Gra LOST RPG

Orick

Hurley niechętnie poszedł za Marshallem. Wyglądał nie za dobrze.
[Wychodzi: Hurley]

Nina

Nina zajęta przez chwilę w martwej ciszy łamała sobie palce. Po czym pobiegła za Polly wołając Czekaj!

Marshall

Marshall podszedł do torby, którą zostawiła Shannon, podniósł ją i poszedł do jej namiotu.

Orick

Hurley zauważył, że Michael zajmuje się Waltem, więc wolał im nie przeszkadzać. Rozstawił już pionki do gry i spoglądał w morze z zaciekawieniem.
Minęło już tyle dni. A każdy kolejny budził w nim coraz większe wątpliwości. Nie wyobrażał sobie, że tutaj miałby się dokonać jego żywot. Znając jego szczęscie, wszyscy zginą, tylko sam Hurley zostanie na wyspie.
Wetschnął głośno, oczekując Walta.

Nina

Dawno nie siedziała na Agorze, a kiedy opuszczali plażę pomyślała że będzie jej cholernie tego miejsca brakowało... Usiadła i zapatrzyła się w morze. W żołądku poczuła głód, nie jadła nic od wczorajszego popołudnia. Nie mogła sobie nazrywać teraz owoców, bo własnie uciekła od Polly i Simona. Przełknęła ślinę i przelotnie spojrzała na Hurleya. Ten robił to samo. Gapił się w morze i głośno wzdychał.

Nina

Nina otrząsnęła się z zamyslenia i pomyslała że Polly i Simon na pewno już poszli sobie z miejsca zbioru owoców.
Postanowiła tam pójść i zjeść śniadanie.
[wychodzi: Nina]

Orick

Hurley usłyszał strzał i obejrzał się w jego kieunku. Nie widział nic, słyszał tylko jakieś krzyki pełne histerii i płacz.
Zaskoczony i zaciekawiony ruszył w tamtym kierunku.

Sal

[przychodzi: polly]

Z drobną pomocą Steve'a (zaczęła ich rozróżniać. Scott mieszkał w jaskini) dokuśtykała do pniaka, usiadła na nim i odetchnęła ciężko.
Noga bolała straszliwie, podrapane ramioa piekły, rana na policzku chyba znowu zaczęła delikatnie krwawić, ale nie obchodziło ja to. Rozglądała sie tylko wokół sprawdzając, czy ktokolwiek (--Ktokolwiek, nie ten nieczuły, przedmiotowy idiota--) zauważył jej powrot.

Wilk

[przychodzi: Simon]

Boze, co sie stalo?
Simon wbiegl w pelnym pedzie na plac i padl na kolana tuz obok Polly. Claire miala racje. Pauline wygladala jak stratowana przez stado hipopotamow.
Omiotl spojrzeniem zlamana noge i obdrapane ramiona. Starl struzke krwi z jej policzka.

Sal

O. Jesteś. powiedziała z kiepsko udawaną obojętnością i uśmiechnęła się blado. Miałam bliskie spotkanie z nasza ukochaną Maskotką. Ale żyję, niestety. mruknęła, opierajac łokcie na zdrowej nodze.

Wilk

Maskotka? Widzialas ja?
Oto jedna z tajemnic wyspy w koncu miala sie wyjasnic.
Wygladasz okropnie. Te rany trzeba przemyc. powiedzial cicho glaszczac ja po twarzy.
--No i godziny wymyslania odpowiednich docinkow poszly na marne...--

Sal

Dym. Jakiś cholernie zmutowany dym odpowiedziała.
Uśmiechnęła się do niego blado., W zasadzie miala zamiar być dla niego nieprzyjemna i oschła, ale, do cholery - facet głaskał ją po policzku. Co miała zrobić.
Wiec jednak się o mnie martwisz? zapytała z nieco kąśliwym uśmiechem.

Wilk

Dym? To zart, prawda?
Usiadl obok niej na pniaku wciaz gladzac ja po policzku.
No pewnie, ze sie martwie odparl usmiechajac sie blado.
W zasadzie nie chcial tego powiedziec. Te slowa same, bez udzialu mozgu, wyplynely z jego ust.

Sal

Czy ja wyglądam na kogoś, kto żartuje, do cholery? Zresztą, Florence też go widziała. i Jack... W ogóle nie wiem, czy byłabym w jednym kawałku, gdyby nie on... powiedziała słabo.
Podniosła swoją rękę i złapała dłoń Simona.

Wilk

Usmiechnal sie lekko. Do tej pory myslal, ze dla Polly to tylko kolejna przygoda, oderwanie od ponurej, wyspowej rzeczywistosci. W koncu jednak zaczela przejawiac nieco czulosci.
Przypomnij mi, bym mu podziekowal...