Gra LOST RPG

Sal

Dzieci są okropne. rzuciła Polly, krzywiąc się z niechęcią. Cholera, siedzi, beczy, je, zjamuje czas. I co w tmy słodkiego?

Claire spojrzała na Polly wzrokiem oburzonej matki-wieloródki. Dzieci okropne? Gdzież tam! Wspaniałe, kochane, i tak dalej.
Pomija, oczywiscie, fakt, ze sama niedawno myslała o nich tak, jak Polly.

Nina

Nina spojrzała zdziwiona na Polly. Sam fakt, ze obok siedziała Penny ze swoim dzieckiem chyba był wystarczającym powodem do powstrzymania się od takich uwag.
W tym wszystkim, darciu się i tak dalej, jest sama słodycz, kochana powiedziała do niej uśmiechajac się.

Scheat

Ty się Nina wiekiem nie wykręcaj, ja jestem przyzwyczajona do takich osiemnastolatek jak ty, co to statecznym matronom ich słusznego wieku nie przyznają.
Wpatrzyła się w simona wzrokiem czegoś bardzo, ale to bardzo drapieżnego..
Nahajem go, po białych plecach.
[wybaczcie, nie moagłam się opanować]
Nagle zorientowała się, że w jaskini pojawiło się nowe napięcie.
Dzięki Polly, już mi brakowało naszych elektryzujących kłótni
Ucięła zgryźliwie.

Sal

Słodycz w darciu się? Ruda, cholera, za dużo słońca. Naprawdę, na twoim miejscu nie wytrzymałabym zwróciła sie do Penny. Oddałabym je do adopcji albo czegoś w ten deseń.

Na słowo "adopcja" Claire spuściła wzrok i, z miną winowajcy, zaczęła wpatrywac się w swój brzuch.

Nina

Polly... powiedziała Nina tonem uspokajająco-karcącym. Zauważyła reakcję Claire i zrobiło jej się głupio, mimo że nie zawiniła.

Scheat

To po tobie widać Polly, ale ja wiem, że cię nie uraże mówiąc, że jesteś nieczuła egoistka
Powiedziała Florence zimno.
Już dawno mi to uświadomiłaś.

Sal

Polly podniosła głowę z ramienia Simona.
Tak, do cholery, jestem egoistką. Masz z tym jakiś problem? spytała ze złością.

Nina

Ejj, dziewczyny... powiedziała ostrzegawczo Nina. Czyżbym miała wejśc z nów w rolę sekundantki? zapytała z kwasną miną.

Penny

Spojrzała pogradliwie na Polly. Szanowała jej zdanie na temat dzieci. Sama dawniej myślała podobnie, ale ostatnia uwaga była conajmniej nie na miejscu. Postanowiła obrzucić wszystko w żart.
Nigdy o tym nie myślałam. Jak widzisz jestem bardzo wytrwała. powiedziała nieco chłodniej nadal się uśmiechając.

Scheat

To nie ja mam problem..
Wyraźnie zaznaczyła, kto tu czuje się winny.
Ale ty Polly nie potrafisz żyć z wyrzutami sumienia, prawda? Bo inaczej nie pokazywałabyś tak ciągle jaka jesteś twarda.

Sal

Florence, do jasnej cholery, odpieprz się, co? Moje wyrzuty usmienia to nie twoja sprawa warknęła. Wygladała jak szykująca się do skoku samica dzikiego kota. Gdyby spojrzenia mogły zabijać, Flor już dawno leżałaby na niesymetrycznie zakrwawionej ziemi z wywalonym jeykiem i szklistym spojrzeniem.

Hej, spokojnie! Claire podruchowo chwyciła Florence za ramię. Nie ma się chyba sensu klócić tylko dlatego, ze ktoś ma inne zdanie niz reszta, nie? dodała pojednawczym tonem

Scheat

Claire, ona ma inne zdanie od samego początku.
Powiedziała Flor ze złością.
Jest sens się kłócić, czemu mam siedzieć tu i słuchać jak Polly jednym słowe terroryzuje wszystkich, ustawia do pionu i obraża.
Zatrząsł jej się głos.. miała taką nadzieję, że po tej rozmowie w dżungli, kiedy ona sama przyznała się jak bardzo bolą ją słowa Pauline, ona sama coś zrozumie..

Sal

Och, wiec mając własne zdanie i mówiąc, jak JA - tak, podkreslam, uwypuklam, drukuję tlustym drukiem, do cholery - JA bym zrobiła, kogoś obrazam, tak? warknęła.
Gdyby tylko miała zdrową nogę, już dawno wyszłaby z tej cholernej jaskini.

Scheat

Tak! Bo ty ciągle nie rozumiesz, że lepiej byłoby zamilknąć, a one.. obrzuciła pogardliwym wzrokiem resztę zbiegowiska .. dają sprawiać sobie przykrość, pozwalają ci, żebyś je poniżała. A ja ci mówię, że mam tego dosyć Polly i mówiłam ci to samo w dżungli, że nikt jak ty nie potrafi ranić, wypowiadając jedno, jedyne zdanie.

Sal

Och, to moze w ogóle wydajcie jakiś edykt zabraniajacy mi otwierania ust? zaproponowała jadowitym tonem. Tak, Florence, bo ja mam an celu tlyko i wyłaczne cholerne ubliżanie innym? Bo sensem mojego ja jest ranienie? Jestem pierdolonym robotem do zadawania psychicznego bólu?!
Prawie krzyczała. Siedzacy w jaskini rozbitkowie pryzgladali jej sie z uwagą, inni wychylali głowy ze swoich wnęk.

Ej, dość! powiedziała stanowczo Claire. Nie kłóćcie się. To jest okropne - siedzimy na bezludnej wyspie, a wy robicie wszystko, byle tylko nie dojśc do jako-takiego porozumienia! To jest chore, wiecie? dodała z oburzeniem