Gra LOST RPG

Sal

Ożesz kurwa mać zaklęła Polly, wpatrując się w lufę strzelby. Laska, pomysl logiczie, ok? Chcemy wrócić do swoich, zostawic cię samą, w spokoju. Wszyscy będa szczęśliwi jak cholera! powiedziała, zapominajac o trzymanym w ręce pistolecie na śmierć.

[Danielle]
Po raz pierwszy od tak dawna... Nie wiesz, jakie to uczucie, móc z kimś porozmawiac po tylu latach...
[/Danielle]

Spojrzała na Ninę bezradnie, dajac jej do zrozumienia, zeby coś zrobiła. Kątem swiaodmosci przypomnniała sobie, ze Florence studiowała psychologie i chlernie by się im teraz przydała.

Nina

Ale... no to, chodź z nami, przeciez mozesz... Zrozum nasi przyjaciele będą się o nas martwić jesli nie wrócimy, zaczną nas szukać i pomyślą że ktoś z tamtych nas złapał. Poza tym, chcemy wrócić... dodała ciszej Nina szukajac poparcia w Polly.
Danielle, chodź z nami do naszego obozu, albo wypuść nas. Proszę.. starała sie mówić jak tylko najłagodniej mogła.

Sal

Nic ci nie da trzymanie nas tutaj. Przy pierwszej nadazajacej się sposobności, pryśniemy, lalka. A tego nie chcesz, do cholery?
Głos jej drżał. Bądź co bądź, nie była przyzwyczajona do stania w strugach deszczu przed zdziczałą kobietą, która, na dodatek, grozi jej strzelbą.

[Danielle]
Dlaczego tak chcecie do nich wrócić?! pytała Danielle, patrzac na nie niemal błagalnie. Skrzywdzą was. Myślą tylko o sobie. To nie są wasi przyjaciele.
[Danielle]

Nina

Danielle, nie znasz ich. westchnęła Nina. Sama nie wiedziała co mówić. Własciwie nie znała argumentów które trafią do na poły szalonej kobiety.
Dlaczego ty nie chcesz pójśc z nami? zaatakowała jej własną bronią.

Sal

[Danielle]
Oni są niebezpieczni. Nie pozwolę wam odejść.
[Danielle]

Danielle, do cholery, proszę cię. Nie chcę, zeby przez nas stało ci się coś złego - jeśli nas zatrzymasz, oni zaczną nas szukac. Wiedzą, ze poszłyśmy po kablu, pojdą za nami, do jasnej pieprzonej cholery, znajdą tą piwnicę, znajdą ciebie. Pozwól nam odejść.

[Danielle]
Spojrzała na nie jeszcze raz, po czym opuściła broń i odwróciła głowę w bok, powoli wycofując się w stronę gęstszej dżungli.
[/Danielle]

Nina

Nina odetchnęła z ulgą wypuszczajac powietrze gromadzone w płucach odkąd zobaczyła wycelowaną w nią strzelbę. Chwyciła Polly za rękę i mocno pociągnęła. Chwilę później biegły ślizgając się, wzdłuż kabla, ile tylko sił w nogach. Nina zatrzymała się na chwilę
Wzięłaś coś z tej piwnicy? zapytała Polly.

Sal

Polly schyliła się, oparła dłonie na kolanach i, ciężko dysząc, kiwnęła głową.
Latarkę, sztuk jedna, i jakieś mapy. powiedziała. Sluchaj, babo, ona ma tam prąd, rozumiesz? W cholerę akumulatorów, jasna cholera, nawet lozko elektryczne!
Podniosła głowę i wyprostowała się.
I pewnie ma broń, ale ja jej, cholera, nie widziałam. dodała po chwili. Wracamy do jaskin czy idziemy do tego pieprzniętego włazu?

Nina

Do włazu. powiedziała zdecydowanie Nina.
Te wyspowe tajemnice zdecydowanie zaczynają mnie irytować. Jesli uda nam się otworzć to cholerstwo, może i my będziemy mieć prąd... powiedziała z lekkim rozmarzeniem i ruszyła dalej, tym razem już nie biegiem a szybkim marszem, po drodze gorączkowo myśląc jakby otworzyć klapę.

Sal

[narracja]
Deszcz przestał padac rownie nagle, jak zaczął. Szłyście teraz obie, złe, przemoczone i zmęczone stresującą rozmową z Danielle, w kierunku wzgórza.
Po chwili byłyście na miejscu. Nina jako pierwsza rzuciła plecak na ziemi i zaczęł kombinować przy włazie. Polly doszła nieco wolniej, rzuciła swoj pelcak obok Niny i przyklękła po jej lewej stronie.
[/narracja]

Jakieś pomysły? Słyszałam, ze Rudzielce sa piekielnie inteligentne, potwierdź mi ten stereotyp, lalka. powiedziała, stukając bezsensownie w okienko. Szkło pancerne, chyba nawet kilka warstw, cholera jasna. Ani tego podważyć, ani nic. Chyba tylko ta blondyneczka z plaży ma na tyle dlugie paznokcie, psia mać. powiedziała.

Nina

Masz na myśli tą... Shannon? Boże... nawet nie mów. Wątpię aby chciało jej się ruszyć tyłek pięc metrów dalej niż poza namiot i spojrzeć dalej niż na czubek własnego nosa. prychnęła śmiechem. Spojrzała na drzewa otaczajace właz.
A gdyby, tak jak sugerowałaś, uderzyć w to czymś? Tylko ze z naszej wysokości nie wystarczy. Trzebaby wspiąć się na górę... I znaleźć coś naprawdę ciężkiego.

Sal

A może coś jak... kurde... Coś w stylu pieproznego żurawia, tylko żeby spuścił na to kłodę, albo jakieś inne cholerstwo? Co ty na to? zaproponowała Polly, sięgając do plecaka i wyjmując wodę.
Napiła się i włożyła butelke do plecaka. Przez chwilę wpatrywała się w wystajace z jego przegródki kartki zabrane ze schronienia Danielle. Po chwili sięgnęła po jedną z nich.
Cholera jasna. powiedziała, po raz kolejny żałując, że nie ma z nimi Florence. Obok rysunków było coś napisane po francusku, pod tekstem znajdowały się matematyczne równania. O ile z matematyką mogła sobie jeszcze jakos - od biedy - poradzic, o tyle francuski był dla niej czarną magią.

Nina

Co tam masz? spytała z zaciekawieniem ale widząc matematykę odwróciła się w drugą stronę. uuu mam wstręt do matematyki od podstawówki.... wyjaśniła.
Cholera, żuraw powiadasz? zastanowiła się nad tym głęboko. Rzucać czymkolwiek z góry mozemy sobie do "usranej śmierci" zanim trafimy. Moze to nie taki głupi pomysł...

Sal

To są mapy naszej prywatnej Dziewczyny Tarzana, Rudasie. Jakieś obliczenia, w zasadzie proste, poradzimy sobie, cholera jasna, jakoś. powiedziała. Nabazgroliła coś po francusku, cholera, przydałaby się nam teraz Florence. Mogłam ja zabrac. powiedziała, chowając mapę do plecaka.
Wstała i nachyliła się nad włazem.
Tylko z czego zrobimy ten pieprozny podnośnik? Poradzimy sobie we dwie, cholera, czy zabierzemy zbędny balast?

Nina

Chyba zabierzemy kogoś. Kto jeszcze wie o włazie? zapytała również wstając i otrzepując spodnie. Nadaremnie jednak bo były ubłocone.

Sal

Polly zastanowiła się.
Simon, Florence... Charlie nie wie, bo był nieprytomny... Steave, ale jego bym nie wtajemncizała. Nie wzbudza mojego zaufania, do cholery.