Gra LOST RPG

Scheat

A więc będziesz leczył ją tradycyjnymi sposobami, albo nie leczył wcale.
Zauważyła bez jakiegokolwiek wyrzutu sumienia..
Teraz była na Polly tylko wściekła.

Sal

Polly wyłączyła się kompletnie w rozmowy między psychologiem a neurochirurgiem, wpatrując się tylko tępo z rosnacym poczuciem winy w zmaltretowane ciało Simona.
--Cholera jasna, niech to wszystko trafi szlag, a mnie w pierwszej kolejnosci-- pomyslała, operając łokcie na kolanach i chowajac twarz w dłoniach.

Marshall

Jack zignorował zachowanie Flor.
--Ciebie też mogłem nie leczyć i dać ci wykorkować-- pomyślał ze złością.
- Polly, zrób coś ze sobą... - powiedział znowu.

Scheat

Pomyślała, że jeszcze chwila, a przywali Jackowi.
wstała, obróciła się i wyszła..
Nie trzaskając drzwiami.
[wychodzi: Flor]

Sal

Zaraz... mruknęła do Jacka, nie podnosząc głowy.
To było niesprawiedliwe. Simon leżał w stanie zakrawajacym o agonalny, a Jack martwi się jej przeziębieniem! Cholera, to dopiero jest groteska.

Marshall

--Jak zwykle nikt mnie nie słucha...-- pomyślał ze złością. --Może tego idiotę też mogłem zostawić! Może wtedy wiedzieliby, że lekarz jednak się do czegoś może przydać.
Jednak jego myśli były wywołane tylko złością. wiedział, że nie zostawiłby potrzebującego...

Sal

Polly zdjęła ręce z twarzy i wstala.
Jack... On z tego wyjdzie, prawda? spytała, patrząc na lekarza jak na ostatnią deskę ratunku.
Potrzebowała jakiegoś kojącego zapewnienia, ze Simon się wylize.

Marshall

- Ile razy mam powtórzyć, że tak? - mruknął niezbyt przyjemnym tonem Jack.
Miał już tego wszystkiego serdecznie dość. Ciągle wszystkim pomagał i troszczył się o zdrowie każdego z rozbitków. Ale żeby ktoś chociaż raz pokazał, że go ktoś docenia, albo że jest mu wdziećzny - to nie!

Sal

Polly kiwnęła glową.
Dzięki... Naprawdę, dzięki że się zająłeś... powiedziała, spuszczając wzrok i wbijając sobie paznokcie w przedramię.

Marshall

- Nie zrobiłem tego bynajmnie po to, żebyś ty mi za to dziękowała... - mruknął wciąż rozzłoszczony Jack.

Sal

Wiem... mruknęła.
Odwróciła się w drugą stronę i skierowała do wyjscia z jaskin. Praktcyzna częśc jej umyslu kazala jej isc do namiotu, przebrać się, a dopiero potem wrocic.
Bo - faktycznie - przeciągi panujące w jaskini były wyjątkowo zimne. A nie miala zamairu dostarczac kłopotow jakims cholernym niezytem nosa czy innymi badziewiami.
Jack... Daj mi zna,c jak się obudzi, dobrze? poprosiła, zatrzymując się krok przed wyjsciem.

Marshall

- Jasne... - powiedział Jack i jeszcze raz zapewnił - Nic mu nie będzie... To tylko groznie wygląda...

Sal

Polly uśmeichnęła się słabo.
Dzięki. powiedziała, po cyzm odwróciła się i - powolny tempem zółwia rajdowego - ruszyła w stronę obozu na plazy.

[wychodzi: polly]

Nina

Nina weszła do pieczary głownej z uśmiechem na twarzy. Od jej wyjścia nic się nie zmieniło. Usiadła obok Simona i rzuciła do Jacka. Żyję...

Orick

Charlie zdyszany wbiegł do środka jaskini, wysypując, ku ogólnemu niezadowoleniu, niesione owoce.
Jest Simon... Albo Polly... Albo ktokolwiek? Zachrypiał, padając na ziemię i dysząc ciężko.
Już wiedział, jak czuł się ten Egipcjanin po bitwie po bitwie pod Termopilami. A może było to Grek po bitwie pod Maratonem? Nie było to teraz istotne. Nerwowym wzrokiem rozglądał się w poszukiwaniu kogokolwiek z "grupy rządzącej".