Gra LOST RPG

Nina

Podeszła do Bena, ciągnąc za sobą stołek na kółkach. Przysiadła na nim i pochyliła się.

Sol

Pogadali sobie.

Troyon

Tom poszedł za Jackiem i stanął obok, zakładając ręce na piersi.
-Jestem Tom, tak swoją drogą. - powiedział z lekkim uśmiechem.

Zmierzył go spojrzeniem i nic nie powiedział. Wlepił wzrok w Bena, próbując odczytać z ruchu warg co mówi.

Tom lekko speszony przeniósł wzrok na Bena.
-Mają historię, ci dwoje, wiesz... - próbował dalej.

Nina

Po dłuższej chwili wyszła na galerię, wyglądając raczej niewyraźnie i spojrzała Jackowi prosto w oczy.
- Chciałabym, żebyś wrócił na salę, uśpił Bena i dokończył operację.

Troyon

-Dlaczego niby miałbym to zrobić? - zapytał, odwzajemniając spojrzenie.

Nina

- Ponieważ idę pomóc twoim przyjaciołom w ucieczce. - odparła i wyprostowana, z dumnie uniesioną głową zeszła po schodkach po czym zniknęła.
[wychodzi: Jules]

Troyon

Jack więc wrócił do sali operacyjnej i uśpił Bena. Potem, krzycząc na Toma tylko trochę, zabrał się za dalszą operację.

Troyon

Tom stał sobie z boku i obserwował poczynania Jacka, z wyrazem obrzydzenia i strachu na twarzy.

-W porządku? - zapytał.

-Taa. - odparł raczej niepewnie. - Nie lubię widoku krwi.

-Cóż, jeśli tak jest to nie powinieneś patrzeć teraz. - rzucił i pogrzebał we flaczkach, tak że krew tryskała na boki. Metaforycznie.
-Jeśli możecie się wydostać z wyspy, to dlaczego nie przetransportowaliście go do szpitala? Po co to wszystko?

-Ponieważ wtedy, gdy niebo zrobiło się fioletowe... - nie dokończył zdania, bo nagle z wnętrzności Bena autentycznie wytrysnęła fontanna krwi. Tom zbladł. - Co się stało?

Jack zrobił krok do tyłu i rzucił spojrzenie na urządzenie monitorujące rytm serca, które piszczało z wysoką częstotliwością.
-Uszkodziłem arterię. - odparł.

-Czy tego właśnie nie zrobiłeś wcześniej?

-Tak, ale tamto było specjalnie. - rzucił, biorąc się za ratowanie arterii.

-Możesz to naprawić?

-Cholera!

Troyon

-Co się stało? Czy on...

-Nie widzę! - przerwał mu.

-Co?

-Nie widzę. Za dużo krwi. No dobra, podejdź tu. - rzucił, a gdy Tom nie ruszył się z miejsca, dodał nieznoszącym sprzeciwu tonem - Tom! On umrze jeśli natychmiast tu nie podejdziesz!

Tom podszedł więc.

Troyon

-Spokojnie. - powiedział po chwili, podczas której Tom zdążył już spanikować milion razy. - Trzymaj nieruchomo. - zażądał, gdy Tom poruszył ssakiem.

-Czekaj, czekaj! - mruknął przerażony.

-Nieruchomo, cholera!
W tym momencie odezwała się krótkofalówka. Jack spojrzał na nią i zastanawiał się przez sekundę.
-Ok, przytrzymasz mi ją. - nakazał.

-Ale co z operacją?

-Po prostu to zrób!! - krzyknął.

Puścił ssak i złapał walkie talkie. Wrócił za swoje miejsce i wciąż asystując Jackowi, podsunął mu krótkofalówkę.

-Nina? Jestem. W porządku? - zwrócił się do walkie talkie, nie przerywając operacji.

Troyon

-W porządku, jesteśmy na wybrzeżu, mamy łódkę. - usłyszał głos Niny. Odetchnął z niejaką ulgą.
- Łódkę? - powtórzył, by się upewnić, że na pewno dobrze słyszał.

Troyon

-Tak. Pozwalają nam odpłynąć.
-Kto? - powiedział, oddychając głębiej. - Kto pozwala wam odpłynąć?

Troyon

-Ta kobieta, Juliet.
Jack zmarszczył czoło.

Spojrzał na Shepharda bardzo zdziwiony.

-Jack?
-Tak? - zapytał, nie mogąc zdobyć się na nic więcej.

Troyon

-Gdzie jesteś?
Jack bezwiednie podciągnął zakrwawioną ręką walkie talkie bliżej. Ignorując pytanie, powiedział bardzo spokojnym głosem:
-Nina, chcę żebyś mi coś obiecała.

Troyon

-Dobrze, ale powiedz mi najpierw gdzie cię trzymają.
Westchnął, rytm Bena wreszcie się uspokoił. Wymienił spojrzenia z Tomem.
-Posłuchaj... chcę, żebyś wsiadła w tę łódkę i odpłynęła stąd jak najszybciej się da. Chcę, żebyś wróciła do obozu i chcę, żebyś tam czekała na ratunek. Obiecaj mi... - zawahał się. - Obiecaj, że po mnie nie wrócisz.