Gra LOST RPG

Orick

Charlie usiadł obok niej. Czuł się dziwnie i niezręcznie.
Hej Claire... pamiętasz mnie? Jestem Charlie... Nie miał pojęcia, jak zacząć rozmowę. Spoglądał na nią niesmiało i niepewnie, jak gdyby obawiając się jej reakcji.

Sal

Spojrzała na niego przepraszająco.
Nie. Jesteśmy czymś w rodzaju... przyjaciół? spytała niepewnie.

Wilk

Na to wyglada stwierdzil ponuro.
Dopiero teraz poczul glod i dotkliwe zimno. Siegnal po mango i przysunal sie blizej ognia. Znowu jego myslami zawladnela Polly.
Czy ci z dzungli juz wrocili? nie znal skladu wyprawy, a nie chcial dac po sobie poznac, ze chodzi mu o nia.
Niemal natychmiast uswiadomil sobie swoja glupote. Przeciez Nina przed chwila mowila, ze jeszcze ich nie ma.

Orick

Charlie uśmiechnął się Tak, byli... Jesteśmy przyjaciółmi. Powiedział, uśmiechając się jeszcze szerzej. Naprawdę nic nie pamiętasz? Zapytał, chcąc się upewnić. Wiedział, jak bardzo jest to debilne, ale czuł, ze dialog musi trwać.
Czuł, że o czymś zapomniał.

Sal

Claire zastanowiła się przez chwilę. Wyglądała zabawnie, ze zmarszczonymi brwiami i ustami ściągniętymi w niewielki dzióbek.
Migawki. Pamiętam na przykład masło orzechowe... Wiem, może to głupie - nie mam pojęcia o tym, jak wyglądala katastrofa, a pamiętam jakieś nieważne szczegóły.

Orick

Charlie kiwnął głową. Wyjął z kieszeni jakąś książeczkę.
To Twój... pamiętnik.... chyba Ci się przyda Wręczył jej notesik, z niewinnym uśmiechem.

Sal

Dzięki.
Wzięła od niego mały, czarny notesik. Pamiętała wyraźnie, kiedy i gdzie go kupiła, co w nim pisała przed katastrofą i podczas lotu, ale to chyba niewiele mogło jej się przydać.
Pisałam coś po... tej katastrofie? spytała.

Orick

Charlie stwierdził, że nie warto kłamać. I tak znał go na pamieć, więc mogło się wydać kiedyś, że go czytał.
Z tego, co zerkałem... Chyba coś pisałaś... ale nie wiem ile... Zaglądnął jej przez ramię. --O, wpis ze środy--

Sal

Claire podniosla głowe znad dziennika.
Zerkałeś do mojego pamiętnika? spytała z lekkim rozdrażnieniem w głosie.

Orick

Charlie spłonął rumieńcem i odwrócił zwrok. Znaczy się... wiesz... Raz przeglądałem rzeczy i przypadkiem zerknąłem... Potrząsnąl nerwowo głową.

Sal

Claire pokręciła glową z rezygnacją i spojrzała do pamiętnika.
Przez chwilę czytała swoje zapiski, czując się w nich nieco jak intruz; miała wrażenie, ze to wcale nie są jej wspomnienia, że to nie ona to wszystko pisała.
Ten Charlie... To ty, prawda? spojrzała na niego i przekrzywiła lekko głowę.

Orick

Charlie starał się udawać zaskoczonego./
A jest tam coś o mnie? Zapewne to ja... Innego na wyspie nie ma Uśmiechnął się lekko do niej.
Dobrze pamiętał, co ona o nim pisała. Sęk w tym, czy teraz nie uzna tego za swego rodzaju zmuszenie do odczuwania przyjaźni do Charliego na siłę, tylko dlatego, że kiedyś go lubiła

Sal

Claire obdarzyła go ciepłym, niepewnym uśmiechem.
Nawet całkiem sporo... A to masło orzechowe... zaczęła, zamykając notesik i kłądąc go sobie na kolanach. Czemu je pamiętam?

Orick

Wzruszył ramionami. Nie wiem. Może to jakieś szczególnie miłe wspomnienie i wryło Ci się w pamięć? Zaproponował nieśmiało.
Cieszyło go, że zaszła w niej jakaś przemiana. Jak gdyby zaczęła się powoli odnajdywać.

Nina

[do Simona]
Nie, jeszcze ich nie ma. I wydaje mi się, ze przed wieczorem nie wrócą. a może dopiero jutro? powiedziała ale widząc minę Simona dodała szybko Jest z nimi Jack, są bezpieczne.