Gra LOST RPG

Nina

- Tak... jakby? - powiedziała niepewnie. Wiedziała, jak ma to coś przeładować, wiedziała, że ma nacisnąć spust. 'Tak jakby' było odpowiednim określeniem.

Sol

- Czyli nie - odparł. - Więc lepiej dla ciebie będzie jeśli tu zostaniesz.

Nina

- Okej... - przystała na to po krótkim namyśle. - Ale jeśli któremuś z was się coś stanie, nie oczekuj że zostanę w krzakach - dorzuciła. - Powodzenia.

Sol

Skinął głową i wypadł z krzaków.

Nina

[narracja]Sayid - idziesz w kierunku domu, na wszelki wypadek z podniesionymi ku górze rękami. Idziesz powoli i jesteś już w połowie drogi, kiedy słyszysz strzał, odbijający się rykoszetem nie wiadomo gdzie.[/narracja]

Sol

Schylasz się więc przezornie.

Troyon

[m] Strzelił do mężczyzny, celując tak by nie zabić.
- Mieliśmy pakt! - krzyknął, odgrywając swoją rolę. - Miałem nie przekraczam granicy, a wy mieliście zostawić mnie w spokoju![/m]

Sol

- Nie jestem jednym z nich! - odkrzyknął.

Troyon

[m]- Nie ruszaj się! - krzyknął i zaczął zbliżać się do rannego mężczyzny.[/m]

Sol

Nie zamierzał, odkąd dostał kulkę.

Nina

Wtedy właśnie Nina, jakoż i Locke, wyszli z krzaków, celując udolnie i trochę mniej udolnie do Mikhaila.
- Rzuć broń! - powiedział do mężczyzny, któremu najwyraźniej skończyły się naboje, zabierając mu ową.
W układzie, kiedy Locke zajął się tamtym facetem, opuściła broń i szybko podeszła do Sayida, kucając przy nim. Dopiero teraz zauważyła, że Arab jest ranny w ramię.
- Możesz wstać?

Sol

Skinął głową, krzywiąc się przy tym.

Troyon

[m]- Kim jesteście? - zapytał, podnosząc grzecznie rąsie do góry.[/m]

Nina

Ciągle mierzył w faceta, wiedząc że nie może mu ufać.
- Nasz samolot rozbił się tutaj dwa miesiące temu.

Spojrzała na ramię Sayida i pomogła mu wstać. Rana nie wyglądała za ciekawie i mogło być niewesoło, chyba że ktoś wyjmie Sayidowi kulkę od razu.
- A ty kim, do cholery, jesteś? - zapytała, mierząc mężczyznę spojrzeniem spod przymrużonych powiek.

Sol

Spojrzał na dziurę i skrzywił się ponownie.