Gra LOST RPG

Troyon

Odeszła jeszcze kawałek w stronę drzew, cały czas się cofając, a wtedy wolno osunęła się na kolana i zakryła oczy dłonią i kiwając się to w przód to w tył, czując, że jeśli zaraz coś się nie stanie to się udusi. Więc się stało. Zaczęła płakać.

Nina

Zacisnęła szczęki, nie mogąc słuchać szlochu Troy tak, żeby samej nie chciało jej się płakac.

Stał zdezorientowany, aż w końcu podszedł do dołu, który wykopywała Nina i dał jej do zrozumienia, że może przejąć zadanie. Chwycił prowizoryczną łopatę i chciał ją wziąc, ale dziewczyna nie oddała.

Nie, ja mogę kopac. Ja muszę coś... robić. zapewniła, skwapliwie kiwając głową, mimo że opadła już prawie całkowicie z sił.

Troyon

Spojrzał na Troy, ale kompletnie nie wiedział czy lepiej zostawić ją w spokoju, czy też próbować ją pocieszać. Więc stał i zastanawiał się co ma zrobić.

A Troy rozpłakała się na dobre, mając gdzieś, że kolejny raz robi z siebie widowisko. Łzy wypływały jej spod palców i wsiąkały żałośnie w koszulkę.

Nina

Daj spokój, Nina. powiedział, usiłując zabrać dziewczynie łopatę.

Nie dała sobie odebrać narzędzia, podświadomie czując, że zajęcie nie pozwala jej się rozkleić.

Widząc, że nic nie wskóra, podszedł do Troyon i przykucnąwszy obok, niepewnie położył jej rękę na ramieniu.

Troyon

Spojrzał na Ninę i skrzywił się lekko. Potem odetchnął i kopał dalej.

Troy nie odkrywając oczu, wyciągnęła przed siebie rękę z zamiarem odepchnięcia osobnika, który miał czelność wtargnąć w jej płacz. Nie wiedziała nawet czy to Dean czy Murphy. Gest jednak okazał się na tyle słaby, że nie byłby w stanie przesunąć czegokolwiek, a co dopiero dorosłego mężczyzny. Siedziała więc przez chwilę z dłonią opartą na klatce piersiowej owego osobnika, po czym w przypływie kolejnego etapu histerii zacisnęła pięść na jego koszulce.

Sol

[przychodzi Sawyer]

Już z daleka widział, że sytuacja nie wygląda najlepiej. Przyszedł na cmentarz i stanął sobie z rękami opuszczonymi wzdłuż ciała. Popatrzył na Ninę, która wyglądała, jakby spędziła na kopaniu dołów całe życie i teraz nie zamierzała oddać łopaty za żadne skarby. Potem rzucił przelotne spojrzenie na Murphy'ego, który kopał z zaciętym wyrazem twarzy, a następnie na Troyon i Deana.

Nina

Objął Troyon ramieniem i przytulił do siebie.

Mimo szczerych chęci, nie miała już sił kopac dalej, a była zaledwie za połową. Oparła się o łopatę i pochyliła, łapiąc oddech.

Sol

Podszedł do Niny.
- Daj łopatę - powiedział cicho, ale zdecydowanie.

Troyon

Podniósł wzrok na Sawyera, a potem skinął Ninie głową, na znak, że powinna oddać łopatę.

Wtuliła twarz w koszulkę Deana, a ręce wciąż zaciskała w pięści.

Nina

Pogładził ją uspokajająco po plecach, nic nie mówiąc, bo w takich chwilach najlepiej się nie odzywać.

Bez protestów oddała łopatę i wyszła z wykopanego dołu. Usiadła na chwilę na ziemi, wycierając brudnymi rękami czoło.

Sol

Wskoczył do dołu i zabrał się za dokańczanie tego, co zaczęła Nina, zdając sobie sprawę, jak musi wyglądać - całą klatkę piersiową miał nadal zakrwawioną.

Troyon

Murphy kopał dalej wytrwale, aż wreszcie to co wykopał zaczynało przypominać grób.

Troy tylko nadal płakała histerycznie.

Nina

Siedziała w słońcu, bo do cienia było za daleko i tępo wpatrywała się w łopatę, którą wymachiwał Sawyer.

Sol

Poszło mu szybko, bo lwią część roboty wykonała Nina. W końcu wyszedł z dołu i wbił łopatę obok siebie, przecierając czoło.

[przychodzi Sam]

Sytuacja wyglądała nieciekawie i Sam zastanawiał się, czy pytanie 'co się stało' będzie na miejscu. W końcu jednak ciekawość zwyciężyła.
Normalnie zapytałby się Deana, ale teraz Dean był trochę zajęty. Podszedł więc do Murphy'ego.
- Co się stało? - zapytał cicho.

Troyon

Skończył kopać i również wbił łopatę w ziemię. Potem wylazł z dołu i przetarł twarz koszulką.
-Henry uciekł. Zabił Anę i Libby. - wyjaśnił cicho.