Gra LOST RPG

Nina

Nina pokręciła głową na słowa Marshalla. No pewnie, faceci zawsze narzekają, a potem wracają do domu i już od progu wołają "Jeść!" mrugnęła do Claire i zwróciła sie do niej. Wiesz, dzięki twojemu zapałowi nabrałam ponownej ochoty do tego. uśmiechnęła sie ciepło i zmarszyła czoło. Nie wiem od czego by tu zacząć... Co nam jest najbardziej potrzebne? Możnaby skombinować więcej jakichś niby-szklanek i nibu-talerzy, bo jedzenie na lisciach jest takie sobie... Wiesz, jak byłam w samolocie po leki, widziałam tam kajutę kuchenną. Wzięłam wtedy z niej tylko jeden garnek, ale mogę tam pójść jutro na przykład i przeszukać dokłądniej. Może coś sie zachowało...

Marshall

- Nie żebym zmieniał się w jakiegoś altruistę labo coś w tym stylu, ale mam kilka opakowań papierowych talerzy i plastikowych kubków... - powiedział Marshall. - Od biedy mogę dać je w ofierze na budowę restauracji...

Sal

Talerze można zrobić z kokosów. I miski. Wystarczy tylko porzadnie ociosać. Jak się postaram, mogę nawet zrobić na nich wzorek Claire uśmiechnęła się wesoło.
--Nie wierzę. Bezludna wyspa, z każdej strony czyha niebezpieczenstwo, a my robimy kuchnię.--

Marshall

- O Boże... Ja mógłbym jeść nawet z ręki, byle coś lepszego od samych mango i innego ścierwa... - westchnął Marshall.

Nina

Super, założysz naszą pierwszą manufakturęp powiedziała Nina zacierając ręce i śmiejąc się perliście. Jeśli chcesz Marshall, mozesz ofiarować, twoje sumienie powiedziała do niego. --Jeśli jakieś masz...-- podpowiedział jej cichy głosik w głowie.

Marshall

- Sumienie? To nie byłaby zbyt hojna ofiara... - mruknął cicho Marshall, z kwaśną miną. Znowu wróciły do niego wspomnienia...

Nina

Nie bierz na poważnie wszystkiego co mówię... powiedziała cicho na chwile przestając się uśmiechać. Nigdy nie wiedzała czy ten facet udaje, czy mówi prawdę...

Sal

W tych wodach pływają pewnie ryby, na które normalnie nawet nie miałabym ochoty patrzeć z powodu ceny. Możnaby skrzyknąć parę osób, zrobić sieci, wędki, połowić... Poza tym są jeszcze ptaki, dziki, pewnie jakieś inne zwierzaki... No, kiedyś człowiek jakoś sobie w buszu radził, nie? mrugnęła, wyobrazajac sobie ich wszystkich w strojach jaskiniowcow.

Marshall

Marshall spojrzał na Ninę dziwnym wzrokiem, jakby zamiast niej widział faceta proszącego o litość i powołującego się na jego sumienie. Zaraz jednak się otrząsnął i mruknął:
- Oczywiście, że nie biorę... Niczego nie biorę na serio...
Nie wyglądał jednak na uradowanego...

Nina

Popatrzyła na Claire. Sieci już tak jakby mamy, zrobiła je nam Flor. rzekła wskazujac na leżącą dziewczynę. Tylko jakoś nikomu nie było po drodze na plażę, żeby je złowić, sama nie wiem dlaczego. Poza tym nie mamy narazie warunków do pieczenia ryb...

Marshall

- A ja zjadłbym sałatkę z kurczaka, popił piwem, a na deser lody... - powiedział nagle Marshall, wyrywając się z zamyślenia.

Sal

Claire uśmiechnęła się.
Ja zjadłabym masło orzechowe. Królestwo za masło orzechowe. powiedziała, opierajac się o skalną ściankę.

Marshall

- Królestwo za jakiś pieprzony statek, który mógłby nas stąd wziąść... - powiedział Marshall. - Jak sądzicie, zrobili nam coś na wzór pogrzebu?

Sal

Musisz o tym mówić? Claire skrzywiła się lekko. Mam nadzieję, że uważają nas wciąż za 'zagunionych' powiedziała, marszczac lekko czoło.

Nina

Pewnie tak... powiedziała Nina zamyslona. Kto by przypuszczał, ze przeżyliśmy? dodała dość ponuro. Przed oczyma stanęła jej wizja Michaela , który dowiedział się o jej śmierci. Otrząsneła sie i posmutniała. --Dlaczego nie mogę o tym sukinsynu zapomnieć?-- zapytała siebie z wyrzutem.