Gra LOST RPG

Marshall

- Naznosiłbym drewna, ale jako inwalida nie jestem w stanie... - powiedział Marshall do Niny. - Ale dla kawy zrobię wszystko co w mej mocy...

Nina

Drewna ci u nas pod dostatkiem... powiedziała wskazując ręką za siebie. Wystarczy tylko rozpalić... powiedziała i o mało nie parsknęła śmiechem, kiedy przypomniała sobie, jak robiła to sama próbując ugotować wodę na herbatę.
Spojrzała na Claire. A herbatę mozesz pić, znaczy w czasie ciąży? Zaraz ci coś przyniosę powiedziała wstając i kierując się do swojej wnęki.
Po chwili wróciła z dwoma papajami, jedna była nieco obita w jednym miejscu. Podała je Claire.

Sal

Macie garnki? ożywiła się Claire. Nie bedziemy chyba gotować wody na rękach? spytała z usmiechem.
Poczuła okropną ochotę na mocną herbatę. Skro Nina miała kawę, istniała duża możliwosć, ze posiada też wysuszone listki. I ze Claire napije się w koncu czegos ciepłego.

heaven

dobra, to ja pójdę po drewno, na póżniej, jakby zabrakło... - oznajmił wstając z zimnego podłoża....wyszedł....

[lece, ale on wróci za dziesięć minut z drewnem Happy

, a i zotawcie dla niego trochę śniadania, jak coś zdołacie zrobić Wink (1)

]

Nina

Dokładnie rzecz ujmując, jeden garnek, który znalazła Nina wspaniała zaśmiała się. I przeklinając swoją głupotę, wspominając przysłowie ze kto nie ma w głowie ten ma w nogach (nawet w chorych nogach) poszła jeszcze raz do siebie po ziarenka kawy, wysuszone liscie herbaty i niby-szklanki.
Wróciła po chwili i rozjerzała się za garnkiem. Leżał tam, gdzie zostawiła go kilka dni temu. Z czerwonej otoczki wysupłała ziarna kawe takie jakie ludzie znają ze sklepów. te ziarna wsypała do garnka czekając aż ktoś rozpali ognisko. Zrobił to jakiś facet, który widocznie tez cierpiał na bezsenność a usłyszał o kawie. Zawiesiła garnek czekając aż ziarna sie uprażą. już po chwili po jaskiniach niósł się tak upragniony zapach kawy.

Marshall

Marshall uśmiechnął się lekko, czując zapach kawy.
- Jeszcze tylko jajkjo na twardo i kilka tostów i ta wyspa wcale nie byłaby taka zła... - powiedział cicho, delektując się przyjemnym zapachem.
- To jak w końcu nazwiesz dzieciaka? - zapytał się Claire. - Chyba nie nadasz mu numeru...?

Wilk

[przychodzi: Simon]

Pierwsza rzecza jaka zauwazyl byl, niestety, Marshall.
--A on tu czego?--
Ten dzien nie mogl byc dobry. Z drugiej strony reszta dnia nie mogla byc juz gorsza.
Simon skinal Ninie, Claire i jakiemus starszemu facetowi glowa na powitanie i podszedl do rozpalonego juz ogniska. Na sniadanie wybral stosunkowo cienki kawalek chudego miesa. Natarl go jakimis przyprawami pozostalymi od wczorajszej kolacji i polozyl na ruszt.

Marshall

[Marshall nie jest rzeczą -,-]

Marshall odwrócił na chwilę wzrok od Claire i spojrzał na Simona. Uśmiechnął się drwiąco pod nosem.
--Matoł...-- pomyślał i znów odwrócił do Claire.

Wilk

[dla Simona jest xP]

Usmiechnal sie pod nosem. Byl niemal pewny, ze blondyn wbija pelny nienawisci wzrok w jego plecy.
Na co czekasz? Gnata masz...
Sam nie wiedzial czemu to powiedzial. Zawsze byl spokojny, nie pchal sie do bojki.

Marshall

[ożesz ty=)]

Marshall zdziwił się słysząc słowa Simona. Uśmiechnął się kpiąco i odpowiedział:
- Nie biję dzieci specjalnej troski... Poza tym szkoda kuli... Oszczędzam je na twoją lalę.

Wilk

[rozruszac sie troche trzeba xP]

Simon mimowolnie zacisnal dlonie w piesci.
Wiem, ze mnie tez ubilbys z najwyzsza przyjemnoscia. Na co wiec czekasz? Strzal w plecy to pewnie twoja specjalizacja odparl spokojnie wciaz nie odwracajac sie do niego.

Marshall

[ano =)]

Marshall uśmiechnął się w myślach. Był pewien, że wzmianki o Polly będą złościć Simona najbardziej.
- Nie jestem taki jak twoja Pe Pe i nie strzelam do bezbronnych... Tak jak nie kopię leżących. - dopiero teraz spojrzał na Simona.
- A tak wogóle, to jesteś strasznie bezczelny. Nie dość, że razem ze swoją lalą napadłeś na mnie bez powodu, to jeszcze rzucasz do mnie tekstami rodem z kiepskiego filmu... Słowo daję, idiota... - powiedział.

Wilk

Nie zgrywaj sie warknal Mnie nie oszukasz. Glowe dam, zes nie jednego bezbronnego poslal do piachu i nie jednego, nie dwoch nawet lezacych kopales.
Poprawil mieso na ruszcie, podniosl sie i odwrocil.
Przyznaje, popelnilem blad, ale nie licz na wspolczucie i wyrzuty sumienia.
Nie wiedzac czemu, na jego ustach igral lekki usmiech.

Marshall

Marshall wzruszył ramionami i powiedział:
- Jesteś stuknięty... Nic o mnie nie wiesz... Póki co ja do nikogo nie strzelałem ani nikogo nie kopałem, więc prędzej ja mogę mówić, że ty posyłałeś ludzi do piachu...

Marshall widząc, że Simon wstaje uśmiechnął się drwiąco:
- Teraz też mnie kopniesz? - zapytał kpiarsko. - Wiesz co ci powiem el macho? Jesteś tchórzem. Potrafisz bić jedynie rannych i do tego leżących...
Cały czas siedział obok Claire, nie ruszając się, ale był przygotowany na każdą ewentualną reakcję Simona.

Wilk

Kopac? Nie. Przynajmniej nie teraz.
Simon usmiechnal sie jeszcze szerzej.
W sumie Marshall mial calkowita racje. Nie mial zadnych dowodow. Zaufal Polly i teraz ponosi konsekwencje. Blondyn byl tego doskonale swiadom i to dodawalo jego slowom buty i pewnosci siebie.
Szybkiego powrotu do zdrowia...