Gra LOST RPG

Scheat

--No i straciłam--
popatrzyła na Pauline jak na kobietę lekkich obyczajów. [hehe ;p]
Więc trudno, moja wnęka pozostaje wolna.

Goku

Brian wykorzystał moment w którym wszyscy przebywający w jaskini byli tak zajęci rozmową że o nim zapomnieli i niezauważony wymknął się stąd...

[Wychodzi:Brian]

Wilk

Simon wzruszyl ramionami.
- Jesli bedziesz chciala spac moge cie zmienic - rzucil do Florence i wyszedl.

[wychodzi: Simon]

Scheat

O co mi chodziło?
Może nie udawaj, że nie wiesz cholera no.
A zresztą, czy to moja sprawa?
Zauważyła co robi poszkodowany.
A ten co znowu?!

Sal

Polly nie zaszczyciła pszkodowanego jednym spojrzeniem. Wydawało jej się, że posłąnie jest puste, ale to mogło być jedynie złudzenie optyczne.
Poszła za Simonem.
[Wychodzi: Polly]

Wilk

[przychodzi: Simon]

Simon juz po raz drugi tego wieczory wszedl do mieszkania Pauline niosac w ramionach nierzytomnego faceta. juz nie tak delikatnie polozyl go na poslaniu.
- Masz jakis sznur? - zwrocil sie do Niny.

Sal

[Przychodz: Polly]
Cholera jasna, sznur, jakiś łancuch od razu warkneła, patrząc z irytacją na nieprzytomnego faceta. Obmyła mu twarz zwilżonym ręcznikiem i spróbowała jakoś docucić.

Nina

Nina popatrzyła na niego dziwnie.
Nie mam. Chyba nie chcesz go powiesić hę? zapytała głupio.
Rozejrzała sie po miejscówce Polly. Na półce skalnej zobaczyła mokrą szmatę. Przetarła nią twarz Briana. Cholera, jasna, co to za facet? zapytała sama siebie.

Wilk

- Mam juz tego dosc. Jesli zaraz sie nie obudzi i nie pzryzeknie, ze znowu nie ucieknie, zwiaze go jak wieprza.
Juz drugi raz na tej wyspe tracil panowanie nad soba. On chyba tez musial w cos mocno walnac.

Sal

Znał numer tego pieprzonego lotu. To musi być ktoś z naszych, ekipa powiedziała. Przecież an tej pieprzonej republice bananowej nikogo przed nami nie było. Bo nei było, prawda?

Wilk

- A skad mam wiedziec? Skoro mieszkaja tu wielkie krwiozercze maskotki, kto wie co jeszcze?
Stanal rozgladajac sie niecierpliwie.
- Pieprzyc to, nei mam zamiaru czekac.
Oberwal koniec swojego t-shirta, zwinal na wzor liny i zwiazal nieprzytomnemu rece. To samo uczynil z nogami.

Nina

Pauline miała rację.
Tym razem bedziemy go pilnować. Nie mam zamiaru przeżywać tego koszmaru na ścieżce drugi raz. Cholera próbowałam pomóc mu wstać, kazałam mu się oprzeć na mnie. Kiedy udało mu się podnieść na nogi, upadł wrzeszcząc że złamał nogę. Potem drugi raz wstał i znów stracił przytomność, runął całym ciężarem na ziemie. Cholera a ja razem z nim prosto na kolana. Powedziała podwijając nogawkę dresu i patrząc na kolano. Miała zdartą do krwi skórę i dodatkowo ból rozrywał jej staw od środka. Zasyczała dodtykając rany.
Psiakrew. I wyobraźcie sobie, ze pomiędzy jedym upadnieciem a drugim zarzucił mi, ze tak naprawde nic o nas nie wie i nie może nam ufać. Dlatego uciekł.

Sal

Polly oparła się o ścianę i obserwowała ruchy Simona.
Miała ochote udusić leżącego na JEJ posłaniu i obmywanego JEJ ręcznikiem faceta czymś cholernie ciężkim w łeb. Tak, zeby usunąć kłopot raz na zawsze.
Nie mam siły powiedziała cicho, odchylając głowę w bok i zamykając oczy.

Wilk

Simon spojrzal na kolano Niny.
- Cholera.
Oderwal kolejny kawalek t-shirta i delikatnie zawiazal wokol jej nogi.
- Powinnas pojsc do Steave'a. On podobno ma apteczke...

Nina

Dzięki mruknęła Nina do Simona. Nic mi nie będzie. Potem tylko przemyję to. Spojrzała na Polly. Hej lalka, tylko ty nam tutaj nie mdlej, bo ja wezmę ten rzeczony sznur i się powieszę na pierwszym lepszym drzewie.