Gra LOST RPG

Troyon

Uśmiechnął się niemrawo.
- Pewnie, bardzo chętnie - powiedział. - Pamiętasz gdzie jedliśmy moją niedoszłą ostatnią kolację?

Nina

- Pewnie - pokiwała głową.

Troyon

- Tam? - zapytał.

Nina

- Okej - skinęła głową. - Zaraz przyjdę - dodała, odwróciła się na pięcie i poszła do siebie, żeby zanieść rzeczy.
[wychodzi: Nina]

Oliwia

[Wchodzi Lena]
Przyszła, zdjęła buty i chodziła sobie po plaży mocząc nogi

Mateo Trunk

[Wchodzi Will]
Przyszedł i usiadł na piasku. Spojrzał na Lenę I znów się spotykamy. Podsumował A może to byc nasze ostatnie spotkanie. I zaczął pisac testament nagłówek był taki

1 grudnia 2004
Testament
Willa Portlanda

Z powodów nikomu nie znanych postanowiłem zakończyc swoje beznadziejne życie...

Oliwia

Spojrzała na niego z zaskoczeniem
-Jak to ostatni raz?

Mateo Trunk

Pokazał dziewczynie kartkę z rozpoczętym testamentem. NIe pytaj co się stało. I tak nie powiem. Jakby ktoś mnie szukał to będe tu. I tak nie zamierzałem długo tu pożyc. I uśmiechnął się jak gdyby nigdy nic, jakby ten świstek papieru nie był dokumentem światczącym o jego nienormalnych zamiarach.

Oliwia

-Ale...-słowa utknęły jej w gardle.
Spojrzała na kartkę i zaniemówiła

Mateo Trunk

Co ale? Czy to aż tak dziwne? Każdego dnia umiera kilku samobójców i nikt się nimi nie przejmuje? Czemu ze mną miałoby byc inaczej? Powiedział najspokojniej w świecie i co zamierzasz mnie ratowac? dodał po chwili ciszy

Oliwia

Spojrzała na niego
-Nie-odparła-Nie zamierzam Cię ratować, ale sądzę, że to zła decyzja. Może uda nam się uciec. Dzięki Juliet. Ja też nie chcę żyć na tej cholernej wyspie, ale to jeszcze nie koniec.

Mateo Trunk

Jak możesz miec nadzieję. Siedzimy tu dwa miesiące i nic. Nie ma się co łudzic. Nikt nas nie uratuje. Jesteśmy "Zagubieni" w wielkim świecie. Prawdopodobieństwo, że nas odnajdą jest minimalne, a ty mówisz o ratunku. - w tym miejscu jego głos zmienił się nagle. Był złowieszczy i nerwowy- I to od kogo! Przecięż Juliet jest jedną z nich. A po naszej rozmowie doszedłem do wniosku, że wcale się nie zmieniła. Nawet bym się nie zdziwił, gdyby była szpiegiem. - i tu powrócił do stanu mam wszystko gdzieś - Ale masz rację. W końcu przeżyliśmy coś nie do przeżycia. Może to przeznaczenie. Może tak miało byc. Chociaż... NIeważne . Dzięki, zmieniłem chwilowo nastawienie do siebie. Dzięki

Oliwia

A ona był z natury łatwowierna i była optymistką.
-Ale nadzieja zawsze umiera ostatnia. I ja ją wciąż mam. Może i ona jest szpiegiem, może i nam nie pomoże, ale wolę chociaż spróbować-zacisnęła pięści-Nie będę siedzieć bezczynnie i próbować się zabić. Dopóki będzie jakaś szansa, będę mieć nadzieję

Mateo Trunk

Strzelił minę "powiedziałbym coś, ale nie mam ochoty się kłucic" zabrał kartkę i długopis i wstał. Przeszedł kilka kroków, odwrucił się do dziewczyny i spytał Zamierzasz tu siedziec sama czy idziesz ze mną do kuchni? Jak chcesz to mogę zostac z tobą, ale wybór należy do ciebie.

Oliwia

Westchnęła i spojrzała w ocean
-No dobra, idę-wstała otrzepała się i wyszła

[Wychodzą Lena, Will]