Gra LOST RPG

Sol

Popchli.

Troyon

[nar]Samochód zaczął toczyć się stosunkowo wolno, by potem nagle nabrać prędkości. Z daleka, na dole skarpy widzieliście duże głazy, na których niewątpliwie rozbijecie się za jakieś dwadzieścia sekund, jeżeli nie uda się odpalić samochodu.[/nar]

Nina

- O. Mamo - jęknęła, patrząc na zbliżające się skały. - Hugo... - dodała, mając nadzieję że dodaje mu tym otuchy.

Troyon

- Klątwa nie istnieje! Jesteś panem swojego losu - wymamrotał, zamykając oczy.

Sol

- Szybka śmierć. Mam nadzieję, że to będzie szybka śmierć - powiedziała optymistycznie, wciskając się w fotel. W idiotyczny sposób przyszło jej do głowy, że Murphy będzie zły, jeśli się dowie, że roztrzaskała się na skałach.

Nina

- O tak, jesteś panem naszego losu - spróbowała zażartować. - Od. Pa. Laj!

Troyon

- Klątwa nie istnieje! - krzyknął i przekręcił kluczyk.

[nar] Nagle włączyła się muzyka. Jakaś radosna pioseneczka, która przez chwilę odwracała waszą uwagę od tego, że silnik pracuje.[/nar]

Wrzucił bieg i zgrabnie wyminął skałki, wjeżdżając na rozległą, zieloną polanę. Śmiał się jak dzieciak.

Sol

- Skur-wy-syn - powiedział z niedowierzaniem.
Odetchnęła i również zaczęła się śmiać.

Nina

Zapiszczała tak, że zarówno Scar, jak i Hurley'owi popękały zapewne bębenki.
- Łiiiiii, jedziemy!

Troyon

Śmiał się wesoło i zataczał ogromne koła. Muzyka grała, było radośnie i Hugo czuł się szczęśliwy.

Nina

- Zwolnij na chwilę, bierzemy popychaczy na przejażdżkę - parsknęła i pochylając się nad kolanami Scar, wystawiła głowę przez okno. - To jak, wsiadacie?

Sol

Popychacze odkrzyknęli, że tak, pewnie, i dobiegli do autka, wsiadajac do niego.

Troyon

Nadal śmiał się jak dzieciak, zataczając samochodem kółka.

Nina

Nacisnęła ręką kilka razy na klakson i wiercąc się na siedzeniu podśpiewywała coś (na sobie tylko znaną melodię) w stylu: 'Jedzieeemy, jedziemy! Je. Dzie. My!'

Sol

Po kilku minutach wszyscy skończyli się cieszyć samochodzikiem, a Hugo zatrzymał się.