Gra LOST RPG

Alex

A, tak jakoś. Nie ważne [razem się piszę czy odzielnie. zawsze się zastanawiam] mruknęła, potrząsając głową
Posłuchałabym muzyki. Przydałoby się jakieś mp3 czy coś takiego.
Przetarła łzawiące, podrażnione przez światło oczy.

[Nina: chyba dobrze napisałaś Alex Happy

]

[Sal: a własnie, że źle. Pisze się 'nieważne' xP]

Sal

[przychodzi: polly]

W pieczarze siedziały Francuzeczka ze Świrką, ta pierwsza z pamiętnikiem na kolanach, ta druga z marudnym wyrazem twarzy. Skinęła im odruchowo głową i podeszła do Simona.
Chyba spał. Oddychał z trudem, ale spokojnie i równo, głównie rpzez usta. Usiadła z jego prawej strony i - odruchowo - przeczesała jego włosy palcami.

Scheat

[robi się romantycznie ;p]
Nie ma muzyki, możesz coś zaśpiewać.
Zignowrowała Polly i zwróciła się do Alex.
Ale cicho, bo poszkodowany spi.

Sal

[prafda? xP]

Obserwowała spod oka Florence, która najwyraźniej postanowiła traktować ją jak wyjątkowo przezroczysty kawałek powietrza.
Ciężkiego, dusznego powietrza; takiego, którego nie można znieść.
Odkaszlnęła cicho.

Scheat

[a jak ;p]
Naszła ją odkrywcza myśl, że Polly też człowiek
Znowu śpi..
zauważyła dla podtrzymania pogawędki

Sal

Polly odwróciła głowę w jej stronę, zmarszczyła je i podniosła w wyrazie zdziwienia.
Znowu?

Scheat

No znowu, spał, obudził się i teraz znowu śpi..
wyjaśniła prostodusznie

Sal

Obudził się?! spytała nieco głośniej, patrząc na Florence z monstrualnym wręcz zdziwieniem.
I kiedy do cholery mieliscie zamiar mi o tym powiedzieć, co?!

Scheat

Jak to? Nikt ci nie powiedział? Myślałam, że dlatego tu przyszłaś.
Obudził się niedawno, byłam pewna, że wiesz..
Powiedziała szczerze, starając sie nie sypnąć Niny i Jack'a.

Sal

Polly zaklęła głośno w wyjątkowo niekobiecy sposób i podkuliła pod siebie nogi.
Wspaniale. Świetnie. Simon się obudził, a nikt nie uznał za stosowne jej o tym powiadomić. Bo po co, do cholery?
Co mówił?

Scheat

W zasadzie niewiele, że go wszystko boli, że nie czuje ręki i biadolił.
Uprzedziła kolejne pytanie Polly.
Jack mówi, że z ta ręką to nic groźnego..
Wiedziała co chciałaby usłyszeć Pauline.. ale nie miała powodów aby kłamać.

Sal

Polly kiwnęła głową i odwróciła wzrok w kierunku twarzy Simona. Odetchnęła głębiej, starając się opanować złość i łzy wściekłości napływające do oczu.
Wyglądała jak jeden wielki wyrzut sumienia. I zresztą tak samo się cuzła - jakby skłądała się głównie z poczucia winy.

Scheat

Właściwie, to był nie do końca rozbudzony.
ciągnęła pocieszającym tonem Flor, wiedząc, że teraz to już naprawdę brednie plecie.
Był jakby w szoku, co trzeba mu wybaczyć..

Sal

Kiwnęła głową. Słowa Florence docierały do niej w nielogicznych strzępkach, powyrywane z kontekstów urywki zdań składały się w mało przekonującą całość.
Zwłaszcza, ze Polly była zbyt zajeta konteplowaniem swoich wyrzutów sumienia, żeby zwracać uwagę na bodzce zewnętrzne.
Ostrożnie złapała lezącą na ziemi dłoń Simona.

Scheat

Straciła całe zainteresowanie dla Polly, kiedy nagle zauważyła jej dziwny gest.
Oczy jej się zaświeciły.
Mogłabyś.. niewypuszczać jego dłoni?
spytała wywołując osłupienie Pauline.