Gra LOST RPG

Marshall

Marshall zaczął się śmiać do rozpuku.
Nagle wstał, podbiegł do Polly, wziął ją na ręce i pobiegł w kierunku plaży. Jednocześnie zaczął nucić piosenkę ze Słonecznego Patrolu...

Sal

[w kierunku plazy znaczy gdzie? na agorę? czy po prostu wybeiga z wody, jako ten heros i ratownik?]

Marshall

[poprostu wybiega na brzeg]

Sal

Hej, oszalałeś?! zdążyła krzyknąc Polly gdzieś między podniesieniem jej do góry a szybkim biegiem rodem ze "Słonecznego patrolu" ku plazy.
Z ulga przyjęła moment, w którym Marshall - z właściwą tylko jemu delikatnoscią - niemal rzucił ją na piasek.

Marshall

Marshall usiadł z uśmiechem obok Polly. Dyszał lekko, zmęczony biegiem. Oczy błyszczały mu wesoło.
- Sama jesteś sobie winna... - powiedział nagle. - Nie trzeba było mówić, że "niemożliwy" to obelga... - uśmiechnął się.

Sal

Polly uśmiechnęła się, uspokajając oddech.
Matko. Ty jesteś swirnięty. Nigdy nie spotkałam bardziej swirnietego faceta, do cholery. Mojego brata nie liczę, to jakaś marna podrobka męzczyzny jest powiedziała, kładąc się na piasku i wbijając wzrok w niebo.

Marshall

- Nie przeklinaj... - powiedział Marshall. - I znowu rzucasz obelgami. Świrnięty? chcesz tam znowu wylądować? - kiwnął głową w stronę oceanu.

Sal

A czy ja powiedzialam, w jakim sensie swirnięty? spytała, oslaniając dłonią czy przed światłem słonecznym i obrzucając Marshalla zaczepnym spojrzeniem. Moze akurat w tym pozytywnym, hm?

Marshall

- Mówisz tak, żeby nie wpaść znowu do wody... - mruknął Marshall, patrząc się w morze. - W tej chwili to nikt tu o mnie nie powie chyba żadnego pozytywnego słowa... - trochę się zasepił.
- I dobrze... - dodał po chwili.

Sal

Hej... Polly wsparła się na lokciach i doprowadzila do pozycji polsiedzacej.
To jest na dwoje. Skurwysyn i dziwka. powiedziala niemrawo, patrząc na niego uwaznie.

Marshall

Marshall mruknął pod nosem coś w stylu "pieprzyć ludzi", nie odwracając głowy...

Sal

Straciłbyś zbyt wiele energii, chcac ich wszystkich pieprzyc, do cholery powiedziała, probując w jakis sposob rozladowac atmosferę.

Marshall

- Nie klnij... - mruknął i nagle zrobił coś nieoczekiwanego nawet dla siebie.
Odwrócił się i pocałował Polly. Czuł smak słonej wody na jej ustach, który teraz wydawał się najcudowniejszym smakiem na świecie.
- Przepraszam... - mruknął odsuwając lekko głowę.

Sal

Odwróciła głowę w drugą stronę, nie bardzo wiedząc, czy powinna go teraz spoliczkowac, czy, w widowiskowym stylu, zwiać na drugi koniec plaży.
Nic... nic się nie stąło. bąknęła, wbijając wzrok w scianę stojącego najblizej namiotu.

Marshall

- Stał się, cholera, stało się... - powiedział nagle Marshall - I nie da się udawać, że nic się nie stało.