Gra LOST RPG

Wilk

Simon usmiechnal sie niewyraznie.
- No chyba raz na jakis czas mi pozwolisz?
Skrzyzowal ramiona na piersi i wbil wzrok w sciane.

Sal

Polly spojrzała na niego i parsknęła śmiechem.
Jeszcze tylko trochę silikonu, facet, i mogłbyś robić za jakąs cholerną bliżniaczkę moją.

Wilk

Simon mimowolnie sie rozesmial.
- Taaaa... Zwlaszca z podgrazonymi oczyma i zarosnieta morda...

Sal

Mogę cię ogolić. Na przykład zębami. zaproponowała Polly, wstając. Pokrązyła chwilę po pieczarze, odruchowo pobawiła się jednym z leżących na ziemi nozy, po czym usiadła mniej więcej na srodku jaskini i spojrzała na towarzystwo wyczekująco.
Myslicie, ze mozemy złapać jakiś kontakt z tymi cholernymi Innymi?

Wilk

- Pytanie tylko po co? Watpie by mieli nam cos do powiedzenia...
--Czy ona oglupiala?--

Sal

Może JA mam im coś do powiedzenia, facet. olly spojrzała na niego na poł błagalnie, na poł ze złością. Zupełnie tak, jakby nie wiedziała, czy prosić go o pomoc czy sie na niego wydrzeć.

Wilk

Simon przyjrzal sie Polly uwaznie.
--Ona cos ukrywa...--
- Slucham...

Sal

Słuchasz? Znaczy co? Mam ci się teraz zwierzyć jak dewotka na pieprzonej spowiedzi? spytała, mierząc go wzrokiem.

Wilk

- Nie wspomnialabys mi o tym gdybys nie chciala uslyszec co o tym mysle. Zatem mow...
Wbil w Polly uwazne spojrzenie.

Sal

Chcę z nim po prostu porozmawiać, do cholery. wycedziła przez zęby.
Nie cierpiała, kiedy ktos TAK na nią patrzył. Jak na przestępcę podczas rpzesłuchiwania.

Wilk

- Przy herbatce i ciasteczkach?
--O co jej do cholery chodzi?--

Sal

Na przykład. Poza tym - hej, facet, o co ci do cholery chodzi, co? Moja sprawa. Najwyzej mnie powiesi na drzewie.
Polly wstała i wyszła, rozsiewajac wokół siebie telepatyczny sygnał "spierdalać".
Czuła silną ptorzebe rozmowy z kimś, kto byl w podobnej sytuacji. A takim kimś, jak na zlość,b yl tylko pieprozny brytyjski pan rockman.

[Wychodzi: Polly]

Wilk

Simon wzruszyl ramionami.
--Kobiety zawsze beda dla mnie tajemnica...--

Scheat

[optymizm Polly = brak optymizmu ;p]
Depresja.. złe nastroje, bomba zegarowa na której siedzimy..
Rzuciła w powietrze.
Idę dać Alex leki.
[wychodzi: Flor]

Wilk

Simon w koncu dzwignal sie z ziemi. Nie chcialo mu sie siedziec w tej gownianej pieczarze samemu.

[wychodzi: Simon]