Gra LOST RPG

Orick

Cudowny szum morza, delikatne i rytmiczne uderzanie fal o brzeg, słońce, ciepło i błękitne niebo - To wszystko sprawia, że spacer brzegiem morza może okazać się cudowny.

Charlie szedł powoli i z uśmiechem, przedstawiając Claire kolejne losy swego zespołu, opisując dawne koncerty.
Ach, szkoda, ze nigdy to nie wróci Powiedział smutno

Sal

Claire szła, uśmiechajac się z czymś w rodzaju rozbawionego pobłażania.
Zastanawiała się, ile z opisow Charlie'ego było prawdą, a ile - zwykłą koloryzacją.
Wlaściwie, dlaczego sie rozpadliście? spytała, czując, ze powinna wykazac jakiekolwiek zainteresowanie losami Driveshaft.

Orick

Charlie chrząknął dziwacznie. Zupełnie nie w jego stylu.
Brat... brał narkotyki... Nie mogłem tego znieść... Samo się potoczyło Charlie uległ zadziwiającej zmianie. Z twarzy zniknął uśmiech, teraz wyglądał dużo bardziej tajemniczo, jak gdyby skrywał przed nią jakąś tajemnicę

Sal

Claire skinęła głową.
Dobrze, ze ty nie zacząłes brac tych smieci.

Orick

Taaa Mruknął Charlie, po czym schował ręce do kieszeni. Stanął na chwilę i zaczął gapić się w morze.
Czerwone słońce powoli zachodziło na horyzoncie

Sal

Nigdy nie znałam narkomana. stwierdziła. I nie wiem, czy chciałabym poznać... Słyszałam, ze to bardziej zwierzeta niz ludzie... coś starsznego...

Orick

Ahm... Powiedział Charlie, kiwając głową.
Miał nadzieję, że nie widać było jego rumieńca na twarzy i zdenerwowania. Spoglądał w morze, próbując zdusić w sobie emocje

Sal

Wyszedł z tego? Twój brat? Z nałogu? spytała, przechylajac głowe na bok i patrząc na niego z zainteresowaniem.

Orick

Tak Powiedział żywo Poradził sobie. Uśmiechnął się słabo Znam jeszcze kogoś, kto sobie poradził. Najwyraźniej mam szczęście do znajomych - narkomanów Uśmiechnął się blado i przygryzł wargę.
Czemu jej nie powie?
Może ją stracić. Sam słyszałeś. "Słyszałam, że to bardziej zwierzęta niż ludzie".
Ten rozdział zamknąłeś. Dzięki Luke'owi. Po co to roztrząsać?

Sal

To dobrze. powiedziała, uśmiechajac się ciepło.
Przez chwilę stała w milczeniu, wpatrujac sie w pare mew lecących w stronę horyzontu. Słonce zachodizło, cienie kładły się leniwie na falujacej lekko wodzie.
Było pięknie.

Orick

Charlie spoglądał w dal.
Czuł się głupio. Znowu. W tanich szitach w stylu "Jezioro Marzeń" chłopak w takiej chwili chwytał pannę za rękę.
Charlie nie potrafił. Bał się jej reakcji.
Dobrze... że jesteś Wykrztusił niewyraźnie

Sal

Pochyliła głowę i zarumieniła się lekko. Przechyliła twarz na bok i sporjała na niego z nieodgadnionym wyrazem twarzy.
I nawzajem, Charlie.

Orick

Charlie również spojrzał na nią... Głęboko w jej oczy. Czuł się conajmniej dziwnie, działał na niego urok szumu fal, zachodzące słońce i cichy wiatr w liściach drzew.
Chwycił ją za rękę i uśmiechnął się.
--Przecież nie będziemy się całować. ONA MA DZIECKO. I to nie z Tobą. No jakby to wyglądało?--

Sal

Uśmiechnęła sie szerzej i pogłaskała go po policzku. Tak, jak głaszcze się najlepszego przyjaciela, starszego brata czy kolegę z paczki.
Naprawde, bardzo mi pomagasz. Nie proadziłabym sobie bez ciebie. powiedziała przepełnionym wdziecznoscia i ciepłem głosem.

Orick

Charlie czuł, jak jego nerwy są wystawiane na silną próbę. Ta bliskośc, ta intymność go zniewalała.
Dzięki. Chociaż Tobie jestem do czegoś potrzebny Powiedział nieśmiało.