Gra LOST RPG

Nina

[nar] Naradzili się co do tego, co robić dalej i doszli do wniosku, że Mikhail może im służyć jako karta przetargowa. Weszli do domu, zabrali to, co ich zdaniem było przydatne.[/nar]

Locke dorwał się do komputera, bo w końcu mógł wcisnąć Enter.

- Locke, skończyłeś? - zapytała, stając w drzwiach.

- Już, już. Idź do Sayida, ja zaraz dojdę. - Bowiem Sayid wraz z owym Mikhailem znajdowali się na zewnątrz.

Wzruszyła ramionami, złapała pewniej plecak i wyszła z domku, dołączając do Sayida. Wciąż nie mogła dojść do siebie po tym, jak Mikhail z zimną krwią zastrzelił jedną ze swoich. Poza tym, nadal była chora, a bijatyki zdecydowanie nie zbijają gorączki.

Sol

Sayid i Mikhail sobie za ten czas pogadali, Sayid stwierdził, że mimo wszystko go nie zabije, domek wybuchł, przestraszyli się i ruszyli dalej.

Nina

[nar]Idziecie kolejne kilka godzin. Z położenia słońca można wnioskować, że jest już dobrze po południu. Wyłaniacie się z dżungli i napotykacie polankę, na której co kilka metrów postawione są słupy. Sayid i Locke - jesteście prawie pewni, że pomiędzy tymi słupami jest jakieś pole elektryczne, elektromagnetyczne czy cholera wie jakie. Nina - gdyby Sayid cię nie zastopował, weszłabyś prosto pomiędzy owe słupy, podobnie jak Danielle - ty zatrzymałaś się tylko dlatego, że jesteś szalona. Mikhail - wiesz doskonale co to, ale słowem się nie odzywasz.[/nar]

Sol

- To jest pod napięciem czy coś? - zapytał Mikhaila.

Troyon

[m] Uśmiechnął się.
- Nie, to tylko stare zabezpieczenia. Nie działają od lat - odparł.[/m]

Nina

- Jeśli tak, to wejdź pomiędzy nie - powiedział kpiąco do Ruska.

Troyon

[m] - Panie przodem - zwrócił się do Locke'a.[/m]

Nina

A Locke sobie pomyślał, że będzie cwany. Zrobił krok w przód, ale zamiast wejść pomiędzy słupki, złapał Mikhalia za fraki i wepchnął go w to miejsce, gdzie miał sam wejść.

Troyon

[nar] Przez chwilę nic się nie działo, a Mikhaił stał sobie z kpiącym wyrazem twarzy i spoglądał wyzywająco na pozostałych. Kiedy już byliście przekonani, że nic się nie wydarzy, mężczyzna zaczął się spazmatycznie trząść i upadł na ziemię, martwy.[/nar]

Nina

Nie była w stanie się odezwać. Odwróciła tylko wzrok i wbiła go w ziemię.

Oddychał ciężko, bo po szamotaninie z Mikhailem z deczka się zasapał.

Sol

Odpuścił sobie wszelkie odkrywcze wstawki typu "on nie żyje".

Nina

- I jak teraz przejdziemy? - zapytała, nadal nie mogąc zdobyć się, żeby spojrzeć na zwłoki.

Sol

Z najwyższą niechęcią naradził się z Johnem oraz już nie z niechęcią z Niną i postanowili, że zwalą drzewo. Tak też zrobili.

Nina

John, jak to John, cwaniak, odezwał się:
- Nina powinna przejść pierwsza.

Nina obdarzyła go lekko dzikim i spłoszonym spojrzeniem, tak że poczuł się w obowiązku wyjaśnić, że wcale nie chce sprawdzić, czy przejście w ten sposób jest bezpieczne i czy on sam nie usmaży sobie tyłka.
- Bo jesteś najlżejsza*.

Więc Nina, chcąc nie chcąc zaczęła się wspinać na obalone i oparte o słup drzewo. Problem zaczął się, kiedy była już za połową i zjechała minimalnie w dół. Zatrzymała się na amen.
- Nie przejdę dalej - oznajmiła, panikując**.

*blablabla - by Troj
**bmn

Sol

- Uwierz w siebie - powiedział, czując się jak gośc z reklamy proszku do prania.