Gra LOST RPG

Sal

A wyglądam jakby szła do klubu? odpowiedziała pytaniem, odkładając manierkę na bok.
Tak właściwie, to idziemy. sprostowała.

Wilk

Z jednym ramieniem na wiele ci sie nie zdam. odparl poprawiajac koszule Czemu nie wezmiesz swojego milczacego przyjaciela?

Sal

Ana zmarszczyła brwi. Neinawidziła wszelkich przejawów niesubordynacji w swoim gnieździe.
Bo mam ochotę przejsc sie z toba? zasugerowała zimno.

Wilk

Usmiechnal sie polgebkiem o poprawil tkwiacy za paskiem noz.
Skoro tak, to za toba kotku.

Sal

Ana wyprostowała się, podajac manierkę z resztkami wody Libby i polecając Eko wykonanie jeszcze trzech naczyń. Potem odchyliła ostrożnie drzwi, sprawdziła przezornie teren i wyszła z pomieszczenia.
Dżungla wydawała się spokojna, nawet cholernie spokojna.

Wilk

Simon, trzymajac sie za ranne ramie, wyszedl tuz za nia.
Piekny mamy dzis dzien. powiedzial przybierajac beztroski ton.

Sal

Taa. mruknęła, rozglądając się nerwowo po zaroślach. Kiedy był ajuż prawie całkowicie pewna - prawie, po tej stronie wyspy niczego nie można było byc pewnym - że w krzakach nie czają sie Tamci, ruszyła szybkim krokiem w kierunku plaży.

Wilk

Tym razem nadarzal za nia bez problemu.
Powiesz wreszcie co sie stalo z reszta?

Sal

Ana pochyliła głowę, udając, że musi bacznie obserwowac niebezpieczny teren, po ktorym stąpa; mozliwe, ze to byl swego rodzaju odruch obronny - nie chciala, zeby ktokolwiek widzial jakiekolwiek jej slabosci czy objawy poczucia winy. To tak, jakby dawała wrogowi bron do ręki.
Tamci. powiedziała krotko. Zabrali ich.

Wilk

Pokiwal powaznie glowa. Dobrze wiedzial do czego byli zdolni Inni. Nie raz widzial i odczuwal efekty ich dzialalnosci.
Szedl dalej w milczeniu od czasu do czasu ogarniajac czujnym wzrokiem otoczenie.

Nina

Ponieważ Ana prawdopodobnie była na nią zła za to, że się przeciwstawiła, podeszła do Mike'a. Hej, pójdziesz ze mną poszukać owoców? Jesli mamy wyruszyć, to musimy mieć zapasy, jak sam wiesz. A dla twoich przyjaciół lepiej, żebyśmy wyruszyli jak naszybciej... powiedziała znizając głos i usmiechając sie niesmiało.

Sal

Ana ominęła jedną z wielu rosnacych w tej dzungli kęp paproci, podnosząc w koncu głowę.
Wasz obóż zaczęła, odwracajac twarz w kierunku Simona. Powiedz mi coś o nim.

Wilk

Jest nas ponad czterdziescioro. zaczal Simon Wiekszosc mieszka na plazy, niewielka czesc w jaskiniach, jakis kilometr wglab dzungli. Mamy swoj bunkier, tyle ze o wiele lepiej wyposazony.
Przerwal na chwile by sku pic sie na bezpiecznym przejsciu przez zwalony pniak.
Chcesz wiedziec cos konkretnego?

Mike odwzajemnil usmiech i wstal z ziemi.
A pani kapitan nie bedzie miala nic przeciwko? zapytal otrzepujac spodnie z kurzu.

Sal

Konkretnego? O co konkretnego miałaby pytać? O wystrój namiotów?
Nic konkretnego. Mozesz mi umilić drogę bezsensownym gadaniem o ludziach, hierarchii i tratwie.

Nina

Prychnęła cicho. Pani kapitan wzięła Simona i poszła łowić ryby. oznajmiła nieco ironicznie. Skierowała się do wyjścia i pchnęła drzwi, którymi niedawno wyszli Ana i Simon. Kiedy znaleźli się na zewnątrz i odeszli kilka kroków od bunkra, zwróciła się do męzczyzny. Mike, przepraszam... uśmiechnęła się z zakłopotaniem.