latać po pomieszczeniu i gdy zrobiłam unik, to... wpadłam na komputer. - wyjaśniła. - Potem Desmond coś zrobił i obudziłam się w dżungli, a po bunkrze został krater.

Nina

Westchnął, bo nie miał siły się denerwowac. Zresztą - nawet gdyby miał, to i tak nie na Troyon, skoro to nie ona była pomysłodawczynią.
Zaczekaj. Byłaś w bunkrze, jak ten wyleciał w powietrze, i nic ci nie jest? upewnił się.

Sol

Jęknął i zrobił zbolałą minę.
- I nie mogliście poczekać z tym jeszcze kilka dni, jak już koniecznie chcieliście wysadzać? - zapytał zrozpaczonym tonem.

Troyon

-Przepraszam. - powiedziała skruszona do Sama, po czym spojrzała na Deana. - On nie wyleciał w powietrze, bardziej... implodował. Powinnam nie żyć. Tak samo Simon i Des, a obudziliśmy się bez zadrapania.