Gra LOST RPG

Nina

[nar]Dwa... wymierzył jeszcze raz, wyraźnie tracąc - i tak już szczątkową - pewność siebie.[/nar]

Sol

A dla Sawyera to już było za dużo - stracił przytomność.

Sol

[narracja]Panowie, zrobiliście, co mieliście zrobić. Po chwili rana na piersi Sawyera była już opatrzona, a samemu Sawyerowi pozostawało się tylko obudzić.[/narracja]

Toteż obudził się powoli i zdezorientowanym wzrokiem powiódł po sali, w której się znajdował. Zauważył bandaż na swojej klatce piersiowej po lewej stronie i zmarszczył brwi. W tym samym momencie do pokoju weszli Ben i Tom.
Postawił klatkę z królikiem na piersi Sawyera.

Troyon

Tom stał sobie raczej z boku i był raczej blady. Nie lubił widoku krwi. I nie lubił znęcania się nad króliczkiem. Wiedział jednak, że to ściema, więc nie protestował.*

*miało być cokolwiek

Sol

- Co, do cholery?! - zapytał głośno, ale Ben go uciszył.
Chwycił klatkę w obie ręce i zaczął nią potrząsać, najpierw wolno, potem coraz szybciej.
- Hej, ruszaj się, ruszaj się, no dalej, ruszaj się, ruszaj się - mówił, cały czas potrząsając klatką, a tym samym królikiem.
- Co ty robisz?
Nie odpowiedział, tylko nadal powtarzał 'ruszaj się' i potrząsał klatką.
- Hej, co ty robisz? - powtórzył, trochę zdenerwowany.
Nadal nie odpowiedział, robiąc to samo.
- Co ty, kurwa, robisz?! - krzyknął.
[królik]Potrząsanie i natarczywy głos gościa z wyłupiastymi oczami - to było zdecydowanie za wiele dla biednego, małego króliczka. W końcu nie wytrzymał, tak samo jak jego serce. Upadł na podłogę klatki i już się nie poruszył.[/królik]

Troyon

Skrzywił się lekko i odchrząknął.

Sol

- A więc właśnie zabiłeś króliczka - stwierdził zrezygnowany, opadając głową na stół.
- Wiesz, co to jest rozrusznik? - zapytał nagle. Kiedy Sawyer dał mu do zrozumienia gwałtownym 'co?', że nie wie, kontynuował: - Wszczepiają je ludziom|z bajpasami. Ich serca potrzebują bodźca, żeby prawidłowo funkcjonować. Rozrusznik tego królika był zaprogramowany, aby wysłać taki bodziec, jeśli królik za bardzo się pobudzi, przestraszy albo jeśli będzie próbował uciec - popatrzył na niego znacząco i podjął znowu. - Zakładając, że nie kłamałeś odnośnie swojej wagi i wieku, twoje miarowe tętno powinno wynosić jakieś 70 uderzeń na minutę. Przyspieszone tętno zapewne wyniesie jakieś 140 uderzeń na minutę.
Inteligentnie wytrzeszczył na niego oczy.
- I właśnie wtedy twój rozrusznik rozsadzi ci serce. Dlatego wiem, że od tej pory będziesz grzeczny - dokończył.

Troyon

Spojrzał na Bena, potem na Sawyera, a na koniec na własne buty.

Sol

Zademonstrował mu zegarek, który następnie założył mu na rękę.
- Ten zegarek mierzy twoje tętno. Jeśli dojdzie do 125, zegarek zacznie pikać. Wtedy powinieneś spróbować się uspokoić. Pooddychać głęboko. Poćwiczyć jogę.
- Jeżeli chcesz mnie zabić, dlaczego mnie po prostu nie zastrzelisz? - warknął.
Popatrzył na niego uważnie.
- Bo my nie jesteśmy mordercami, James.

Troyon

Gdyby miał ochotę to by skinął, ale nie miał.

Sol

- I jeszcze jedno... - odwrócił się, będąc już w wejściu. - Nina...
- Dotknij jej, a przysięgam, że cię zabiję - warknął niebezpiecznie niskim głosem.
- Jeśli powiesz jej, co ci zrobiliśmy, i że was obserwujemy, jeśli powiesz jej cokolwiek, czego się dzisiaj dowiedziałeś, jej również wszczepimy rozrusznik.

Troyon

Spojrzał wyczekująco na Bena. Wiedział, że to koniec przedstawienia, ale jako posłuszny Inny czekał na znak.

Sol

Skinął Tomowi głową.

Troyon

Odwiązał zatem Forda i pomógł podnieść się na nogi. Potem założył mu worek na głowę i związał z tyłu ręce. Tak spreparowanego ujął za ramię i wyprowadził.

[wychodzą: Sawu, Tomu]

Sol

A Ben się rozpłynął.

[rozpływa się Ben]