Gra LOST RPG

Sal

znaczy na co? Aż rzucisz mnie ty pieprzonym falom na pożarcie? Jak można byc gotowym na topiel?!
Przez chwilę jeszcze łapała oddech. Spojrzała na niego badawczo.
Ale nie pozwolisz mi się utopic, nie?

Wilk

- Mozesz byc tego pewna.
Nie czekajac na odpowiedz, puscil ja ponownie. Tak jak sie spodziewal, grawitacja od razu pociagnela ja w strone dna. Simon odczekal krotka chwile poczym wyciagnal ja spowrotem ponad tafle wody.

Sal

Polly wypluła z siebie wodę i przytrzymała się jego ramienia.
i[]Jesli masz zamiar się mnei pozbyć, to, cholera jasna, mogłeś wybrac bardziej humanitarny sposób![/i] powiedziała, mrugajac mocno. Woda mroska wlała jej się pod powieki, a zawarta w niej sol szczypała w oczy.

Wilk

- Niestety tak sie sklada, ze jestem nieslychanie okrutny - powiedzial nie mogac powstrzymac smiechu. - No, robisz postepy.
I tak faktycznie bylo. Polly juz tak bardzo nie panikowala zanuzajac sie pod wode.
- Teraz lekcja druga. Poloz sie na plecach.

Sal

Polly przytrzymała się ramienia Simona i ostrożnie położyła się na wodzie.
Pomyślała, ze to irracjonalne - bezludna wyspa, środek nocy, a ja uczy pływać prawie obcy facet. Uśmiechnęła się do siebie, wciąż kurczowo trzymając sie ramienia Simona.

Wilk

Simon stanal po prawej stronie Polly, tak by miec pelna kontrole nad sytuacja.
- Rozluznij sie. Nie boj sie, przeciez cie trzymam.
Odczekal az wykona jego polecenie poczym kontynuowal.
- Wyzbyj sie strachu. Zaufaj wodzie, pozwol by cie unosila. - szepnal jej do ucha.
W pewnym momencie ja puscil. Polly nie zdawala sie nawet tego zauwazyc. Nadal lezala na plecach unoszac sie na wodzie.

Sal

Leżąc tak sobie na wodzie, wpatrując się w gwiazdy i nie tonąc było w zasadzie cąłkiem miło. Zwłaszcza, że czuła się lżejsza o polowę, a Simon cąły czas ją podtrzymywał.
--Zaraz... Cholera jasna...-- Polly zdała sobie sprawę, że bynajmniej nikt nie trzyma jej dłoni pod plecami, i to od dobrej dłuższej chwili. Nieco spanikowana ugięła nogi w kolanach i poszłaby na dno, gdyby nie to, że po raz kolejny złapała się ramienia SImona.

Wilk

- Widzisz? Plywalas.
Simon usmiechnal sie szeroko.
- Jestem z ciebie dumny. - powiedzial calkiem powaznie.

Sal

Dryfowałam uścislila Polly, rozluźniajac uścisk na ramieni Simona. Ale dzięki, facet.
Lubiła, kiedy ktoś był z niej zadowolony. Czuła, że rozpiera ją wtedy niebywała duma, podnosi sie poziom samooceny i endorfin.

Wilk

A od tego juz niewielki krok do prawdziwego plywania.
Przysunal sie blizej i pocalowal ja lekko.
Tropikalne morze, ksiezyc na niebie i oni. Banalny romantyzm sytuacji niemal doprowadzal go do smiechu.

Sal

Polly przytuliła się do niego, ale odsunęła głowę nieco w tył. Spojrzała mu w oczy i spytała:
Dlaczego to robisz, co?

Wilk

Bo mam zamiar zaciagnac cie do lozka...
Simon byl pewny, ze tak bezczelny, zaczapny i wyzywajacy usmiech nigdy jeszcze nie zagoscil na jego ustach.

Sal

Polly zaśmiała się i pocalowała go delikatnie.
A poza tym?

Wilk

Simon zmarszczyl czolo udajac, ze mysli goraczkowo.
Nooo, jestes pociagajaca kobieta, podobasz mi sie, ale to wszystko mozna chyba zaliczyc do tej samej kategorii.
W koncu taka byla prawda. Przynajmniej po czesci.

Sal

Polly parsknęła.
Wiesz, facet, całkiem miło jest być traktowanym przedmiotowo. powiedziała kąśliwie. Przywykłam zresztą dodała po chwili.