Gra LOST RPG

Nina

Naucz mnie strzelać. powiedziała szybko obserwując jego reakcję.

Sol

Słucham? zapytał, zdziwiony. Po cholerę masz umieć strzelać? Pistolety to raczej męskie zabawki. Poza tym, kto powiedział, że ja potrafię?

Nina

Nikt. Ale "pistolety to męskie zabawki" odpowiedziała parafrazując Sawyera i zniżając specjalnie głos. Ilekroć gdzies idziemy, Jack daje mi broń a ja jej nawet nie umiem utrzymać w ręce. Strzelanie na oślep to niedobry pomysł, jedyna moja nadzieja w załatwieniu kogoś to walnięcie go kolbą broni w łeb. Dlatego własnie chcę żebyś pokazał mi jak to się robi.

Sol

Mała zaczął protekcjonalnym tonem. Po pierwsze, doktorek jest idiotą, jeśli daje ci pistolet, skoro wie, że nie potrafisz się nim obsługiwać. A po drugie - wierz mi, lepiej będzie, żeby zostało tak, jak jest. Ty akurat nie musisz umieć strzelać, skoro potrafią inni.

Nina

Znów traktujesz mnie z góry. zauważyła z niezadowoleniem. Nie jest idiotą, tylko zawsze mówi, ze nie będzie mi potrzebny, daje mi go tak na wszelki wypadek. Co ci szkodzi? zapytała marudnie.

Sol

To mi szkodzi, że jak człowiek wie, że jest w stanie się obronić, to przychodzą mu do głowy różne dziwne rzeczy warknął. Nie nauczę cię strzelać. Wypływam za kilka godzin.

Nina

Skuliła głowę w ramiona. Dobrze, nie denerwuj się tak. spojrzała na niego spłoszona. Już nic nie mówię na ten temat. powiedziała zerkajac niewinnie w niebo. Nie, powiem cos jeszcze. Gdybyś chciał, w te parę godzin, mógłbyś mi chociaż pokazać. Obiecuję ze nic głupiego nie strzeli mi do głowy i nie pójdę nikogo mordować... dodała uśmiechając się krzywo.

Sol

Uśmiechnął się gorzko, słysząc ostatnie słowa Niny. Zmrużył oczy i zacisnął pięści, nie dbając o to, czy dziewczyna to zauważy, czy nie. Siedział przez chwilę nieruchomo, spod wpółprzymkniętych powiek obserwując morze i zastanawiając się, ile prawdy może być w takiej obietnicy, nawet, jeśli osoba składająca ją sprawia wrażenie człowieka, który muchę zabija z grymasem na twarzy. Nie nauczę cię strzelać powiedział cicho, wyraźnie akcentując każde słowo.

Nina

Z uwagą i wzrokiem przykutym do twarzy Sawyera obserwowała jego reakcję. Była na tyle domyślna żeby nie drążyć już tematu. To dopiero nie jest sprawiedliwe. Każda moja propozycja spotyka się z kategoryczną odmową. A ja co? Niczym niespełna rozumu idiotka na każdą twoją przystaję... powiedziała powoli. Na prawie kazdą. dodała po krótkim namyśle.

Sol

I tak trzymaj odparł lekko, przybierając neutralny wyraz twarzy. Moje propozycje są bardziej naturalne niż twoje.

Nina

Dla ciebie tak. Dla mnie- niekoniecznie... odpowiedziała. --Może Marshall mnie nauczy jak oderwie się choc na chwilę od Polly-- pomyślała przelotnie patrząc w morze. --A jak nie, to sama sie, do cholery nauczę--
Westchnęła i uśmiechnęła się krzywo do swoich mysli. Skoro tak, możesz sobie siedzieć i patrzeć w morze aż do wypłynięcia tratwy. Mogę w zasadzie nawet posiedzieć z tobą chwilę.

Sol

Dziękuję za okazaną łaskę odparł, wracając do dawnego tonu. Będę zaszczycony, mogąc spędzić z tobą ostatnie godziny na tej c u d o w n e j wyspie.

Nina

Uśmiechnęła się pod nosem zadowolona, że Sawyer już zachowuje się tak jak zawsze. Tak własnie myślałam. Wiesz, ta przyjemość obcowania ze mną... nie da się z niczym porównać.

Sol

Nie da zgodził się. Chociaż po dłuższym namyśle jestem prawie pewien, że bardziej będzie mi brakowało tego gówna, które zyskało miano papierosów.

Nina

Spojrzała na niego i uśmiechnęła się kpiąco Nawet nie masz pojęcia, jak bardzo bedzie mi brakowało tych twoich uroczych komplementów.