Gra LOST RPG

Sal

Claire podniosła głowę.
Inni? uniosła pytajaco brwi i spojrzała na Paula.
Co prawda, Charlie wspominał jej o Ethanie i Luke'u, ale nie o tym, ze może ich być wiecej.

Marshall

Marshall uśmiechnął się do Claire i powiedział:
- Inni to taki gatunek małp na tej wyspie...

heaven

Ale jednak się skusisz, co?....nie przejmuj się, jeszcze tylko parę razy i możesz się z tym na jakiś czas pożegnać.... - próbował namówić....cóż ja poddaje tylko próbie przekonamy się czy silną Twoją wolę???

Sal

Claire spojrzała na niego z wyrzutem.
Nie musisz traktowac mnie ulgowo tylko przez to wskazała podbrodkiem an swoj brzuch.
Dziecko, jakby na potwierdzenie słów matki, kopnęło mocniej.
Co to za Inni? dociekała

Marshall

- Nie wierzysz mi? - powiedział z udawanym oburzeniem Marshall, po czym zaczął się wydurniać, żywo gestykulując rękoma.
- Czy ja naprawdę wyglądam jak kłamca? Czy naprawdę jak się tylko na mnie spojrzy, to już się wie, że kłamię?! To nie do pomyślenia! Chyba się załamię...

Nina

Spokojnie, aż tak mnie nie lubisz, ze chcesz skrócenia mojego życia, hm? zapytała z uśmiechem Paula. Claire zaczynała wypytywać o Innych, wiec Nina poruszyła się niespokojnie.

Sal

Mimo wszelkich chęci utrzymania powaznej i obrazonej miny, Claire wybuchnęła śmiechem. Marshall naprawde był świetnym komikiem.
Po prostu chcę wiedzieć. Chyba mam prawo? spytała retorycznie, szukając poparcia w oczach Niny.

Marshall

- Ja też chciałem prawa do ostatniego życzenia jak rozmawiałem z Pe Pe, a skończyłem jako inwalida, więc lepiej uważaj... - zagroził Marshall. - I nie patrz tak na rudę, bo ona jest agresywna. Przełoży cię przez kolano i zobaczysz...

Nina

Na wygłupy Marshalla wywróciła oczami.
--Ciekawe jak mogłabym przerzucić Claire przez kolano?-- zastanowiła się

Nina w jednej chwili postanowiła powiedzieć Claire prawdę.
Inni, to no cóż tak nazwaliśmy ludzi którzy nie są jednymi z nas, rozbitków, ale żyją gdzieś na tej wyspie. Podejrzewamy że mają do nas raczej niezbyt przyjazne nastawienie, przykładem czego moze być porwanie ciebie... popatrzyła na Claire. Zastanawiała się, czy to jej wystarczy.

Sal

Nie miałby nawet siły mnie podniesć Claire uśmiechnęła się.
Słuchała z uwgaą tego, co mówi nina, co jakiś czas kiwając z niedowierzaniem glową.

Marshall

--I po jaką cholerę się wydurniałem...--
Marshall pokręcił głową i powiedział:
- Więc jednak wyszło na to, że jestem kłamcą... Chyba się utopię...

Sal

Nie top się. Kto będzie mnie rozśmieszał o bladym świcie? uśmiehcnęła się do Marshalla wesoło.
Jje sporjzenie znów padło na pusty kosz po owocach. Nie chciała się upominac ani narzucać, ale była naprawdę głodna.

Marshall

- Kogoś znajdziesz - uśmiechnął się Marshall. - Idiotów ci u nas dostatek...
Zauważył spojrzenie Claire, lecz sam nie był w zbyt dobrej formie.
- Chyba cię korci na śniadanko... - mruknął. - Nie tylko ciebie, ale ja sam jestem inwalidom... Ale moim największym marzeniem jest kawa.

Nina

O widzisz i tu się w końcu zgadzamy powiedziała zadowolona Nina do Marshalla. Powiem więcej, dysponuję nawet ziarenkami, ale jakoś tak się nie złożyło żeby je uprażyć... Gdyby ktoś rozpalił ognisko.. powiedziała na głos. Jesteś głodna? zapytała Claire. Mam chyba jeszcze u siebie jakieś owoce... Przynieść ci?

Sal

Od prawie dziewieciu miesiecy nie piłam kawy powiedziała Claire, tłumiac ziewnięcie. I chyba nieprędko sie jej napiję. dodała.
W zasadzie, to nawet nie tęskniła za kawą. Odzwyczaiła się - nie piła jej, żeby nie zaszkodzić małemu, ąz w końcu przyzwyczajenie zniknęło i kawa stała się dla niej obcym produktem.
Spojrzała z wdziecznością na Ninę.
Byłabym ci strasznie wdzięczna, gdybyś mi przyniosła, naprawdę.