Gra LOST RPG

Wilk

Jej reakcja kompletnie go zamurowala.
Claire! To ja, Simon. Pamietasz mnie?
--Czyzby kolejny szok na wyspie?--
Claire, uspokuj sie do cholery...

Sal

Dyszała ciężko, w panice czołgając się do tyłu. Nie wiedziała, kim jest ten mężczyzna, ale stanowczo nie Ethanem. A to ją martwiło.
Nie znam cię! Nie wiem, kim jesteś! krzyknęła histerycznie, kuląc się przy małym pniaku.

Wilk

To ja, Simon!
--Stracila pamiec? Nie, to niemozliwe...--
Simon zlapal sie za glowe. A wiec nici z informacji na temat Innych.
A pamietasz Polly, Nine, Florence...Charliego? podjal ostatnia probe.

Sal

Nie znam ich... Gdzie jest Ethan?! spytała rozpaczliwie, rozglądając się dookoła. Gdzie jest Ethan?! powtórzyła, krzycząc rozpaczliwie jak małe, przerażone dziecko.

Wilk

Ethan?
To juz przechodzilo ludzkie pojecie. Wypytywala sie o faceta, ktory ja porwal.
Claire, o co ci chodzi? Przeciez to Ethan cie porwal. Ethan i Luke.

Sal

[ke? zabrał dziecko? oO nie zabrał xD jest w ciąży tak, jak była xD]

Claire z trudem podniosła się, wspierajac się na pniaku, i sporjzała na niego z jawnym przerażeniem.
Nie, nie... Ja muszę go znaleźć, msuze tam wrocić, muszę mu oddać dziecko wskazała na swój brzuch, coraz szybciej sie cofając. Mówiła niewyraźnie, jakby ktoś podał jej otępiające leki.

Wilk

Co? To twoje dziecko!
Simon przysunal sie nieco blizej.
Niby czemu mialabys mu je oddawac?
Jedno bylo pewne. Musial sciagnac ja do jaskin. Tylko jak to zrobic by obylo sie bez zbytniego stresu dla niej?

Sal

Ja muszę mu je oddać powtarzała w kólką, wciąż cofając sie do tyłu.
W pewnym momencie poczuła coś grubego i śliskiego z tyłu swojej stopy. Za późno zdała sobie sprawę z tego, że jeśli zrobi jeszcze jeden krok, upadnie na zieię.
Uderzyła glową o niewielki kamień.

Wilk

Problem sam sie rozwiazal. Simon nie czekajac dluzej podniosl ja i ruszyl w droge powrotna do jaskin. Byla o wiele lzejsza niz moznaby bylo sie spodziewac po ciezarnej kobiecie.

[wychodzi: Simon]

Sal

[przychodzi: polly, ciągnąc marshalla za sobą]

Noga najwyraźniej zapomniałą mo tym, że nie jest do konca zrosnieta. Polly prawie biegła w kieurnku włazu, ciągnąc za sobą Marshalla, co jakiś czas potykajac się o wystające korzenie i większe kamienie.
Jestesmy powiedziala, zatrzymując się przy wzgórzu.

Marshall

Marshall nawet się nie rozejrzał. Objął Polly w talii i na chwilę lekko podniósł, jednocześnie ją całując. Robił to zachłanniej jakby po wieloletnim celibacie. Nie tracąc czasu zrzucił z siebie koszulę i po chwili wylądował z Polly na trawie...

Sal

Objęła go mocno za szyję, oddajac pocałunek za pocałunkiem.
To było chore. Leży na trawie z facetem, z którym rozmawiala w formie ironicznych docinków i traktowała jak pseudowroga numer jeden.
Chore nie znaczy - nieprzyjemne. Objęłago mocniej i przewrociła na plecy.

Marshall

Nie myślał już oniczym. Chwila obecna była najważniejsza. Rozebrawszy się do pasa, zaczął zdejmować bluzkę z Polly.

Sal

Bluzka sprawiła im chyba największy kłopot - najpierw Marshall probował ją po prostu rozerwać, potem nie chciała rpzecisnąć się przez głowę Polly. Po krotkiej szamotaninie ze złosliwa rzeczą martwa Pauline w koncu - przy pomocy MArshalla - pozbyła się jej i rzuciła w niezydentyfikowanym kierunku. Potem na nowo przylgnęła do MArshalla, całując go w coraz abrdziej głodny sposób.

Marshall

Czując usta i język Polly, wydawało mu się, że śni.
To było jak jakiś cholerny trans. Jakby był pieprzonym szczeniakiem, pierwszy raz dobierającym się do jakiejś panny. Na jego twarzy pojawiły się lekkie wypieki, a ręce coraz chciwiej zaczęły przygarniać do siebie Polly.

[jak daleko jedziemy z opisem? ^^]