Gra LOST RPG

Marshall

- Super - warknął wściekle Marshall, żałując, że po prostu nie odebrał Polly broni i sobie nie poszedł. Naprawdę rzadko próbował pomóc innym, a teraz gdy to zrobił, wyszedł na kogoś kto wszystko popsuł. - Więc lepiej byłoby gdybym was zostawił śpiących i ujaranych jakimś gównem? - zapytał już prawie całkiem spokojnie, chociaż głos drżał mu jeszcze od gniewu.

Orick

Jakim gównem? Zapytał Charlie. Jemu też nie do końca podbało się, że Luke chciał ich uśpić, ale póki co nic się im nie stało. Żyjemy i przeżylibyśmy, a czekaliśmy na kogoś... I to z pewnością nie jesteś Ty... a teraz.... Charlie pokręcił głową.

Sal

Dokładnie, facet. Najlepiej bys zrobił nie mieszajac w nie swoje, choler jasna i pieprozna, sprawy. Najlepiej bys zrobił siedząc na tej pieproznej plazy i wyrywac laski. To do ciebie pasuje. warknęła Polly, patrząc na niego gniewnie.

Orick

Charlie spojrzał na Polly, nie do końca przyjaźnie. Przypomniał sobie te dni, kiedy to on był celem jej ataków.
Wiedział, że Marshall nie ma teraz łatwego życia.
Usiadł na ziemi, spoglądając tępo w pozostałości po ognisku.

Marshall

- Takim gównem, że spaliście w środku dnia, z takimi bananami na pyskach, że moglibyście reklamować Bobofrut... - mruknął Marshall.

Słowa Polly tym razem naprawdę go ukłuły. Naprawdę nie cierpiał, gdy ktoś mówił mu do czego się nadaje, a do czego nie...

- A ty do czego się nadajesz?! - warknął wściekle. - Do opierdalania wszystkich naokoło i ryczeniu jak jakiś wariat spali się żywcem?! Jasne, wtedy to wymiękasz, pani rambo i Marshall, który wszystko psuje, musi chować wariata!

Sal

Polly usiadła bezsilnie na ściółce i wyjęła z mokrego popiołu jakąs wilgotną gałązką, którą zaczęła się bezwiednie bawic.
I co teraz, panie rockman? spytała, patrząc na Charlie'ego.

Orick

Charlie wzruszył ramionami Nie wiem. Możemy jeszcze poczekać, może pomyśli, że ogień sam zgasnął i jednak przyjdzie... Charlie powiedział te słowa, jednak nie bardzo wydawały mu się one prawdopodobne.

Sal

Taa... Może. Polly przejechała gałazką po nodze.
Nie było szans, zeby Luke się pojawił, i dorbze to wiedziała. Ale skoro tonęła, a Charlie podawał jej brzytwę, po prostu musiała się jej chwycić.

Orick

Charlie stłumił ziewnięcie i spojrzał w dżunglę z nadzieją, że nagle pojawi się ON - W białej koszuli, z rozwianymi włosami i uśmiechającego się tajemniczego.
Ale nie pojawiał się.

Marshall

Marshall bezwiednie sięgnął ręką do kieszeni, szukając papierosów, których nie miał. Nagle coś przyszło mu do głowy i uśmiechnął się głupio.
- Tak bywa jak jest się zbyt łakomym - powiedział do siebie.

Sal

Nie masz jeszcze trochę tego cholerstwa? Moglibyśmy znowu rozpalić ognisko, facet.
Polly rzuciła gałązkę w bok i rozprostowała długie nogi, co jakiś czas posyłając Marshallowi jedno ze swoich, zapewne słynnych już na wyspie, bombardujacych spojrzeń.

Orick

Charlie pokręcił głową rozpaczliwie.
Nie. Luke dał mi tylko jedną rozpałkę. Uderzył w ziemię z wściekłością.

Marshall

- Pewnie nie mam już na co liczyć - powiedział Marshall, zakładając plecak. - Ale liczyłem, że pomożesz mi upolować jakiegoś kotleta.

Sal

Polly parsknęła.
Po pierwsze - nie. Po drugie - nie. I zgadnij, co po trzecie, facet. warknęła, piorunując go wzrokiem.

Marshall

- Żałuję, że po prostu nie wziąłem ci broni i sobie nie poszedłem - powiedział szczerze Marshall. - Tyle, że wtedy może musiałbym chować dwa następne trupy...