Gra LOST RPG

Kosiara

Przyszła sobie cichutko i stała sobie taka blada, bardziej fioletowa albo zielona, i wyglądała jak osika, albo inne biedne drzewko

Troyon

Odrzuciła łopatę na bok i przetarła twarz, wyłażąc z dołu i stając obok Sama.

Sol

Pokiwał głową i odsunął się kilka kroków.

Zauważył Cath. Uśmiechnął się do niej najbardziej pokrzepiająco, jak umiał. Dziewczyna wyglądała fatalnie.

Nina

Odrzucił łopatę i spojrzał na Sama porozumiewawczo. Nie wiedział, czy dziewczyna chce się pożegnac jeszcze z bratem, czy chce coś powiedziec, czy może mają od razu zakopać ciało.

Sol

- Cath, chciałabyś coś powiedzieć? - zapytał łagodnie.

Kosiara

Uśmiech Sama był baaardzo pokrzepiający, ale to i tak nie wystarczyło, stała sobie tak z rękami w kieszeniach i bardzo uważny obserwator mógłby przysiąc, że wiatr lekko nią kołysze. Na jego pytanie wystąpiła o krok do przodu i cichym głosem zaczęła:
-Adam Pennington...-chrąknęła i już głośniejszym tonem powiedziała- Adam był świetnym prawnikiem i fotografem, znakomitym szachistą, okropnym pechowcem, który często wpadał w kłopoty i nie mógł sobie z nimi poradzić, był najcudowniejszym bratem na świecie - łzy nie pozwoliły jej dalej mówić

Troyon

Stała sobie, wpatrując się w grób i słuchając Cath i parsknęła śmiechem. Kiedy zdała sobie sprawę, że się śmieje, spojrzała na zebranych przelotnie i opuściła głowę.
-Przepraszam. - zachichotała. - Ja tak.. - zaśmiała się znów. - Przepraszam.

Nina

Spojrzał na nią, uniósł brwi i otworzył usta, po czym zamknął je z powrotem, bo przypomniał sobie, że Troy tak ma.
Westchnął i spuścił wzrok na ciało.

Sol

Popatrzył na dziewczynę zniesmaczony, nie komentując jednak w żaden sposób.
Sam natomiast rzucił Troy zdziwione spojrzenie i skrzywił się.

Kosiara

Wzruszyła ramionami, nie obchodziła ją Troy nikt już jej nie obchodził

Troyon

-Naprawdę przepraszam. - powiedziała cicho, gdy zdołała się opanować.

Sol

Podszedł do Cath i stanął obok, w razie gdyby dziewczyna miała zamiar zemdleć lub coś w tym stylu.
Sayid natomiast spojrzał na Deana, dając mu do zrozumienia, że chyba należy trupa wrzucić do grobu. Zbliżył się do Adama.

Kosiara

Cath była tak psychicznie wymęczona, że gdy tylko Sam podszedł bliże oprła głowę o jego ramię, inaczej padłaby na ziemię

Nina

Skinął Sayidowi i podszedł do ciała. Złapał Adama za ramiona.

Sol

A Sayid za nogi. Razem ostrożnie wrzucili go do grobu.

Sam natomiast stał bez ruchu, wspierając Cath nie tylko sobą, ale i duchowo.