Gra LOST RPG

Sal

Nie mów do mnie takim tonem.
Polly wbiła sobie paznokcie w ramię i odwrociła wzrok w drugą stronę.
A oczekiwałeś, że co, cholera jasna, zrobię? Zatańczę kankana?! Spodziewałes się, ż ebędę, cholera jasna, pertraktować? Nie wtrąciłeś się, kiedy zaczęłam odliczać do pieprzonego zera, facet. Wiec nie mów mi, ze to tylko moja wina.

Wilk

Moja wina wcale nie uszczupla twojej warknal. Nie mialem pojecia, ze jestes w stanie to zrobic... dodal po chwili zastanowienia.
Nagle przypomnial sobie slowa Marshalla.
--Czyzby juz kogos...-- Szybko odrzucil od siebie ta mysl. Nie wierzyl, nie chcial wierzyc.

Sal

Jestem w stanie zrobić wiele rzeczy, do cholery. Wiele rzeczy, o których nigdy byś mnie nie podejrzewał. Wiele rzeczy, o których wolałabym, zebyś sie, do jasnej cholery, nigdy nie dowiedział.
Mówiła coraz głośniej, po chwili zaczęła wręcz histerycznie krzyczeć.

Wilk

--A jednak...--
Zabila czlowieka. Czy byl niewinny, czy zasluzyl na smierc? Nie wiedzial. Nie chcial wiedziec.
Spojrzal na Polly ponuro.
Uspokuj sie... powiedzial cicho.

Sal

Polly skrzyżowała ręce na ramionach i odwróciła głowę w bok.
Jestem całkowicie spokojna powiedziała sucho.

Wilk

Simon spojrzal na Polly surowo.
Nie dostaniesz spowrotem broni. Nie bedziesz tez z nikim sie klocila i wszczynala awantur. Trzymaj sie z dala od Marshalla. Trzeba poczekac az sprawa przycichnie. Ja pomysle nad czyms zeby odwrocic uwage reszty od ciebie. powiedzial rownie suchym tonem co ona.

Sal

Jasne. rzuciła, starajac się przybrać najbardziej swobodną pozę jaką umiała.
Spojrzała na Simona ostrożnie, jakby bała się, że on znowu zacznie krzyczeć.Simon... Cholera jasna,czemu chcesz sie tym zająć? To moja sprawa, poradzę sobie z tymi pieprzonymi ludźmi, nie musisz nic robic...

Wilk

Bo, w przeciwienstwie do twoich, moi rodzice wpoili we mnie pewne wartosci. Takie jak pieprzona lojalnosc. To takze moja wina wiec sie teraz nie wycofam.

Sal

Lojalność? Polyl prychnęła. Mój ojciec zawsze powtarzal, ze to cholerne frazesy. Czcze słowa, które nic nie znaczą. powiedziała, spuszczając głowę. Poza tym - dlaczego miałbyś byc woebc mnie lojalny, do cholery, hm?

Marshall

Jack powoli zbliżył się do Polly.
- Pokaż mi nos... - powiedział spokojnie.

Sal

Polly odwróciła się, zaskoczona pojawieniem sie Jacka i zirytowana tym, że ktoś przerywa jej rozmowę z Simonem.
Bo inaczej co? Zbudujesz jakiś cholerny karcer i mnie w nium zamkniesz? zaczęła wrogo, obrzucajac go niechetnym spojrzeniem.

Nina

Nina szła za Jackiem z rękami wbitymi w kieszenie. PAtrzyła w ziemię. Przystanęła i podniosła wzrok na Polly. Sama nie wiedziała co myślec. Spojrzenie wypadło pełne zarzutu.

Marshall

- Chcę ci tylko pomóc - wyjaśnił spokojnie Jack, patrząc pewnie na Polly.

Sal

Polyl prychnęła niewyraźnie.
Pomóc? W jej ustach to słowo zabrzmiało kpiąco i ostro.
Nie patrzyła na lekarza. Nie chciała, zeby ktokolwiek zauważył jej gryzące poczucie winy, zapuchnięte oczy. Wystarczyło, że sama nie mogła znieśc mysli, ze znowu, o mały włos, tego nie zrobiła.

Marshall

- Daj spokój, dziewczyno. Nie bądz uparta jak osioł... Jestem lekarzem i chcę zobaczyć co z twoim nosem... Chcesz, żeby był krzywy?