Gra LOST RPG

Wilk

Simon rozesmial sie ponuro.
- Moze mam poprzestawiane priorytety. A moze w sprawie Alex nic nie moge zdzialas, a nie stoi nic na przeszkodzie by tobie pomoc.

Sal

Polly spojrzała na niego niewyraźnie, jakby chciała powiedzieć coś kąsliwego, ale nic - o dziwo - nie przychodziło jej na myśl.
Nina, myśle, że nasza pieprzona Złotowłosa poszła posuzkać tej... dziewczynki, o której mówiła. Skor idziesz jej poszukać Polly sięgnęła do kieszeni i wyjęła z niej naładowany pistolet to to przyda ci isę bardziej niż mi, lalka

Wilk

Tak jak sie spodziewal. Nie miala juz nawet sily go zbluzgac. Musialo sie stac cos naprawde znaczacego.
Zdziwil go natomiast fakt, ze nie chce sie uwolnic od jego niechcianej obecnosci. Normalnie kazdy w takiej sytuacji zaraz pognalby z Nina na poszukiwanie biednej blondyny.

Nina

--Cholera jasna, chyba z nich nic nie wyciągnę, jak sama nie pójdę to Alex coś niechybnie się stanie, bo oni nie ruszą. Poza tym chyba chcą zostać sami.--
Ostrożnie wzięła broń do ręki, widziała tylko w telewizji jak się nia posługiwać.
Dobra ide się rozjerzeć wokół jaskiń, jak jej nie znajdę to wrócę szybko. Jakbym nie wróciła wcale, pomścijcie mnie. powiedziała próbując się uśmiechnąc. Schowała pistolet do tylniej kieszeni i poczuła się pewniej.
Wyszła ze swojej pieczary zdecydowanym krokiem
[wychodzi: Nina]

Sal

Polly spojrzała za Niną i wydała z siebie dziwny dźwiek, coś pomiędzy kwileniem duszonej sikorki, a parsknieciem rozeźlonego bawoła.
Mam dośc mruknęła niewyraźnie, podkulajac nogi pod siebie.

Wilk

Simon pokiwal glowa ze zrozumieniem.
- Oczywiscie, ze masz. Jestesmy na zapomnianej przez Boga wyspie. Za kazdym drzewem czycha smierc i nikt nie kwapi sie nas ratowac.
Simon mowil cihym, miekkim glosem.

Sal

Polly mruknęła pod nosem coś w stylu "Boga nie ma", bawiąc się jakimś podneisionym z ziemi patykiem.
Nie zgadniesz, kogo, cholera jasna, wdziałyśmy z Nina. powiedziała, łamiąc gałązkę z głuchym trzaskiem.

Wilk

- Hmmm... Luke'a?
To nie mogl byc nikt inny. Nawet Danielle, jej dubeltowka i maskotka razem wziete nie byly wywzec na niej takiego efektu.

Sal

Kiwnęła niewyraźnie głową.
A wiesz, co mi powiedział? spojrzała na niego. Żebym na siebie uważała, do cholery. Bo jestem obserwowana. Bo coś mi pewnie, do cholery, grozi.

Wilk

- Nie rozumiem. Tylko to?
Sam nie byl osoba wrazliwa i naprawde tylko cos duzego byloby w stanie go ruczyc wiec reakcja Polly mocno go zdziwila.

Sal

Nie rozumiesz, facet, prawda? Siedzi sobie brunetka okolczykowana jak pieprozna krowa unijna i załamuje się, bo ktoś ją ostrzegł przed cholernym niebezpieczeństwem spojrzała na niego z wyrzutem. Nie słyszałes go. Cholera jasna, nie wiem, komu mam wierzyć, komu nie, nie wiem, czy moge mu znowu zaufac, do jasnej pieprzonej cholery. Nienawidze nie wiedziec.

Wilk

- Nie ufaj nikomu. To bardzo dobre rozwiazanie. Oczywiscie jesli planujesz jakis dluzszy zwiazek, to moze wejsc w droge, ale zazwyczaj dziala. - powiedzial niefrasobliwie.

Sal

Parsknęła z pobłażaniem i spojrzała w sklepienie jaskini.
Luke... Cholera jasna, skąd właściwie mamy pewność, ze jest nastawiony do nas jak byk do torreadora, do jasnej cholery? spytała nagle, patrząc na Simona badawczo.

Wilk

- I tutaj tkwi problem. My tej pewnosci nie mamy. Pozostaja nam tylko domysly. Jak na zlosc Luke jest doskonalym aktorem.
Simon usmeichnal sie lekko. W przeciwienstwie nie darzyl Luke'a nienawiscia, sympatia czy jakimkolwiek uczuciem w tym stylu. On go podziwial.

Sal

Cholera jasna. zaklęła cicho Polly, prostując nogi. I nie mogę się orpzeć wrażeniu, ze to moja wina, do cholery. Wszystko. Od Luke'a i porwania Claire poczynajac, na pieprzonym Brianie koncząc.