Gra LOST RPG

Sal

Więc równie dobrze możemy posiedzieć tutaj. Albo u ciebie. Możesz coś zagrać, zaśpiewać. zaproponowała Claire, siadając na swoim posłaniu i przesuwajac się w bok, robiąc mu miejsce. Chyba nie odmówisz ciężarnej kobiecie? uśmiechnęła się rozbrajajaco.

Orick

Charlie pokręcił głową z rezygnacją Dlaczego taaak naaa mnie dziaaaałaaaacieeee Zawył i wziął gitarę. To co mam zagrać? Obudze pół jaskini, ale co tam

Sal

Claire zaśmiała się.
Cokolwiek. Nie znam się na muzyce powiedziała zgodnie z prawdą.
Oparła się o ścianę i spojrzala na niego trochę z boku, jakby chciała o coś zapytać, ale się bała.

Orick

Charlie ujął gitarę. Przez chwilę nastrajał ją, po czym zagrał jakąś melodię. Wesołą, budzącą do życia cały obóz. Nie zwrócił uwagi, gdy ktoś rzucił w niego kapciem, ani wtedy, gdy ktoś krzyknął coś o "Pierdolonym grajku". Grał, bo Claire chciała.

Sal

Claire początkowo była trochę poddenerwowana reakcją innych rozbitków, a kiedy rozespany Scott (Steve?) rzucił w Charlie'ego kapciem, chciała wręcz powstrzymać go przed dalszym graniem. Zwlaszcza, ze prawie oberwała tym butem.
Po chwili jednak przestało ją to obchodzić - Charlie grał faktycznie świetnie. Claire jak urzeczona wpatrywała się w jego palce, z precyzja szarpiące struny. Przez całą melodię uśmiechała się w nieobecny sposób, a dziecko, najwyraźniej zachwycone muzyką, zaczęło się poruszać.

Orick

Charlie w końcu przestał grać, gdy w jego kierunku poleciał ostry kamień. Profani nie umieją docenić muzyki Powiedział urażony na cały świat oprócz Claire. Podobało się?

Sal

Claire kiwnęła głową i spojrzała na niego z pelnym podziwiem.
Ja nie umiem nawet zagrać na cymbałkach. powiedziała nieco speszona.

Orick

Charlie zmierzwił włosy Za to z pewnością masz inne talenty. Jedni są dobrzy w graniu na gitarze, a drudzy w czymś innym Odpowiedział Charlie, głaszcząc swoją gitarę.

Sal

Na przykład w smażeniu frytek powiedziała Claire, przypominajac sobie ten okropny strój, w którym musiała pracować. Zaśmiała się lekko.

Orick

No widzisz sama Powiedział Charlie, klaszcząc w dłonie. A powiedz mi... Co robiłaś w Sydney? I czego szukałaś w Los Angeles?

Sal

Claire wyglądała trochę tak, jakby chciała się wywinąć od odpowiedzi.
Urodziłam się w Sydney powiedziała z charakterystycznym, australijskim akcentem. Spojrzała niepewnie na swój brzuch. A do Losa Angeles... Cóż...
--Mówić, czy nie mówić?--
To dość trudne powiedziała, patrząc na niego prosząco i jakby ze skruchą.

Orick

Charlie kiwnął głową ze zrozumieniem Nie musisz mówić. Po prostu byłem ciekaw.
Jednak mu nie ufała...

Sal

Ja się po prostu tego wstydzę powiedziała cicho.
Nie zasługiwała na to, zeby ktokolwiek się nią zajmował, przejmował tym, że ktos chciał zrobić krzywdę jej dziecku. Bo swoja drogą - jakie miała do tego dziecka prawa, skoro chciała je oddać?
Zachciało jej sie płakać.

Orick

Charlie znów kiwnął głową. Nie, nie karzę Ci tego mówić. Każdy z nas woli pozostawić pewne momenty zapomniane... Powiedział i też zmarkotniał.
On również miał mroczną tajemnicę.

Sal

Claire miała ochotę wyrzucić to z siebie. Nie była jednak pewna, czy Charlie chce tego wysłuchać, a jeśli tak, to jak ją potem potraktuje? Jak wyrodną matkę, nie wartą niczyjego szacunku?
Dziecko kopało, a każdy jego ruch przypominał Claire o tym, co chciała zrobić, i co prawie zrobiła. Wygladała żałośnie, obejmując brzuch i patrząc w przestrzeń coraz bardziej zalzawionymi oczami.