Gra LOST RPG

Sal

Polly spojrzała na Florence ze zdziwieniem.
Czemu? spytała, zaciskając dłoń mocniej na ręce Simona.

Scheat

Wierzysz w to, że pewne gesty najlepiej wyrażają człowieka? Ty własnie teraz wyglądasz najszczerzej.
Powiedziała zmienionym głosem.
I chcę was narysować.
wskazała na swój notes.

Sal

Uśmiechnęła się blado, przesuwając kciukiem po knykciach Simona.
Rysuj. powiedziała, opierając brodę na kolanach i wpatrując się w twarz Simona.

Scheat

Zapatrzyła się w ich sylwetki, sam Simon przedstawiał sobą to, co było doskonałym uzupełnieniem Polly, przy tym emocje na tej jednej odwróconej do niej twarzy tworzyły pełną wyrazu mozaikę.
Kreśliła szybko wprawnymi ruchami, a przecież uważnie, próbując nie przeoczyć szczegółów.

Sal

Czuła się dziwnie skrepowana wiedząc, że Florence własnie bawi się w portrecistę-amatora, dolar za obrazek.
Uśmiechnęła się blado, obserwujac, jak klatka piersiowa Simona unosi się i opada w spokojnym, miarowym oddechu.

Scheat

Przypomniały jej się studia, kiedy podrabiali obrazy i sprzedawali kretynom, którzy wierzyli, że student historii sztuki = artysta.
Całkiem nieźle nadajesz się na modelkę.

Sal

Możliwe mruknęła nieuważnie, nie odwracając wzroku od Simona.
Myślisz, ze on się dzisiaj jeszcze obudzi?

Scheat

Nie mam pojęcia
[to zależy od humoru wilka ^^.]
przestała na chwilę rysować.
A chciałabyś?
spytała poważnie.

Sal

Polly zastanowiła się przez chwilę, po czym kiwnęła ostrożnie głową.
Tak. powiedziała krótko. Muszę... Nie, nie muszę, do cholery, tylko chcę z nim porozmawiać. Przeprosić.

Scheat

Popatrzyła na nią ze zrozumieniem.
A eśli on się w tobie zakochał? Co mu wtedy powiesz?

Sal

Pokręciła bezradnie głową.
Nie wiem... Nie mam pojęcia. Cholera, Flor Polly przeniosła wzrok z twarzy Simona na dziewczynę z notesem nie mam pojecia, w którą stronę się ruszyć. Zero cholernego pomysłu na to, co zrobić.

Scheat

Odłożyła notes.
Kiedy się zaplączesz, musisz chociaż jedną sprawę doprowadzić do końca..
Jednego z nich i tak zranisz, a właściwie, jednego już zraniłaś.. teraz musisz wybrać.
Oparła policzek na dłoni i popatrzyła na śpiącego Simona.

Sal

Cholera. Jestem pieprzoną idiotką. powiedziała w nagłej fali samokrytyki, wbijając wzrok w jedną z fascynujących formacji skalnych. Czego się nie dotknę, w co się nie zaangażuję, zaraz muszę to rozpieprzyć...

Scheat

Powiedziałabym raczej, że jesteś cholernie lekkomyślna i nie zważasz na skutki.
--na jedno wychodzi--
Tylko, że on.. nie jest niczemu winien..

Sal

Wiem. powiedziała krótko.
Rozprostowała nogi i połozyła swoją i jego dłoń na kolanach, wbijając wzrok w połamane, przybrudzone krwią paznokcie Simona.
Flor ale.... Cholera jasna, ja nie chciałam go zranić ani... ani nic. powiedziała bezradnie tonem, jakim sześciolatki tłumaczą rozbicie rodzinnej pamiątki.