Gra LOST RPG

Sal

Mój ojciec kazał mi ich tutaj przyprowadzić. Do ciebie. powiedziała ostro. Słuchaj, może do niego zadzwonisz? Jestem pewna że nie ma własnie nic do roboty

Troyon

[Aldo]Przyglądał się jej z uwagą, po czym złapał za krótkofalówkę i wywołał Danny'ego.
-Danny, muszę porozmawiać z Benem. - powiedział, a po pytanie Picketta po jasną cholerę dodał. - Alex tu jest. Ma Scofield i Forda.[/Aldo]

[Pickett - gdzieś z dżungli]Do krótkofalówki: - Cholera, cokolwiek powie, nie wierz jej. Trzymaj ich. Już idę![/Pickett]

Sol

Przewrócił oczami i szybkim ruchem wytrącił Aldo krótkofalówkę z ręki, kopniakiem powalając go na ziemię. Oczywiście zabrał mu również strzelbę.
- Don't get mad at me just because you were dumb enough to fall for the old Wookiee prisoner gag.

Sal

Rozwaliła ostrym tupnięciem walkie-talkie i spytała ostro:
Gdzie jest karl?!

Troyon

[Aldo]-Nie mam pojęcia o czym mówisz! - krzyknął, a że był marnym kłamcą... cóż.[/Aldo]

Nina

Jako że była kiepskim kłamcą, na kilometr wyczuwała ludzi, którzy podobnie nie umieli ściemniać.
- Postrzel go - warknęła ostro do Sawyera, aż dziwiąc się sama sobie i lustrując przez sekundę leżącego wzrokiem. - W kolano - dodała.

Sol

Spojrzał na dziewczynę ze zdziwieniem.

Nina

Naprawdę nie mieli czasu, żeby bawić się w gierki z Innym. Wyrwała strzelbę Sawyerowi*.
- Może nie umiem się tym gównem posługiwać, ale zawsze mogę przypieprzyć ci tym w brzuch, głowę i parę innych miejsc, co - zapytaj swojego kolegę leżącego w klatce, albo mi uwierz - zaboli jak cholera. Daj nam. Ten cholerny. Klucz.

* dedykacja dla Sol

Troyon

[Aldo} Widząc, że małe rude się wścieka wolał nie ryzykować.
-Ok, dobra! Koniec korytarza. Pokój 23. Klucz mam w tylnej kieszeni.{/Aldo]

Sol

Ogłuszył Innego z satysfakcją.

Nina

Prawie odrzuciła strzelbę Sawyerowi i schyliła się, mało delikatnie obmacując* kieszenie spodni Innego i zabierając mu klucz. Już po chwili - najpierw ze zdenerwowania nie mogąc trafić do zamka - otworzyła drzwi i już po chwili cała trójka była w środku.

Sal

Przebiegła wzdłuż korytarza, przyglądajac się dokładnie każdym drzwiom. Znalazla w końcu te opatrzone numerem 23, oznajmiła to wiec reszcie:
To tutaj!

Troyon

[nar]Weszliście do środka, gdzie od razu uderzyła was głośna muzyka i oślepiające światła. Światła, jak się okazało, wydobywały się z ogromnego ekranu, na którym przewijały się różnego rodzaju zdjęcia. Kwiatki, monety, księżyc, takie tam. Czasami pojawiały się jeszcze hasła: 'Człowiek jest przyczyną własnego cierpienia', "Wszystko się zmienia'. 'Pomyśl o swoim życiu', 'Bóg miłuje cię, jak umiłował Jakuba'. Przed tym ekranem siedzi sobie w kosmicznych okularach Karl i tępo wgapia się przed siebie.
Alex, Nina - rzucacie się by odłączyć chłopaka od aparatury.
Sawyer - coś nie pozwala ci oderwać oczu od ekranu.[/nar]

Sol

Wpatrywał się w ekran bo coś nie pozwalało mu oderwać od niego oczu.

Sal

Jako kochana dziewczyna rzuciła sie ratować swojego chłopaka.