Gra LOST RPG

Troyon

[wchodzą: Polly, Troy]

Troyon szła sztywno, nie zwracając większej uwagi na gałęzie przez co raz za razem się potykała. Cały czas czuła na sobie wzrok Polly, który wywiercał jej dziurę w plecach. Wreszcie doszły do bunkra.

[wychodzą: Polly, Troy]

Sal

[przylazi: polly]

Szybkim, rownym krokiem, przeskakując co jakis czas korzenie, przeleciala przez dzunglę.

[wychodzu:polly]

Troyon

[wchodzi: Troy]

Tym razem szła już ostrożnie, by znów się nie potknąć i nie przedziurawić jakiejś innej części ciała.

[wychodzi: Troy]

Nina

[przychodzi: Nina]
Szła powoli, prawie po omacku pomagając sobie i przytrzymując się drzew. Gdyby to nie tak uwłaczało jej godnosci, położyłaby się na ściezce i czołgała. Sciskała kurczowo czyste ubrania i czuła, że głowa zaraz jej pęknie na sto kawałków, a żołądek zawinie się w pętelkę i aż strach pomyślec co się zacznie dziać. W końcu dotarła do bunkra.
[wychodzi: Nina]

Nina

[przychodzi: Nin]
Przeszła przez dżunglę tempem o trochę szybszym niż zrobiłby to żołw. Nie miała juz przy sobie ciuchów, ściskała tylko w ręce kubek z kawą. Potknęła się o korzen i rozlała trochę napoju parząc sobie dłoń. Pajac. mruknęła do siebie. Dodatkowo sukienka już zaczynała ją irytować, ale do cholery nikt nie obiecywał, ze będzie łatwo.
[wychodzi: Nin]

Troyon

[przychodzi: Troyon]

W dżungli panował przyjemny spokój. Rozkoszując się ciszą wlokła się ścieżką. Nim się obejrzała była przy bunkrze.

[wychodzi: Troy]

Troyon

[Przychodzi: Troyon]

Przeszła przez dżunglę starając się nie zgubić wody i ciastek i jednocześnie nie wywalić na twarz.

[wychodzi: Troy]

Marshall

[przyłazi pollu marshu]

Szli przez dżunglę. Marshall z rękoma w kieszeniach, rozchełstaną koszulą i wzrokiem w bitym w ziemię, widocznie nad czymś myślący lub coś wspominający.

Sal

Spacer przez wilgotną dżunglę orzeźwił ją i poniekąd rozbudził. Po kilku minutach milczenia odwróciła twarz w stronę Marshalla, chcąć rzucić coś zaczepnego; powstrzymał ją przed tym dziwnie powazny wyraz twarzy faceta.
Hej, coś się dzieje? spytała, patrzac na niego uważnie.

Marshall

Marshall zmarszczył czoło, by po chwili przywołać swój zwykły lekceważący wszystko uśmiech i powiedzieć:
- A co się ma dziać?

Sal

WYglądasz jakbyś się czymś martwił. powiedziała.

Marshall

Marshall wzruszył ramionami.
- Czym ja mógłbym się martwić...?

Sal

Nie mam pojęcia. powiedziała, ciagle swidrując wzrokiem jego twarz.
Na pewno wszystko w porządku? upewniła się.

Marshall

Marshall splunął odruchowo i powiedział:
- Na pewno, Loczku.
Po chwili zapytał, chcąc obrócić wszystko w żart:
- A co? Tak bardzo się o mnie martwisz?

Sal

Uśmiehcnęła się raczej blado.
Cholernie się martwię. mruknęła niewesołym tonem, ciągle patrząc na niego z zatroskanym zainteresowaniem.