Gra LOST RPG

Sol

- Bo tak mam na imię - odparł lekko. - Zauważyłem jeszcze coś. Smakujesz jak truskawki.

Nina

A ty jak te rybne krakersiki. uśmiechnęła się. Zatem, co teraz zrobimy? zapytała po chwili.

Sol

- A co ma być? - wzruszył ramionami. - Poczekamy, aż te gnoje zrobią jakiś błąd. Prędzej czy później stracą czujność. A kiedy nadejdzie ten moment, pokażemy im, gdzie ich miejsce - zakończył złowróżbnym tonem, nieświadom, że właśnie są podsłuchiwani.

Nina

Popatrzyła na niego uważnie - na tyle, na ile była w stanie coś dojrzeć w panującej ciemności - i skinęła głową. Musiała się tego trzymać.
Odczepiła się od krat i usiadła na betonowym podeście, który był cholernie zimny. Dopiero teraz, kiedy całe napięcie z niej zeszło, poczuła jak jest wykończona.
Teraz to już chyba definitywnie koniec atrakcji. rzuciła, ostrożnie kładąc się na lodowatym łóżku.

Sol

- Chyba tak - stwierdził, siadając a potem kładąc się.

Nina

Przez chwilę kręciła się, aż znalazła sobie w miarę wygodną pozycję. Nie leżała jeszcze pięciu minut, a już trzęsła się z zimna.
Dobranoc. mruknęła cicho, podkładając sobie łokieć pod głowę i zaciskając powieki.

Sol

- Dobranoc - odparł i ułożył się możliwie najwygodniej. Po kilku minutach zasnął.

Nina

Po półgodzinie leżenia z zamkniętymi oczami, w końcu zasnęła płytkim snem.

Nina

Boże. mruknęła, kiedy się przebudziła. Nie ruszyła się nawet o centymetr, zdrętwiała z zimna i niewygodnej pozycji, dodatkowo czuła, że bolą ją mięśnie od wymachiwania kilofem. Przez chwilę miała nadzieję, że to, iż jest w klatce jest jeszcze fragmentem snu, ale kiedy ostworzyła powieki i zobaczyła nad sobą pręty - zamknęła je z powrotem. Nie miała ani siły ani motywacji by się podnieść.

Sol

[olor=#cd1076]A Sawyer obudził się kilka minut później. Czuł się cholernie, cholernie głodny. Podniósł się z sykiem do pozycji siedzącej, stwierdzając, że wszystko go boli.[/color]

Nina

Przekręciła się na bok i powoli otworzyła oczy.
Nieidęłupaćżadnychkamieni. wyrzuciła z siebie na jednym oddechu.

Sol

- To jest nas dwoje.

Nina

Nagle uświadomiła sobie, że od wczorajszej porannej kawy nie miała w ustach ani kropli wody. Doszła do wniosku, że jeśli Inni mają zamiar ich zagłodzić, czy też pozwolić umrzeć z pragnienia - są na najlepszej drodze.
Usiadła, poprawiajac niedbale brudną już sukienkę.
Mówiłam, że nad nimi wisi jakies fatum. mruknęła do siebie, ledwo dosłyszalnie.

Sol

Sawyer tymczasem zabrał się za kombinowanie śniadania.

Troyon

[przychodzi: Tom]

Przyszedł i podszedł do klatki Niny. Przez kraty podał jej papierowy talerzyk, na którym znajdowały się kanapki i butelkę wody. Potem odwrócił się do Sawyera i założył ręce na biodrach.