Gra LOST RPG

Sal

Moze zle sie wyraziłam. poprawiła nerwowo włosy.
Spróbował zapomnieć o tym, co zaszło. Traktował mnie normalnie, jakby ta machina związków nigdy nie ruszyła. Jak... nie wiem, znajomą.

Wilk

Mniej wiecej.
Michael az sapal z podniecenia. Jeszcze chwila bezcelowych tkliwosci i w kocnu zwoduja jego tratwe.
To chyba dla mnie. powiedzial usmeichajac sie do Niny.

Nina

Zrobiła to samo co Scarlett, bez zbędnych wyjasnien oddała Murzynowi swój list. Stanęła bezradnie, nie wiedząc co z sobą zrobić, wsadziła ręce w kieszenie.

Wilk

Tylko o to ci chodzi? zapytal zirytowany A jakie to, do kurwy nedzy, ma znaczenie? Przy odrobinie szczescia juz nigdy sie nei zobaczymy...

Sol

Czyli można sobie spokojnie posiedzieć jeszcze przez dwadzieścia minut mruknął z irytacją, patrząc na rozbitków - nie było osoby, która by się z nikim nie żegnała, a jeśli była, to ginęła w tłumie.

Troyon

Wyrwała nierówno kartkę z zeszytu i używając go jako podkładki nabazgrała chwiejną ręką:
Żyję, T.
Na więcej nie było czasu, zwinęła kartkę, napisała na wierzchu adres Tom'a i podała kartkę Michael'owi.
Dzięki - powiedziała do Niny.

Sal

Jestem głupią, infantylną, rozpieszczona dziewczynką. Drobiazgi zazwyczaj mają dla mnie znaczenie. powiedziała, teraz juz spokojnym tonem.
Simon, do cholery, widzimy się ostatni raz. Naprawdę nie chcę, zeby ten moment tak wygladał, wolałabym, nie wiem, rozstać sie pokojowo powiedziała, plącząc się we wlasnych slowach i gubiąc ich sens.

Nina

Skinęła głową do Troy, uściskała na pożegnania Walta i pożegnała się również z Michaelem. Odeszła trochę na bok, bo co chwilę ktoś ją potrącał.

Wilk

Rozesmial sie. Smiechem supelnie pozbawionym jakichkolwiek oznak wesolosci.
Wybacz, skarbie jego ton az splywal jadem ale nie bede ci ulatwial zycia. Wole do konca pozostac zimnym skurwielem. Chcesz jeszcze cos powiedziec?

Michael zaczal zbierac kartki od rozbitkow. Zaraz znalazla sie tez butelka, do ktorej wszystkie wlozyl.

Sal

Nie wierzyął - nie chciała wierzyć - że to ten sam facet z którym niedawno mogła normalnie porozmawiać.
Naprawde sprawia ci to taka dziką przyjemność? spytała nieco drżącym tonem osoby, ktora powstrzymuje się od placzu.

Wilk

Nie sprawialo. Chcial po prostu zakonczyc ta rozmowe i wrocic do Shannon. Shannon, przy ktorej mogl zapomniec, ze ktos taki jak Polly w ogole istnial.
Nawet nie wiesz jaka.

Sal

W zasadzie chyba powinna teraz odwrocic sie na piecie i odejsc w kieurnku namiotu, polozyc się na poslaniu i zrobic to, co infantylne brunetki zwykly robic w takich momentach - rozplakać się.
Stala przed nim, patrząc na niego tak, jakby co najmniej ją torturował psychicznie.
Nie wierzę. powiedziała w koncu, rownie drzacym co przedtem tonem.

Wilk

Uwierz.
Usmiechnal sie wrednie by ulatwic jej zadanie.
Masz jeszcze cos do powiedzenia? Ta konwersacja zaczyna mnie nudzic.

Sal

Nie miala prawa narzekac, skoro sama aż prosiła się o taie traktowanie. Spusciła głoe i, ostanawiajac, ze z rozpłakaniem sie poczeka do momentu zniknięcia za płachtą namiotu, powiedziała słabo:
Uważaj na siebie.

Wilk

Znowu sie rozesmial. Zupelnie tak samo jak poprzednio.
Jeszcze troche i pomysle, ze sie o mnie martwisz.