Gra LOST RPG

Scheat

A ty nie znasz Polly?
Zapytała retorycznie.
Zabije nas pewnie, albo jego.. albo wszystkich do okoła, urządzi grandę.. jak zwykle i pewnie się z nią pokłócę.. więc mnie pilnuj jakby co.

Marshall

- Ciszej... - syknął Jack, patrząc ze zdumieniem na Polly.
--nawet nie chcę wiedzieć co robiłaś...--
- Śpi. Potrzebuje spokoju...

Sal

[simon lezy w jaskini, right?]

Ale nic mu nie bedzie, na pewno? dopytywała się histerycznym głosem, wbijając w Jacka załzawione spojrzenie.

Marshall

[yeah]

- Nie. Zająłem się nim - powiedział, podchodząc do Polly. - Tylko przez jakiś czas nie będzie zbyt rozmowny... Ale tobie może coś być, jeśli będziesz paradować na boso i w mokrym ubraniu...

Scheat

Polly chyba jej nie usłyszała..
Flor na końcu języka miała już uwagę w stylu 'teraz cię to interesuje?'. ale ograniczyła się do słania morderczych spojrzeń.

Sal

Polly spuściła głowę i schowała twarz w dłoniahc.
--Cholera jasna--
Dreczyło ją okropne poczucie winy. Gdyby poszła za Simonem, moze nie psozedłby w stornę sideł. Choelra - gdyby nie to, co zrobiła rano, Simon nie lezałby teraz poturbowany na ziemi tylko śmiał się z nią z każdego szczegółu.
Tak, wiem bąknęła, podnosząc głowę. Nie bardzo zalezało jej w tym momencie na własnym zdrowiu fizycznym. Mogła nawet złapać sotre zapalenie płuc, i tak by nie zauwazyła, zbyt zajęta poczuciem winy.

Scheat

nie było jej żal w tym momencie Polly, czuła nawet taką jakąś przewrotną satysfakcję.. i odrazę.
Przynieść ci ubrania?
Zapytała chłodno.

Sal

Spojrzała na Flor tak, jakby widziała ją pierwszy raz w życiu.
Nie odpowiedziała krótko i opadła słabo na ziemię, wbijając pełen pocuzica winy i strachu wzrok w Simona.
Czy może to, co jeszcze rano było Simonem, a teraz - zmaltretowaną kupą rozerwanego mięsa, co jakis czas oddychającą chrapliwie.

Scheat

Nie przejmuj się tak, to mu nie pomoże.
Powiedziała bezlitośnie lodowatym tonem.

Marshall

- Polly - powiedział troskliwie Jack. - Nie chcę kolejnego chorego - jego ton był łagodny ale stanowczy. - Idz się wysusz i przebierz...

Sal

Polly spusciła głowę.
Sposob, w jaki traktowała ją Flor wyraznie dawał do zrozumienia, ze Shan bynajmniej nie skrywała skrzetnie powodu swojej rozpaczy. Pauline zacisnęła dłoń na lewym przedramieniu, ignorując Florence.
Jack... zaczęła niepenwie. Jesli jest cos, co moglabym zrobic...

Marshall

- Tak... - powiedział. - Zadbać o to, żebym nie musiał leczyć również ciebie... Przebierz się, bo będziesz chora.

Sal

Polyl spojrzala na niego niewyraźnie i, głosem zmuszanego do konsumpcji szpinaku pięciolatka ze strupem na kolanie, powiedziała:
Nie będę chora.

Scheat

Daj jej spokój Jack.
To jej sprawa.
Nadopiekuńczy doktorek zaczynał ją delikatnie irytować.

Marshall

- Nie to nie jej sprawa - powiedział ostro Jack. - Leki nie są nieskończone. Cholera wie, jak długo jeszcze tu będziemy...