Gra LOST RPG

Wilk

- Pomoc ci? Moge cie pomasowac...
Urwal.
- Przeciez po cos tu przyszedlem - powiedzial nizszym glosem - Chodzi o wczoraj. Zdenerwowalem sie. Wybacz...

Sal

Uh, niewazne, facet machnęła ręką. Moze sześć cholernych dni temu wydłubałabym ci oczy, ale nie teraz. Zwlaszcza, jeśli oferujesz mi masaż dodała, uśmiechajac się.

Wilk

--Poszlo lepiej niz sie spodziewalem--
Uklakl za pauline i polozyl mokre dlonie na jej ramionach. Zaczal delikatnie masowac jej obolaly bark.
Przyszedl gotowy nawet na policzek, a teraz ja masuje.
--Heh, dziwny jest ten swiat--

Sal

Miał mokre dłonie. Pauline wyraźnie czuła ich wilgoć na swoich, także neizbyt suchych, plecach. Uciskal delikatnie jej bark, rozmasowując obolały mięsień.
Polly rozluźniła się i przymkneła oczy, co jakiś czas tylko stękając, kiedy ścisnał zbyt mocno skórę.
Co cię tak zdenerwowało wtedy, facet? spytała, nie otwierając oczu i przechylajac głowę lekko w bok.

Wilk

Simon przestal na chwile masowac.
--Wiec jednak nei obejdzie sie bez wyjasnien?--
Zaczal goraczkowo myslec, jak tu sie wymigac od odpowiedzi.
- Potrfisz niezle wyprowadzic z rownowagi - powiedzial wesolo probujac obrocic zajscie w zart.
Byla to prawda. Po czesci.

Sal

Hej, masuj dalej, facet powiedziała Pauline, pochylając głowę w dół. O tym wiem, denerwuję wszystkich i to cholernie. Nie trzeba mnie uswiadamiac.
Odwróciła się i spojrzała na niego.
A co zrobiłam tym razem i czemu to znowu moja wina, facet?

Wilk

Simon znow zaczal masowac.
- Powiedzmy ze to moja wina... - odparl wymijajaco.
--Mea maxima pieprzona culpa-- dodal w myslach. Uczucie winy scisnelo mu zoladek.

Sal

Mhm mruknęła. Odchyliła głowę nieco w bok. Konkretniej, facet. Naskoczyłeś na mnie, ale to cholerna norma, do tego przywykłam. Nie wiem, co, do jasnej i pieprzonej, zrobiłam, ale coś chyba musiałam, mam rację, facet? spytała, bawiac się grzywką.

Wilk

- Po prostu sie obrazilas i wyszlas. Reszta to juz moja wina. Po prostu tak na mnie dzialasz...
Po ostatnich slowach ugryzl sie w jezyk.
--Jeszcze sie zacznie wypytywac czemu...--
Simon ucisnal jej ramie mocniej.

Sal

Pauline parsknęła smiechem. Była ciekawa, co Simon ma na myśli mówiąc, że tak na niego działa.
Podniosła dłoń i zdjeła jego rękę ze swojego barku. Obróciła się i spojrzała tym swoim zaczepnym spojrzeniem.
To znaczy?

Wilk

--Cholera, sam sie wpakowalem--
Simon zmarszczyl czolo.
- Wolalbym o tym nie rozmawiac - powiedzial tonem konczacym rozmowe.
--Lepiej skonczyc ta konwersacje zanim zejdzie na niebezpieczne tematy.--

Sal

Polly kiwnęła głową.
Jasne, facet.
Przez chwilę milczała i wpatrywała się w niego z rosnącą ciekawością, jakby szukała sposobu na zadanie niewygodnego pytania.
Cały ociekał wodą, zresztą tak, jak ona.
Gdzie byłes, facet?

Wilk

Dala spokoj. Przynajmniej na razie.
Simon spojrzal na przemoczony t-shirt przylegajacy do ciala.
- Tam gdzie ty. Na zewnatrz.
Usmiechnal sie.

Sal

Odwzajemniła uśmiech, i spuściła nieco głowę. Przez chwilę siedziala, wpatrując się w swoje paznokcie i milcząc. Po chwili przesunęła włosy znajdujace się na twarzy za swoje ucho i spojrzała na niego nieco łobuzerskim spojrzeniem.
Tańczysz? spytała.

Wilk

- Tancze? Mozna tak powiedziec. Przynajmniej na tyle, zeby nie rozwscieczyc zony potencjalnego inwestora.
Znowu usmiech.
- Z toba jednak mierzyc sie nie moge. Widzialem puchar.