Gra LOST RPG

Wilk

[przychodzi: Simon]
Wszedl do srodka i przystanal zdziwiony widzac Pauline. W koncu przypomnial sobie, ze przeciez zaoferowal jej goscine.
- Uciekl - rzucil tylko i usiadl ciezko na kamiennej podlodze.

Sal

Jak to - uciekł?! spytała, patrząc na niego z niedowierzaniem.

Wilk

- Skorwysyn po prostu uciekl. Gdyby nie Steave nie zgubilbym go.
Ta sprawa zaczela go coraz bardzeij meczyc. Kim on jest? Co wie?

Sal

Pauline wstała i ze złością wsadziła ręce w kieszenie bojówek.
On jest jakiś pojebany powiedziała ze złością. Uciekać? W takim stanie? jemu nei trzeba lekarze, jemu trzeba jakiegoś psychiatry, do choelry jasnej!

Wilk

- I to jeszcze jak... - urwal i zaczal nasluchiwac - Slyszalas cos?

Sal

To chyba Nina stwierdziła Polly. Spojrzała na Simona. Cholera, coś jej się chyba stało, idziemy, facet
Wybiegła z jaskini.

[Wychodzi: Pauline]

Wilk

Simon wybiegl za Pauline.
--Cholera, co za dzien...--

[wychodzi: Simon]

Sal

[Przychodzi: Polly]

Weszła do wnęki Simona.
Dwoma ruchami rąk zsunęła z siebie spodnie i rzuciła je na plecak. Potem, zmęcozna całym wariackim dniem, położyła się na posłaniu Simona. pelcami do sciany - tak, na wszelki wypadek.
I zasnęła.

Sal

Obudził ją wrzask Luke'a. Wstała, rozejrzała się i zastanowiła, gdzie do cholery jest.
--Ah, Jaskinia pieprzoengo Simona--
Wstała, zalożyła spodnie i ruszyła sprawdzić, co z Luke'iem.

[Wychodzi: Polly]

Wilk

[przychodzi: Simon]

Simon wzial szybko dwie butelii wody, zapakowal je do plecaka, wlozyl scyzoryk wielofunkcyjny do kieszeni, wepchnal gnata za pasek i wyszedl.

[wychodzi: Simon]

Wilk

[przychodzi: Simon]

Simon rzucil sie wyczerpany na poslanie. W glowie mial mustke. Wszystkom sie walilo. Prawdopodobnie tylko on mogl cos z tym zrobic, ale, chyba pierwszy raz w zyciu, nie mial pojecia co. i to go dobijalo.
Nie wiedzac czemu chwycil swoj portwel i wyciagnal zen nieco pomiete juz zdjecie. Poczucie winy scisnelo mu zoladek.
--No to teraz jestesmy w komplecie--
Odwrocil zdjecie na druga strone. Przeczytal kilka razy te dwa, magiczne slowa. Przynosily one ulge, ukojenie, zapomnienie...

Scheat

[Przychodzi: Florence]
Przyniosłam ci rybę.
Popatrzyła na niego, wyglądał na wykończonego..
Powinieneś coś zjeść, okropnie wyglądasz.

Wilk

Simon obudzil sie.
--Cholera, zasnalem...--
Spojrzal rozkojarzonym wzrokiem na francuzke.
- Co?

Scheat

Ryba, takie zwierzątko, pływa w morzu, albo w akwarium.. znana ze skłonności masochistycznych.
Popatrzyła na niego jak na wariata.
Je sie ją czasami...
Przuniosłam ci, bo wyglądasz na wycieńczonego.

Wilk

- Ach, dzieki...
Jego wzrok przykul kawalek papieru lezacy na podlodze. Musial wypasc mu z dloni kiedy zasnal. Lezal zbyt daleko, zeby schowal go niezauwazony.
--Moze nie zauwazy?--
Wzial od niej rybe, przesuwajac sie w strone zdjecia.