Gra LOST RPG

Nina

Zmarszczyła czoło. No to chodźmy koło twojego namiotu... powiedziała nadal się uśmiechając, jednak zauważyła, ze coś jest nie tak.
[wychodzi: Shannon]

Wilk

Dopiero teraz zauwazyl stan w jakim Polly sie znajduje. Wlos w nieladzie, bluzka cala w blocie, spodnie tez nie wygladaly najlepiej.
Cos sie stalo?
Przysunal sie blizej i polozyl jej dlon na policzku.

Sal

Odsunęła odruchowo twarz od jego ręki i uciekła spojrzeniem w inną stronę.
Tak jakby powiedziała wymijająco.
Spuściła głowę, ukąłdajac sobie w niej to, co ma mu powiedzieć.

Wilk

Simon, niezrazony (w koncu juz mu sie w ramie wyplakiwala, nic nie moglo go zaskoczyc) ujal ja za podbrodek i skierowal twarz w swoja strone.
Powiedz... mruknal miekko.

Sal

Byłoby o wiele prosciej, gdyby był o połowę mniej troskliwy.
Starała się unikać jego wzroku, co nie było najprostszym zadaniem - Simon obrał sobie chyba za punkt honoru patrzenie jej prosto w oczy. Westchnęła ciężko i zaczęła:
Bylam z Marshallem w dżugli i... urwała, szkając w głowie jednego ze scenariuszy rozmowy z Simonem

Wilk

Sama wzmianka o Marshallu wywolala lawine bynajmniej nie tych najszczesliwszych mysli. Nie dal jednak tego po sobie poznac.
Tak kochanie?

Sal

Byłoby prościej, gdyby nie mówił do niej per 'kochanie'.
Cholera no. jęknęła z rezygnacją i spojrzała mu w oczy. Uprawiałam z nim seks. powiedziała w końcu łamiacym się głosem.
Przez chwilę panowała nieznośna cisza.

Wilk

Jego dlon, dotychczcas glaszczaca delikatnie jej policzek, znieruchomiala, usta poruszyly sie bezglosnie.
To nie mogla byc prawda. To na pewno jakis zart Tak zart! Z nadzieja w oczach poczal szukac blakajacego sie na jej twarzy usmieszka. Nic.
Nagle zalala go fala goraca. Jego twarz nie zmienila wyrazu, tylko lekko poszarzala. Wygladal przez to jeszcze starzej niz zwykle. Cofnal dlon.

Sal

Spuściła wzrok i pokręciła bezradnie głowę.
Simon ja... przepraszam powiedziała łamiącym się głosem, chwytając go za ramię.
--Cholera, prosze, powiedz, że nic się nie stało... Powiedz cokolwiek. Co-Kol-Wiek.--

Wilk

Nic sie nie stalo? Czy ona zwariowala?
Simon odsunal sie lekko wciaz nic nie mowiac. Zalezalo mu na niej i to cholernie. Moze nawet by ja pokochal. Byla dla niego piekna, wyjatkowa, jedyna. Teraz wszystko pryslo. Tylko czemu to tak boli?
Obrzucil ja spojrzeniem jakim starsze babcie patrza na wdzieczace sie przy latarniach ulicznice, z lekka nutka "jak do cholery moglas?".

Sal

Skuliła się pod jego spojrzeniem.
Simon ja... ja nie chciałam to samo wyszło powiedziała, plącząc się w zeznaniach i gubiąc sens między jednym słowem a drugim. Przepraszam.
Spojrzała na niego załzawionymi oczyma, czekajac na jego reakcję.

Wilk

Jeszcze nigdy sie tak nie czul. Upokorzony, zmieszany z blotem, czul sie gorzej niz kiedy identyfikowal jej cialo. Pomyslec, ze uwazal iz Polly jest tak do niej podobna. To stwierdzenia nagle wydawalo sie niesamowicie glupie. Pauline nie siegala jej dopiet, byla obraza jej pamieci. Mishelle nigdy by mu tego nie zrobila.
Nagle zapalal w nim gniew. Wscieklosc jakiej jeszcze nigdy nie doswiadczyl. Mial ochote pojsc teraz do Marshalla i wypruc z niego flaki.

Sal

olly przysunęła się do niego i, siląc się na spokój, powiedziała:
Przepraszam... Naprawdę, naprawdę cię przepraszam. Ja... urwała, szukając odpowiedniego słowa. "Nie chciałam" wydawało się zbyt banalne i infantylne wobec tego, co zrobiła.
Simon... Prosze cię, powiedz coś...
Jego miclzenie było gorsze od obelg, które spodziewała się usłsyzeć. Wolałaby, żeby wrzeszczał na nią, krzyczal, robił cokolwiek, tylko nie milczał.

Wilk

Czemu nie powiedziala by poszedl w cholere? Czemu musiala robic to za jego plecami? Wolal nawet by mu wbila noz w plecy. Mniej by bolalo.
Rzucil Polly tak pelne zalu i wscieklosci, ze gdyby teraz spojrzal w lustro, sam by sie wystraszyl i ulitowal nad soba jednoczesnie.
Nie otworzyl nawet ust. Widzial, ze jego milczenie sprawialo jej bol. Chcial by cierpiala. Pragnal, by poczula sie jak on.
Odsunal sie jeszcze dalej.

Sal

Simon ja... Polly spojrzała na niego bezradnie i rozpłakała się. Przez chwlę po prostu stała i, chowajac twarz w złącoznych dłoniach, płakała, oddychając spazmatycznie. Potem podniosła załzawioną twarz i sporjzała na niego błagalnie.
Błagam, zrób cokolwiek... nie wiem, uderz mnie, zwyzywaj... Cokolwiek...