Gra LOST RPG

Nina

Na słowa Jacka pokiwała głową. Sama dałaby więcej leku, zeby tylko nie widzieć tego cierpiącego wyrazu twarzy. Nie wiedząc co teraz z sobą począc przysiadła na półce skalnej, na której ocknęła się parę chwil temu i popatrzyła na Walta i Michaela.

Wilk

[to niby kiedy on to wzial]

Michael nagle poczul sie niesamowicie senny. Emocje tego wieczora i walka z niedzwiedziem polarnym wyssaly z niego energie do cna. Bol powoli slabl, mial przy sobie syna, nie zostawalo nic jak tylko zamknac oczy i osunac sie w miekka otchlan snu. Mimo to wciaz sie przed nim bronil, jakby bal sie, ze gdy tylko opusci powieki, z dzungli wyskoczy kolejny misiek i pozre mu syna.

Scheat

Florence wstała.
Chyba się pójdę położyć..
Walt, idziesz ze mną?
Spytała sennie.

Rzucił jej, krótkie spojrzenie.
Zostanę..
[wychodzi: Flor]

Penny

Penny ziwnęła lekko. Powieki same opadały. Była senna.
Wstała.
Dobranoc rzuciła na pożegnanie.
[wychodzi:Penny]

Marshall

- Dobranoc... - rzucił Jack i wyszedł do swojej wnęki...

[wychodzi Jack]

Nina

Nina widząc ludzi rozchodzących się dos woich kątów, również wstała i podeszła do Walta. Przyniosę Ci tu jakiś koc, zebyć mógł spać przy tacie. Jakby się cos działo, wołaj, albo przybiegnij. Spię tam. powiedziała wskazując ręką. Dobranoc uśmiechnęła sie do dziecka i wyszła.
[wychodzi: Nina]

Penny

Usiadła przy ścianie, rozglądając się dookoła.
Tęskniła za cywilizacją.
Wyprostowała nogi i uśmiechnęła się do córeczki.

Nina

Shannon weszła do jaskini ledwo coś widząc od powstrzymywanych łez. Wpadła prosto na rudą. Minę miala coś na wzór zbitego psa.

O Cześć Sha... O MÓJ BOŻE! powiedziała z przerażeniem Co ci się stało?

Shannon pokręciła głową bezradnie. Wzrokiem uciekała gdzieś na boki. Czuła, że jeśli zaraz stąd nie wyjdzie, rozbeczy się jak paskudnie rozpuszczone dziecko.

Nina odciągnęła ją w ciemnawy kąt pieczary i posadziła na ziemi. Dziewczyna uderzyła w przeszywajacy płacz. Stała nad nią bezradnie nie wiedząc co robić. Miała nadzieję, że ktoś się właczy i jakos jej pomoze, wiec zaczęła rzucać spojrzenia na boki.

Marshall

Jack podszedł niepewnie do Niny i Shannon.
- Co się stało? - zapytał troskjliwie.

Nina

Nina błagała go w myślach --Tylko delikatnie, proszę delikatnie...--
Wzruszyła zdezorientowana ramionami w których trzymała czyste ubrania i sprzęty kosmetyczne. Wciąż była nieuczesana i wyglądała jakby w jej rudą czuprynę strzelił piorun.

Shannon powoli przestawała płakać głosno, starała się tłumić szloch. Ja... nic... tylko... Boże, to takie beznadziejne... nic mnie nie zaatakowało, w porządku, mozecie zajac się swoimi sprawami. powiedziała łapiąc oddech i starając sie uciszyć.

--Tylko mi tu nie dostań ataku astmy...-- pomyślała Nina. To dlaczego płaczesz, powiedz, może ci jakos pomożemy...

Spojrzała na nią przelotnie poprzez łzy i spowrotem ukryła twarz. Nic, tylko znów dałam sie oszukać i upokorzyć. U mnie to nor... normalka...

Marshall

Jack objął delikatnie Shannon. Po ojcowsku albo bratersku...
- Nie przejmuj się... - powiedział cicho. - Chcesz coś na uspokojenie?

Nina

Odsunęła się mimowolnie i pokiwała szybko głową.

Nina patrzyła na nią bezradnie. Nawet nie wiedziała czy coś robić i jak już, to co robić...

Marshall

Jack poszedł na chwilę do siebie. Po krótkim czasie wrócił z białą tabkletką i butelką z wodą.
- Proszę... - powiedział, podając Shannon lek i wodę.

Nina

Shannon posłusznie wzięła tabletkę i połknęła ją, zapijając niewielką ilością wody. Dzięki. mruknęła i oparła głowę o przedramiona, chowając twarz. Płacz który nią wstrząsał już coraz rzadziej wciąż trwał, a ona czekała tylko, kiedy przejdzie a jej zachce się spac, albo coś...

Nina poruszyła się niepewnie i sama nie wiedząc już co robić odsunęła się trochę od dziewczyny. Zapatrzyła się w scianę jaskini i zaczęła intensywnie myśleć co sie mogło właściwie stać.

Marshall

Jack usiadł kawałek dalej. Nie miał pojęcia co powinien zrobić. Westchnął cicho i zapatrzył się w wyjście z jaskini...